Het is gedaan.. en ik voel me leeg...
 

Ik hoop dat jullie de moeite doen om mijn "lang" verhaal te lezen... thx...

Mijn verhaal...

Het is sinds een week gedaan met mijn vriend... We waren een jaar en drie maanden samen. Een leuk periode gehad... meer dan leuk. Veel samen meegemaakt. Toen hij me leerde kennen was ik iemand zonder zelfvertrouwen, hij had me van ver meegenomen op een reis waarin ik een heel andere "ik" leerde kennen...

We woonden niet samen.., sliepen ook amper samen... Hij werkte ver van mij, ik ging vorig jaar nog naar school. We zagen elkaar de woensdag en in het weekend elke avond soms de dag...

We hadden vaak gesprekken over dat hij me vaker wilde zien maar dat ik teveel met mijn werk bezig was. Ik vond mijn laatste jaar studies en mijn eerste jaar werk inderdaad heel belangrijk en verloor mij er soms in. Ik heb geprobeerd dat niet te doen maar ik maakte hem duidelijk dat het voor mij te belangrijk was. Omdat hij ouder is dan mij en stilaan zelfstandigheid zocht, ging hij in september op zoek naar een huisje. Ik voelde aan dat ik mee moest uitkijken met hem en dat dat misschien een oplossing was voor ons. Maar... aangezien we in huizen, buurt en verlangens helemaal niet overeen kwamen op dat vlak lieten we dat al gauw even rusten...

De laatste maanden zag ik er ook nog naar uit om hem te zien maar.. telkens wanneer ik hem zag leek ik commentaar te hebben op hem. Ik wilde het niet, het kwam eruit voor ik het wist.. altijd dezelfde dingen.. kleren, beleefdheid, te laat komen, een stomme opmerking maar ze zorgden er altijd voor dat ik dwars lag... Nog meer de laatste weken wilde hij me kussen, met me vrijen... en leek ik daar niet veel zin in te hebben...

Ik piekerde, maakte me kwaad op mezelf omdat hij zo zijn best deed.. maar ik kon het niet helpen. Ik vroeg me af hoe het kwam dat als we afspraken alles "gewoon" was voor mij... Ik leek gewoon met "een" vriend op stap te zijn.

Thuis kon ik er niet over spreken. Mijn moeder was reeds van in het begin van onze relatie niet echt tevreden over hem. Haar reden was onzinnig en daarom had ik me er ook nooit door laten doen... alhoewel ze dat genoeg liet merken...

Vorige week besloot ik na lang piekeren dat ik eerlijk met hem moest zijn dat t gevoel bij mij leek weg te zijn en dat het zo niet verder kon. Natuurlijk had hij het wel al gevoeld maar hij begreep het niet... Zondag heb ik hem gezien... Hij huilde, vroeg waarom, zei dat hij niet at en niet sliep... Hij stuurde me ook tal van smsjes... Het raakte me allemaal enorm diep maar ik wist niet wat ik nog voelde...

Dinsdag liet hij plots niets meer horen... Hij beantwoordde mijn berichtjes ook niet meer. Gisteravond liet hij weten dat hij niet van plan was nog iets te laten horen. Als het gedaan is wil hij me niet meer zien of horen. Waarom ga ik hieraan kapot..? Waarom mis ik hem hard? Maar waarom heb ik geen nood aan dat vrijen, als koppel samen zijn en gaf ik hem steeds weer die onnodige kritiek en commentaar...?

Ik kan mij niet voorstellen na alles wat we meemaakten dat ik hem niet meer zie. Ik kan begrijpen dat hij tijd nodig heeft maar hij spreekt over altijd. Ik droom van een hechte vriendschap met hem en ik vervloek mezelf voor wat ik de voorbije weken in onze relatie heb gevoeld. Hij was veel te goed voor mij... Soms vraag ik me af of ik niet beter schijnheilig bij hem was gebleven, dan had ik hem nog gezien... Ik ben verward, kapot en radeloos...

Kan iemand mij mij zeggen wat ik voel... of wie de situatie een beetje herkent..
dank je
x

Als je over 3 maanden dit gevoel nog steeds hebt, post dan maar opnieuw.

3 Maanden is nog best kort.

Je zit nog in de eerste vroege fase van liefdesverdriet. Het is net uit, je hebt tijd nodig.

tijd nodig.. om te verwerken en het achter me te laten of tijd nodig om te beseffen wat het is wat ik nu voel...

allebei, natuurlijk. hoe kanjet verwerken als je niet weet wat je precies voelt :)

Ik besef hoe goed hij voor me was... Wat voor mooie periode we gehad hebben, hoe hij van mij een ander mens maakte.. das allemaal normaal dat je dat niet loslaat als het net gedaan is... maar ik kan hem toch geen tijd vragen om voor mezelf uit te maken wat dat allemaal inhoudt wat ik voel...

Misschien ben je niet meer vliefd op hem en wil je hem niet als DE vriend hebben, maar wel als EEN vriend, een hele goeie zelfs. Dus al het lichamelijke niet meer in de zin van zoenen, strelen, seks en dergelijke. Maar al dat andere, het praten met elkaar en het lachen, elkaars verdriet delen, dat weer wel.

Als het pas net uit, zou ik het even laten rusten. Hij heeft er even geen behoefte aan om je te zien of te horen. Laat hem dan ook even. Misschien dat hij er over een tijdje anders tegen aan kijkt :)
Dat kan een week duren, een maand, misschien wel een half jaar.

Maar misschien dat dan die hechte vriendschap wat jij graag wil wel weer van de grond kan komen.

Maar geef het de tijd :)

Ik herken me wel een beetje in je verhaal.

Het is nu 4 maanden uit met mijn vriend waar ik 2 jaar iets mee gehad heb. De laatste periode van onze relatie had ik ook heel de tijd als ik bij hem was het gevoel van 'dit is normaal/gewoon'. Het was niet meer bijzonder. En net zoals jou had ik ook geen zin meer om te vrijen, kregen we vaak ruzie over stomme dingen, kritiek die ik leverde op hem die niet terecht was, ik ergerde me gewoon aan hem en tegelijkertijd hield ik zoveel van hem. Ik heb het toen ook uitgemaakt, ik wou wel heel graag vrienden blijven..

Nadat ik het uitgemaakt had wist ik dat ik de juiste beslissing had gemaakt, ik had het er niet heel moeilijk mee, ik was de eerste dagen wel echt een wrak maar de weken daarna ging het echt goed met mij. Nu, daarentegen, gaat het weer slecht, ik twijfel over mijn beslissing, heb het idee dat hij minder voor onze vriendschap over heeft dan ik dat heb, kan niet aan het idee wennen dat hij met andere meisjes zoent... Ik kan er gewoon niet mee omgaan en zit echt te wachten op het moment dat ik me erbij neer kan leggen en verder kan gaan met mijn leven..

Het klinkt heel depressief, maar dat is mijn verhaal, ik ben gewoon heel gevoelig en kan moeilijk dingen verwerken (misschien heb ik het in het begin gewoon niet genoeg aandacht gegeven, niet het verdriet gevoeld, maar een beetje weggestopt en krijg ik daarom zo'n klap). Er spelen ook nog meer dingen een rol, het feit dat hij nu heel anders is dan in onze relatie, hij is gewoon heel veel veranderd.

Ik denk dat je een juiste keuze hebt gemaakt, als ik zo lees hoe je je voelde in jullie relatie en hoe je je nu voelt nu je de beslissing hebt genomen het uit te maken. Ik herken me zoals ik al zei heel erg in je verhaal, bij mij was het gewoon zo dat ik niet meer verliefd was, maar dat ik heel erg veel van hem hield. Maar dan is de vraag die jij je moet stellen, vind ik dit voldoende? Ik ben nog jong, wil ik dan al een relatie hebben die bijna alleen maar gebaseerd is op houden van? Ook denk ik dat je hem meer als vriend ziet, je kan met hem lachen, goed praten.. maar je hebt geen zin meer in seks. Nu het uit is tussen mij en mijn vriend hebben we veel meer lol met elkaar dan toen we iets hadden, ik denk dat dit komt omdat het niet meer zo is van 'oh we moeten zoenen, we moeten vrijen' (van mijn kant uit dan, want ik had dat heel sterk, van het MOET, want het hoort, terwijl ik me eigenlijk helemaal niet meer aangetrokken tot hem voelde), nou je kan je denk ik wel voorstellen dat dat een hele druk op de relatie legt, en dat onze 'afspraken' nu dus veel ontspannender en gezelliger zijn.

Het gevoel dat je nu voelt is denk ik gewoon het missen van geborgenheid, iemand die van je houdt, altijd voor je klaar staat, waar jij nummer een voor bent. Ik denk ook dat dat hetgene is wat ik nu heel erg mis, gewoon iemand die me troost, er altijd voor me is, me knuffelt enz. Het is meer 'datgene' wat je mist en niet 'diegene'. Misschien zit ik er helemaal langs, misschien voel jij wel iets heel anders, maar als ik je verhaal zo lees en als ik terug kijk naar mijn eigen ervaringen denk ik dat het zo zit.

Voel gewoon wat je voelt, voel je verdrietig, praat erover, doe veel leuke dingen, zoek veel afleiding, maar forceer het niet. Ga niet heel de tijd lopen denken van heb ik het wel goed gedaan, had ik het wel uit moeten maken, je maakt jezelf er alleen maar gek mee. Als je het niet goed hebt gedaan dan kom je daar vanzelf een keer achter, maar nu heb je daar toch niets aan.

En dat hij je nu niet meer wil zien, ik zou hem smsen/bellen/praten, zeggen dat jij heel graag vrienden wil blijven, dat je snapt dat hij dat nu niet meteen kan, maar dat jij gewoon hoopt dat jullie in de toekomst weer gezellig met elkaar om kunnen gaan. Dat hij kan bellen/smsen als hij er klaar voor is, als hij dat ook wil..

Ik wens je iig heel veel sterkte en ik hoop dat je iets aan mijn verhaal/advies hebt gehad:)

Hij is duidelijk (nog) niet toe aan vriendschap. Laat het dus voor zover rusten.

Ik herken dit ook zooooooooooo duidelijk allemaal :( Echt alles wat jij en anijs zeggen komt overeen met mijn relatie.
Ik houd op dit moment ook zielsveel van m'n vriend, maar ook voel ik gewoon niet meer dan houden van, ik houd van hem omdat we al 2,5 jaar samen zijn. Maar de behoefte om met hem te zoenen, vrijen is er niet meer, ook niet om gezellig knus met hem onder de douche te gaan bijvoorbeeld. Ik vind het tof om met hem te winkelen, zwemmen, uit te gaan gewoon dingen die vrienden onder elkaar doen.
Het is 2 maanden uitgeweest, en ik kon het gewoon niet aan dat hij toen met andere meisjes ging en heb hem gesmeekt bij me terug te komen. Hij wou ook geen vrienden blijven, dat vond hij nog te moeilijk. Nu hebben we weer wat, maar het gaat eigenlijk bar slecht, alle dingen die niet goed gingen komen nu weer terug. Maar laat het even rusten, het is logisch dat je vriend nu tijd nodig heeft om alles te verwerken. En het is misschien moeilijk maar het allerbeste is nu om elkaar gewoon met rust te laten, nog harder, gewoon even negeren. Echt heel veel sterke en succes!

Het is begrijpelijk dat hij verder contact met je weigert, ik zou me daarbij neerleggen, jij hebt het tenslotte uitgemaakt...

Maar als je zoveel twijfelt, waarom heb je er niet met hem over gesproken om eventueel een pauze in te lassen binnen jullie relatie zodat je eens kan nadenken over je gevoelens...

Omdat jullie allemaal zo lang een relatie met iemand heben gehad is het feit dat daar een einde aan komt een aanslag op je ego. Wat lso doormaakt is niets meer dan haar ego dat aan het werk is.

Opeens zijn er geen sms-jes, geen gebel etc. Het intensieve contact is ineens helemaal weg en je moet op een heel andere manier invulling geven aan je relatie met je ex-vriend. Toch is alle romantische interesse die je ooit in hem had weg, anders had je het nooit uitgemaakt.

Je moet die jongen de komende tijd echt met rust laten, want hij voelde klaarblijkelijk nog erg veel voor je. Je moet hem ook duidelijk maken waarom je dat doet.. Na enige tijd zal hij het allemaal wel (deels) verwerkt hebben en dan kunnen jullie het als vrienden waarschijnlijk erg leuk samen hebben.

Misschien wil hij dat niet eens. Ik kan me best voorstellen dat wanneer hij nog op haar verliefd is en zij alleen vriendschap wil, hij haar liever niet meer wil zien. Sommige gevoelens zoals verliefdheid, kun je niet dwingen. Het is dus heel moeilijk om met iemand vriendschappelijk om te gaan, als je meer voor die persoon voelt.

Je hebt zijn hart gebroken, dan wordt vriendschap wel moeilijk.

ja, zoiets doen vrienden niet :D

Een gebroken hart kan geheeld worden met de tijd.

misschien, maar dan blijft de vraag of hij je ooit nog wil of kan zien zonder pijn te voelen

inderdaad

Met heeeeeel erg veel tijd misschien, maar reken er maar niet op dat dat snel gaat gebeuren hoor.

dat denk ik eigenlijk niet... of heel moeilijk..
ik heb toen het uit ging met mijn vriendin precies hetzelfde gedaan als hij. Echt niks meer van me laten horen, telefoonnummer uit me telefoon gegooit, foto's weggegooid waar ze op stond... Ik denk dat veel jongens (maybe ook meisjes) het dan beter verwerken.. dus ik zou hem proberen met rust te laten, hij heeft die keuze gemaakt.. voor hem is het ook heel moeilijk, dus probeer zijn keuze te respecteren. als hij na een tijdje weer contact enzo met je wilt komt hij vanzelf wel..

en probeer zelf ook je gedachte op andere dingen te brengen..
enjoy your new life ;) blijf niet te lang piekeren enz.. daar schiet je zelf echt niks mee op...

succes!!!

en blijf positief!!
2006 wordt leuk!!!!!!!!!!! :rolleyes:

Ik heb het hart van mijn ex-vriend ook gebroken, daarmee ook mijn eigen hart, maar ik kan met hem nu gewoon als normale vrienden omgaan. DUs het is niet onmogelijk.



Ik herken me ook wel een beetje in jouw verhaal. Hoewel het bij mij dus anders afliep, want ik kan wel nog normaal met mijn ex omgaan. Hoewel dat moeilijk is. De laatste periode van onze relatie was gewoonweg kut, en daarom is het nu ook moeilijker denk ik. Ik had ook geen zin meer in seks met hem, geen zin meer om bij hem te zijn, geen zin meer om leuke dingen te doen, geen zin meer om hem uberhaupt te zien. Het is cliche, maar ik denk dat het voor hem nog even wat tijd nodig heeft om jou weer te kunnen zien als een vriendin ipv DE vriendin. Ja, dat is vreselijk moeilijk, want uit je verhaal blijkt wel dat hij eigenlijk nog lang niet stoppen wilde met jullie relatie. Het is sowieso kut en hoe langer je bij elkaar blijf hoe moeilijker het wordt. Ik vind het alleen wel raar dat hij je eerst wel smste en belde enzo en nu van het ene op het andere moment niet meer. Als je er erg mee zit, kun je hem daarop aanspreken, door te bellen, smsen, langs te gaan, whatever. Maar hou er rekening mee dat hij andere gevoelens heeft dan jij.
Jij kunt nu trouwens ook wel denken dat je het er goed vanaf brengt, maar dit gevoel blijft een tijdje. En als je denkt dat het beter gaat, komt er toch een terugslag. Verwacht dus niet meteen van hem ook dat hij zodra je hem hebt aangesproken dat hij morgen weer leuk tegen je doet. Want het is moeilijk en heeft gewoon tijd nodig.

Succes, in ieder geval:)

Ik zou ervoor vechten ...
Elke relatie heeft zijn ups en zijn downs

Hoe kunnen we dit doen zonder dat ik hem valse hoop geef en zonder dat ik hem kan zien of horen...?

Als hij je niet meer wil zien dan denk ik dat je dat moet respecteren.

U heeft nog meer cliché's?

Je moet je eerst maar eens heel goed gaan afvragen wat je wil, je kan niet weer iets met hem beginnen terwijl je zelf niet eens zeker bent van je keuze.