zinsbegoocheling
 

Gaarne trek ik ten strijde
op het vurige ros van waarheid
dorstend naar bloed en roem
de schittering van blinde haat
weerkaatst in het oog van uw zwaard

In naargeestig verlangen naar meer
dan een somber leven en somber heengaan
hoorde ik hoe mijn leven al druppelend verging
de druppels hoonde mij

lafheid beving
gaarne trek ik ten strijde
dorstend naar u ondergang
reikend naar onsterfelijkheid
sneuvel ik op dit papier

Mijn laatste ademtocht
vol van zinsbegoocheling
louterend duisternis
dooft geestdrift geenszins

*Dit gedicht kwam zomaar naar boven , onderbouwde kritiek is welkom voor dit amateurtje :)

Je hebt talent. (y) Maar dat heb ik je al eens verteld.

let op je nederlands (hoonde, u)
verder (y)

Het komt bij mij over als een gedicht met een aantal mooie woorden achter elkaar gezet.Het doet verder niets met mij.

Het taalgebruik vind ik dus goed, maar niet als geheel gezien.
De overgangen vind ik niet overal even oké, b.v.:

Slecht vind ik dit zeer zeker niet, er zit potentie in, maar voor mijn gevoel komt het er hier niet goed uit.

Oke, alleen ik kan er weinig mee ;)

Hoe komt dat zo?

Ik weet 't niet. Aan de ene kant is het archaeïsch taalgebruik wat overdreven, aan de andere kant schept het een zekere sfeer. Alleen storen de taalfouten inderdaad: iets als "u ondergang" doet haast pijn! :) Er zitten mooie dingen in: "een somber leven en somber heengaan", "sneuvel ik op dit papier",...

Ik snap niet altijd hoe je je werkwoorden vervoegt. Zijn dit fouten: "de druppels hoonden mij", "louterende duisternis" ?

Dit is een gedicht zoals ik er wel meer heb gelezen. Dichters geloven graag dat ze een heilige oorlog moeten voeren. Alsof zij mans genoeg zijn om te kunnen vechten.
Daar moest ik vooral aan denken. Het sfeertje is door je woordgebruik, zoals eerder al opgemerkt bijzonder, maar wel een beetje over teh top. Vond het wel aardig om te lezen :).