2 secondes...
 

Vandaag, een normale dag, één als altijd,
Net als altijd is msn mijn bezigheid,
Nietsvermoedend brak je mijn hart,
Het verdriet, de pijn was ik dus niet kwijt.

Het moment duurde maar 2 seconden,
Opeens die rilling over m’n rug, ik werd bang,
Toen ik die 2 seconden naar het scherm keek,
Je was online, plots gleed een traan over m’n wang.

Ik wilde je niet kwijt, ik wilde geen 2e keus zijn,
De koude stiltes, het verdriet wat ik voelde,
Ik wilde een vriendschap redden, voor niets,
Die ene zin, wist jij maar wat ik toen bedoelde.

Ik mis je liefde, ik mis onze gesprekken,
Ik haat je zo, vooral je hart van goud,
Je kon haar niet in de steek laten,
Maar waarom ten koste van mij,
Beide lieten jullie me zomaar zitten,
Ik haat je, zoveel gevoel, het kan niet anders,
Dan dat ik gewoon heel veel van je houd…

Het spreekt mij niet echt aan. Te simpel, niet echt bijzonder verwoord, maar tis dan ook een gevoelsdichtje....


Liefs,
Mariamne

'k vind eerste twee stukjes best aardig...
Snap het gedichtje alleen niet helemaal geloof ik...

Je snapt het beter dan wie dan ook denk ik... alleen heb je er zo nooit over nagedacht, het gevoel van mij komt onverwachts, that's all vermoed ik...

tnx iig

Ik denk over meer dingen na dan jij denkt. ;)

Ingewikkeld zooitje zijn we ook met z'n allen .. :D