hoe troost iemand bij sterfte?
 

hoj

de moeder van mijn beste vriendin heeft kanker en zal het hoogstwaarschijnlijk niet halen. Ik wil haar troosten maar ik heb totaal geen idee hoe ik dat kan :rolleyes: wie kan mij helpen??

grtz ikkeuh

Het ligt voor een groot deel aan hoe je vriendin is.
Wat in het algemeen altijd goed is, is laten merken dat je er voor haar bent. Zeg dat gerust eens tegen haar. Daarnaast kan je het beste met haar om gaan zoals je eerder ook deed. Ga haar niet mijden, of juist overdreven vaak opzoeken. Dring ook niet aan dat ze met je moet praten, dat jij er voor haar bent.
Laat het een paar keer duidelijk merken, verder niet. Tuurlijk mag je wel eens vissen naar haar gevoelens als ze niets zegt maar duidelijk verdrietig is, maar ga er niet te ver in. Ze moet een enorme klap verwerken en het zelf een plaatsje proberen te geven.
Succes!

Het belangrijkste is denk ik dat je niet na een half jaar moet verwachten dat het over is...

Je kunt haar vertellen dat je er voor haar wil zijn en aan haar vragen wat ze het liefste heeft. Wij kunnen wel dingen gaan gokken, maar zij weet het beste wat ze wil...

Laten weten dat je er bent, op wat voor manier dan ook. Als ze wil huilen en schreeuwen en dingen omver gooien, dan mag dat, als ze alleen maar wil dat je dr hand vasthoud zonder te praten, dan mag dat ook. Iedereen reageert anders.

Samen huilen kan al heel erg helpen. Maar 't is erg moeilijk ja.

klinkt misschien afgezaagd hoor, maar er gewoon voor haar zijn...

^ Dat. :)

Luisteren als ze met je wil praten. Ook als ze zelf niet zo goed kan aangeven dat ze wil praten, toch even een keertje doorvragen. En gewoon er voor haar zijn.

En inderdaad aan haar vragen wat zij wil dat jij doet voor haar.

Niet.

Hoe valt iemand nou te troosten na zoiets?

Complete onzin dus. Gewoon de tijd geven, als je vriendin hulp nodig heeft bij de verwerking, dan laat ze het wel horen.

Dit lijkt me een goede tip inderdaad, ook akumabito heeft een goed punt uiteraard, maar als ze gewoon iets wil, laat dan in ieder geval weten dat je er voor haar bent

Echt troosten in de zin dat haar verdriet stukken minder wordt, kan je niet doen.
Maar luister gewoon als ze wilt praten, knuffel als ze wilt knuffelen en ga lekker met haar zuipen als ze even alles wilt vergeten. En vergeef haar een chagrijnige bui op zijn tijd.

Dat weet je niet. Ik denk dat het geen kwaad kan te zeggen dat je er graag voor haar wilt zijn als dat nodig is en af en toe te vragen hoe het met haar gaat/of je wat voor haar kan betekenen of wat dan ook en zo nu en dan iets aardigs voor haar te doen (bv. op data die moeilijk zijn als je iemand verloren hebt (denk aan feestdagen, verjaardagen, de sterfdag van iemand, enz.). Sommige mensen geven uit zichzelf niet zo makkelijk aan als ze hulp nodig hebben. En sommige mensen willen geen hulp, maar stellen belangstelling ed wel op prijs. Omdat je niet weet wat iemand prettig vindt, kun je hem/haar dat het beste vragen, dan is de kans het kleinst dat je dingen doet die iemand absoluut niet wil.

Je kunt het verdriet van iemand niet wegnemen, maar je hoeft het ook niet erger te maken door het te negeren, enz.

Zeg tegen haar dat je de situatie behoorlijk lastig vindt, dat je hem wel graag wìlt helpen maar je niet weet hoe..

- Ga in ieder geval niet zeggen dat je weet hoe hij zich voelt, want indien je niet iets dergelijks hebt meegemaakt kun je dat niet weten.
- Blijf steunen, en niet na een weken ermee stoppen. Het is mens eigen om na een relatief korte periode op te houden met kaartjes sturen, steun bieden etc.
- Zorg dat je haar niet gaat ontlopen. Sommige mensen weten niet wat te doen en gaan om die reden iemand 'vermijden'.

Er zijn informatieve boeken met betrekking tot rouwverwerking, alle fasen worden uitgelegt (Ontkenning, boosheid, marchanderen, depressie, acceptatie e.d. Niet alle stadia hoeven voor te komen, en ook niet per se in bovenstaande volgorde).

Take care,

Het beste wat je kunt doen is er gewoon zijn en niet 'proberen' iemand te troosten, vaak is diegene nog erg in rouw en wil toch het liefste alleen zijn. Ik ken het bij mijn moeder, mijn oma is een paar weken geleden gestorven en ik wilde haar heel graag troosten maar kon het niet echt. Ik omhelsde haar gewoon en huilde wat met haar mee, maar er echt openlijk over praten kan op dat soort momenten toch niet. Hoe graag je het ook wilt.

Ik denk dat ook dat verschillend is per persoon...toen mijn opa jaren terug overleed hebben we er met ons gezin veel over gepraat, ook met mijn moeder. We hebben met z'n allen de begrafenis voorbereid, enz. Natuurlijk hadden we ook behoefte aan alleen zijn, maar ook erg aan bij elkaar zijn.

Conclusie: het verschilt per persoon

Voor mij was dat al lang duidelijk. :p

"De beste wensen he"
"Hopelijk is het volgende jaar beter he, Gelukkig nieuwjaar"
"wat zijn jouw goede voornemens?"

Ik heb met hetzelfde te maken op dit moment, alleen is het bij de vader van hem definitief zeker dat hij het niet zal overleven.

Ik vond het in het begin wel lastig er mee om te gaan, maar dat gevoel zette ik al gauw aan de kant want ik wou er voor hem zijn. En dat is gewoon belangrijk. Ik had hem een kaartje gestuurd en later een gedicht. Het scheelde dat hij al aardig er over praatte en er naar omstandigheden redelijk goed mee om kon gaan.(in hoeverre je kan praten over het kunnen omgaan met een dergelijk vreselijk iets). Ik ga gewoon met 'm om, maar let wel wat meer op hoe hij er bij zit/ hoe hij zich voelt en ik kijk op het moment zelf hoe ik daar mee om ga. Verder probeer ik gewoon een luisterend oor te zijn.

Wat soms wel lastig is; wanneer heb je het er wel met hem over wanneer niet.

:confused:

(n)

een knuffel kan al genoeg zijn. Zeg niet: zeg maar als ik iets voor je kan doen. Kijk zelf wat er moet gebeuren en neem initiatief. Er zijn. En dan ook echt de persoon opzoeken. De pijn gaat niet zomaar weg en misschien handig om de datum van overlijden ergens te noteren. Na een jaar kan de persoon het dan weer moeilijk krijgen. Maar natuurlijk ook met verjaardagen of gewoon als de pijn weer tevoorschijn komt. Dat gaat nooit helemaal weg. Als de persoon wil praten luister dan. Je hoeft niks te zeggen. luisteren is meestal wat ze willen. En denk niet dat je iets verkeerds kunt zeggen (kan wel zoals de beste wensen en weet niet wat er nog meer stond) maar zolang het uit je hart komt zal de persoon weten dat je er bent om te steunen. Misschien na een paar maanden nog vragen hoe het gaat. Het kan zijn dat ze het er dan nog steeds moeilijk mee heeft terwijl van buiten alles okee lijkt...

Ga niet te veel leuren dat ze moet praten, zeg gewoon dat ze altijd bij je terecht kan en doe ook leuke dingen met haar, afleiding is belangrijk.

En ik heb het nooit gezegd tegen hem, maar bedankt Mike dat je er was voor me toen mijn moeder net was overleden, ik had niet geweten wat ik zonder je moest:)