Les petites gouttes de pluie
 

Les petites gouttes de pluie

Ik snap de wereld niet, vooral de auto's en de
mensen die de auto's maken niet. De wolken niet
en ook de wind. Waarom je ruzie maakt als
kind en hoe de straten zijn betegeld.

Dat een leek altijd zal sterven op een
dag dat snap ik niet. Waarom jij de zin
te lang vindt en je boekentassen
snelbindt onder plastic in de regen.

Blaadjes voor je deur wegvegen is
zo nutteloos mijn lief. Laat ons
slapen op een matje in een hutje
in het bos. Stilletjes de sterren snappen,

verder niets
nee, verder niets

Ik vind het behoorlijk briljant, vidaaa. Later wellicht meer uitleg, nu ga ik rustig in een hoekje zitten wakker worden.

Las ik toch eventjes irritant in plaats van briljant in csn´s reactie, ik schrok al:eek: Het is echt een mooi gedicht!

Ik vind alleen dit een beetje raar afgebroken:

Verder is het echt een heerlijk gedicht, ja:)

Oh, dit is heel mooi ja! Ik was aan het lezen en hoopte dat het nooit zou eindigen, of dat het tenminste zo goed zou blijven als in het begin, en dat deed het. Vooral "Waarom jij de zin
te lang vindt en je boekentassen snelbindt onder plastic in de regen" is zo heerlijk melancholisch.

Heel mooi gedaan, dit las echt heel erg fijn. :) Je klankenspel is heerlijk en ook de beeldspraak, het gevoel dat dit gedicht bij me oproept. En een Franse titel is altijd mooi. :o

Bedankt voor de reacties! :)

Vogelvrij: die zin moet een beetje overkomen als een iets te lange zin.

ah, heerlijk. heel mooi. ik heb niets anders te zeggen dan wat al gezegd is. en dat vind ik niet erg, want er is ook niets anders te zeggen. :o