de stilte verklaart
 

De stilte verklaart

1.
ik verveel me ik verveel me ik verveel
ik murw me moeiteloos tussen je woorden
sla gaten, breek je, leek je ooit langer
in je vraagstellen, korter in je antwoorden

ik geef er niet om ik geef geen gelegenheden
om me te storen je dwingt ze ruwweg af
ik laat me vallen opdat je me zou vangen
het is waar ja nee zonder jou ben ik onaf

2.
je denkt me te hebben maar je hebt me niet
nee je vat me niet je krijgt me niet helemaal
ik ben stiekem het fluiten van de vogels
ruisen klateren bruisen ik ben dat allemaal

je roept me, schreeuwt me als je triest bent
je stelt me niet voor aan je vrienden, maar
houdt me voor jezelf en ja ik kom om je
toch te troosten ik ben niks tenzij elkaar

ik ben niks tenzij elkaar is mooi om mee te eindigen, de rest van deze strofe vind ik minder. Sowieso vind ik het tweede gedeelte niet zo goed als het eerste gedeelte: 1 bevat veel meer woord- en klankspelingen en daar houd ik nu eenmaal wel van. Waarom heb je gekozen voor twee delen? Het einde van deel 1 is niet helemaal een einde, maar ik vind 2 wel weer te lang. Hmm.

Ow, ik vind twee even goed als de een, eigenlijk.

Je hebt hem toch nog gepost:cool:

Ik vind hem leuk, de afwezigheid van interpunctie maakt je gedicht juist krachtiger, vloeiender, terwijl me dat bij andere gedichten vaak juist stoort.

Ik ben niks tenzij elkaar(y)

2 is toch even lang als 1?

Ik heb voor twee delen gekozen omdat ik twee 'verschillende' dingen wilde zeggen over hetzelfde thema. En zo klinkt het ook meer als een 'verklaring' :)

Ontzettend leuk! Hoe je speelt met de woorden, de rijm en geen voor-de-1000ste-keer-gelezen-zinnen, het loopt als een trein;

oftewel het spreekt mij aan!