Ode aan de liefdestranen
 

Gebroken Raku

Hoe anders zijn de meisjes in lichtroze jurkjes,
van wie ik de namen niet ken.
Zij hebben niet het recht om mij te zijn.

Toen had ik van je gehouden.
Immers, ook ik tutte, huppelde,
betuttelde en zong met zachte stem.
Ik had je meegenomen aan mijn hand
en kuste je in gedachten.

De deur op slot en blijf toch, alsjeblieft.
Het ritueel van de thee-
kom. Tegenover me
zitten de omhulsels van mijn geest.

Doch, drink niet, drink niet,
eet niet en neem niet.
Dit is míjn lichaam, míjn bloed.

En ook al had je je verwonderd
hoe er geluk is in afwijzing, of liever
in verdriet.
Wees stil en geniet. Ik zei:
“Slaap maar zacht, Zielenpracht,
de nacht is al zo donker.”

Nooit gedacht dat jij het woord 'Zielenpracht' nog eens zou gebruiken :D.

Even een paar kleine aanmerkingen:

- 'Zij hebben niet het recht mij te zijn.' vind ik een mooie zin maar ritmisch niet uit de verf komen hier.
- '...van mijn wee'; ik vind wee eigenlijk nogal gedwongen gerijmd klinken.

En dan een nuttige reactie. Ik vind het een interessant gedicht, de Japanse invloeden zie je al meteen bij 'in lichtroze jurkjes'; goed begin. Er is meteen een beetje een apart beeld. Ik ben erg benieuwd in hoeverre 'Zij hebben niet het recht mij te zijn. en 'tegenover zitten de omhulsels van mijn wee' en 'dit is míjn lichaam, míjn bloed' met elkaar te maken hebben; wat bedoel je precies met dit aspect van het gedicht?

Dit stuk vind ik absoluut geweldig:

En ook al had je je verwonderd
hoe er geluk is in afwijzing, of liever
in verdriet.
Wees stil en geniet. Ik zei:

(y) geweldig, die paar zinnen. Wat ik van de rest vind weet ik nog niet.

Vind het moeilijk hier iets over te zeggen. Het raakt me in ieder geval niet, hoewel het taalkundig en inhoudelijk wel goed zal zijn.

Strofe 1 doet me denken aan een gedicht van Reynaert dat me meer aansprak.

Strofe 4 vind ik een beetje een flauwe verwijzing.

Tegenover me
zitten de omhulsels van mijn geest.
vind ik mooi en ook de gehele laatste strofe vind ik mooi. Zo zijn er nog een aantal zinnetjes, maar je gedicht als geheel spreekt me niet echt aan. Iets klopt niet aan de eerste strofe. Misschien omdat het cursief is, misschien omdat ik de formulering niet mooi vind, of het ritme, dat Xineof al aangaf. De op één na laatste strofe vind ik een beetje zwak, dat had je denk ik mooier kunnen verwoorden.
Hm, ik geloof wel dat ik betere gedichten van jou heb gelezen. Dit raakt me niet zo.

Waarom was dit me niet opgevallen? :|

Toen had ik van je gehouden.
Immers, ook ik tutte, huppelde,
betuttelde en zong met zachte stem.
Ik had je meegenomen aan mijn hand
en kuste je in gedachten.

en

Wees stil en geniet. Ik zei:
“Slaap maar zacht, Zielenpracht,
de nacht is al zo donker.”

vind ik heel mooi, er zitten echt hele fijne stukjes in. Dat het misschien niet geheel begrijpelijk is wat je met sommige stukjes bedoelt, betekent niet dat het wel heel mooi verwoord is.

En verder ga ik er nog eens over nadenken, eerst :)

Hoe anders zijn de meisjes in lichtroze jurkjes,
van wie ik de namen niet ken.
Waarom kunnen zij mij wel zijn?

Toen had ik van je gehouden.
Immers, ook ik tutte, huppelde,
betuttelde en zong met zachte stem.
Ik had je meegenomen aan mijn hand
en kuste je in gedachten.

De deur op slot en blijf toch, alsjeblieft.
Ontdek mijn bloementjeswereld.
Niet?

En ook al had je je verwonderd
hoe er geluk is in afwijzing, of liever
in verdriet.
Wees stil en geniet. Ik zei:
“Slaap maar zacht, Zielenpracht,
de nacht is al zo donker.”

Ik laat het maar zo. de analogie tussen het Japanse theeritueel en het omgekeerde avondmaal bewaar ik maar voor een andere keer :). Ik dacht geïnspireerd te zijn hihi ;)

Ik weet niet veel van het Japanse theeritueel, maar ik snap al helemaal niet wat het te maken heeft met een omgekeerd avondmaal. Ik weet niet hoe en welke kant jij het omdraait (lol) maar ik kom uit op gedenken dat jij je eigen zonden heb gedragen en dat je anderen daarin laat delen; Rooms Katholieke arrogantie ten top, plus een schepje extra. Wel interessant, dat zeker ^_^.
Je eerste versie is onderandere daardoor een stuk beter, naar mijn mening.

Ik moet toegeven dat ik er veel minder van snap dan dat er volgens mij in zit, wel vindt ik hem mooi en - niet alleen door mijn onwetendheid - wat mysterieus.
En ook al had je je verwonderd
hoe er geluk is in afwijzing, of liever
in verdriet.
Wees stil en geniet. Ik zei:
Dat stuk is inderdaad bij verre weg het mooist. Ik kreeg een kleine rilling.

Hm, gister zei je nog dat je in de tijd dat ik weg was niets had geschreven, niet?

Jááá, Mooi!

Vooral dit:


Strofe 3: erg leuke afbraak, ik houd van die dubbelheid en speling.

Ik vat het niet helemaal, maar dat geeft niet, het droomt mooi weg, het leest fijn in taalgebruik en hoe het loopt en wat het oproept; het werkt wel sterk visualiserend.