Afscheid
 

Ik pak mijn schoenen
in je ooghoek blinkt een traan.
Met mijn jas nog in je handen
Je weet dat ik moet gaan

Je kijkt me in de ogen
ik kijk mismoedig naar de grond.
Je komt op me afgelopen
en drukt een kus op mijn mond

Het had anders kunnen lopen
als ik mezelf nog had gekend.
Met mijn hand nu op de deurknop
alsof het allemaal was geplant

Ik loop door de deur naar buiten
kijk nog één keer achterom.
Ik besef me goed
dat ik hier nooit meer kom

Tussen je tranen door zie ik een glimlach
ik ben blij dat je dat doet.
Ik loop nu met een goed gevoel
het onbekende tegemoet

Het is niet aan mij besteed;
die deur heb ik te vaak zo gelezen.
de rijm vind ik niet interessant, hier te gerijmd.
Als gevolesdicht prima, maar voor verder dan dat zou je toch wat meer orginaliteit op diverse vlakken er in moeten gooien.

gepland tenzij je 'planten' bedoelt maar dat zal wel niet.
Verder: Ik besef me goed

Verder sluit ik me aan bij Dreamerfly. Je gedicht is een beetje saai, probeer creatiever te zijn en je boodschap op een originelere manier te brengen.

Je bent niet verplicht om steeds dat model van 4 regels in 1 strofe te hanteren. Als je veel van die strofes met dergelijke rijm leest, wordt het al snel een saaie boel. Besteed aandacht aan de vorm, want die is ook heel belangrijk. Durf af te wijken van die saaie strofes, zo wordt het al snel veel levendiger om te lezen. Het onderwerp is inderdaad een beetje cliché en de rijm loopt soms wel heel geforceerd. Volgens mij kon het gevoel nog mistroostiger overgebracht worden, zo wordt je einde ook verrassender. Probeer alle clichés over afscheid uit je hoofd te wissen en op papier te zetten hoe jij je echt voelt bij zo'n afscheid. Op die manier lukt het volgens mij beter. Succes!