[Kort] Het wit en ik
 

Rustgevend. Het enige woord dat in me opkomt bij het zien van dit witte vlak op mijn laptop. Het voormalig witte vlak. Volgens sommige kunstenaars is dat de meest pure vorm van kunst, de ontvanger moet geprikkeld, geïnspireerd worden door het afwezige. Zijn gedachten moeten aan het rollen gaan, als ware ze een woeste waterval aangedreven door niets anders dan de leegte waarin hij stort. Toch zal voor een enkeling de leegte zichzelf nooit vullen, maar even smetteloos blijven als voorheen. Soms, heel soms gebeurt er niets. Dan staar ik onafgebroken, in de hoop op een flits, een herinnering, een idee. Maar niets dan uitgestrekte sneeuwvlakten zonder begroeiing of bebouwing. Alleen het wit en ik. Geen sprake van afleiding, aansporing of aanzetten tot. Alleen het wit en ik.

Hmmm.

Ik weet niet, het is wel erg kort en ik vind de herhaling van "Alleen het wit en ik." aan het eind niet zo geslaagd. Verder vind ik het wel een fijn stukje, geloof ik. Het leest vlot door en het is niet zó lang dat m'n aandacht door iets anders getrokken wordt. :)

Moet dat niet voormalig zijn?

Mmm, je hebt gelijk. Ik vond het net nog ergens op mijn computer. Ik denk dat ik het ga herschrijven.

Ja, het idee spreekt me erg aan omdat ik zelf genoeg met wit voor mijn neus zit. Maar toch.. iets houdt mijn aandacht niet vast.

Ik vind het wel leuk geschreven, leest wel makkelijk maar ik vind het wel erg kort, en de laatste herhaling van 'alleen het wit en ik' moet je weglaten.