Houden van jezelf (eetstoornis)
 

Het nieuwe jaar is net begonnen. Om me heen vroegen mensen me wat voor goede voornemens ik had, maar ik durfde het niet te vertellen. Ik weet namelijk zelf heel goed dat het geen "goed" voornemen is en dat het me op de lange termijn alleen maar meer destructief en ongelukkig zal laten zijn.

Even uitleggen...

Toen ik jong was, in de beginnende jaren van mijn puberteit, raakte ik depressief en ontwikkelde ik langzaam een eetstoornis. Ik was gemotiveerd en gedisciplineerd en voelde me zo trots op het niet-eten, het maakte dat ik het idee had dat ik wat kon. Tegelijkertijd voelde ik me er zo rot bij, omdat ik steeds bang was dat mensen er achter kwamen en omdat ik ergens ook wel wist dat ik helemaal verkeerd bezig was. Ik heb toen enige tijd hulp gehad, maar er echt overheen komen heb ik zelf gedaan (aangezien ik mijn hulpverlening niet genoeg vertrouwde om eerlijk te zijn). Ik ben er trots op dat ik over mijn eetstoornis ben heen gekomen en dat ik weer leerde wat gelukkig zijn was.

Toch is het nooit helemaal weggeweest. Op de achtergrond kwam het altijd weer om de hoek kijken. Als het moeilijk was, als ik aandacht wilde, als ik controle wilde, als ik het allemaal niet meer snapte. En op die dagen voelde ik me weer zo als ik me vroeger had gevoeld. Het enige verschil was dat het makkelijker te verbergen was, omdat er niet zoveel sociale controle (meer) op zat. Gelukkig duurde deze eetstoornis-buien maar een week, of twee.. en kreeg mijn verstand dan weer vat op mijn gevoel. Helaas at ik dan juist om mijn gevoel te slim af te zijn. Ik at chocola, snoep, koekjes, fast food om mezelf te laten zien dat ik geen eetstoornis had, dat ik niet terugzakte en dat ik het prima aan kon. Maar ook hier voelde ik me niet gelukkig bij. Het idee van vies, vet, dik bleef maar op de achtergrond.

De laatste dagen van het oude jaar maakte het allemaal nog erger. Ik had al langer het idee dat ik langzaam aan het uitdijen was en het idee liet me walgen van mezelf. Ik maakte de beslissing weer te gaan afvallen, met in mijn achterhoofd de wetenschap dat ik mezelf kapot zou maken. Dat het slecht was. Dat ik niet moest streven naar afvallen, maar naar acceptatie.

Hoe ik 2006 inging was niet zo goed. Hoe ik 2005 uitging nog minder. Destructieve afval-gedachtes overheersten mijn denkpatroon, met als gevolg dat ik niet gezond ben bezig geweest die dagen. Natuurlijk denk ik hier veel over na en weet ik dat ik het zo niet wil. Dit maakt me niet gelukkig, dit is geen oplossing. Ik kan nu nog terug, met veel wilskracht. Zou het niet fijn zijn om in 2006 eens écht normaal met eten om te leren gaan...?

Maar daar komen we dan bij mijn vraag: Wat is "normaal" met eten om gaan? Ik weet dat ik nu, op dit moment, veel te weinig van mezelf houd. Mijn zelfbeeld is waardeloos en daardoor straf ik mezelf op allerlei manieren en zoek ik liefde en aandacht bij anderen. Dit is niet de manier en dat weet ik heel goed. Maar ik vraag me af hoe ik dit kan veranderen. Wat is "gewoon" eten? Betekent dat geen chocolade, of 1 stukje per dag..of dagen niets en dan ineens een reep? Betekent dit dat je chips eet, af en toe..of iedere dag? Dat je je koekjes laat staan, of juist wel eet? Ik ben vergeten wat het is om een normaal patroon te hebben, zo vergeten dat ik niet meer weet wat de balans is. Ik hoopte dat jullie me een beetje op weg kunnen helpen en misschien nog wat tips voor mij hebben. Ik zou graag de balans terug vinden, en als ik al begin met een voeding die in verhouding is, komt dat houden van ook nog wel. Hoop ik.

Alvast bedankt :).

Eerst het volgende.

Mensen hebben een bepaald aantal calorieën nodig om energie van te maken door de dag heen.
bij vrouwen is dit 2000 kcal
en bij mannen 2500 kcal.

Nu verschilt dit een beetje per mens, maar je moet goed in de buurt komen van dit aantal (even voor de redelijkheid avond eten is al snel 1000 kcal)

Een normaal eet patroon is in ieder geval 3 x per dag eten. (ook ontbijt dus) en tussendoor mag je iets eten. (energie reep, koekje e.d.) als het maar niet teveel snoepen is.

even voor het idee mijn eet patroon
bij ontbijt 1 bruine boterham + glas melk.
Op het werk om 10 uur twee stuks fruit.
bij pauze 12 uur, 3 boterhammen
rond 15 uur 1 boterham en nog een stuk fruit.

's avonds normaal warm eten. (1 a 2 borden)
en dan rond 20 uur soms een koekje, maar lang niet altijd.

En tussendoor drinken. (water / koffie)

Ik denk dat dit een vrij normaal eetpatroon is.

succes er mee.

En als je straks een gezond etpatroon hebt? Ben je dan gelukkig? Hou je dan van jezelf?

Een gezond eetpatroon; voor de basis kan je het beste naar de diëtist, en dan het liefst een es gespecialiseerde. Die kijkt met jou wat je nu eet, wat je nodig hebt en kun je samen een schema opstellen. Zij kan je ook vertellen over het eten wat chocolade en koekjes. Daarnaast als ik kijk naar andere mensen; zij eten naar behoefte. Hebben ze trek in een koekje dan eten ze dat. Is dat een hele rol; doen ze dat zonder meteen schuldig te voelen of daarna te gaan lijnen. Eten ze een week geen koekjes; dan is dat zo, niemand die daar wakker van ligt.

Daarnaast denk ik dat het best belangrijk is om te praten over jou problemen met eten. Om je hart te luchten, tot nieuwe inzichten te komen.

Succes ermee!

Een gezond eetpatroon.. Het zit 'm niet alleen in de keuze qua
producten en de hoeveelheden die je neemt. Natuurlijk is een
lijstje à la voedingscentrum oid een goede richtlijn, en zeker in
het geval van een eetstoornis lijkt het me geen overbodige luxe
om je eetpatroon in de gaten te houden met bijv een diëtist, om
ervoor te zorgen dat je geen tekorten etc oploopt, leert te zien
wat gezonde/normale hoeveelheden zijn..

Maar het is ook juist de manier waarop je met eten omgaat die
het 'gezonde' aspect als het ware compleet maken, naar mijn
idee.

Het schuldgevoel, dik voelen, compensatiegedachtes (hetgeen
wat je wel of juist niet eet later 'goed maken' door bijv fastfood
te eten en te 'bewijzen' aan jezelf dat je geen eetstoornis hebt
bijv), etc, etc..

Ik denk dat wanneer je je alleen richt op de juiste hoeveelheden,
je jezelf tekort doet. Eten hoort bij het leven, dat is nou eenmaal
zo, maar op het moment dat het een grotere (negatieve) plaats
inneemt.. Is het misschien goed om hulp te zoeken daarvoor, of
daar in elk geval over na te denken. :)

Hier staan wel wat tips mbt eetlijsten (hoeveelheden) etc, hoop
dat je er wat mee kan!

Normaal omgaan met eten houdt juist in dat je er nauwelijks over nadenkt... maar je kunt nu eenmaal niet besluiten om ergens niet over na te denken.

Een normaal eetpatroon zou kunnen inhouden dat je je aan de lijstjes van het voedingscentrum of van een dietist houdt... en iets lekkers eten, dat doe je dan als je er zin in hebt, en je houdt er mee op als je er geen zin meer in hebt.

Misschien, misschien niet. Maar het is nog altijd beter om niet van jezelf te houden maar wel gezond te eten, dan om niet van jezelf te houden en heel slecht bezig te zijn, lijkt me. Ik weet nog niet precies hoe ik die acceptatie van mezelf ga bereiken, maar ik wil er in ieder geval aan werken.

Het liefst wil ik het eigenlijk gewoon zelf regelen, geen diëtiste of andere hulpverlening. Niemand weet eigenlijk dat dit eetstoornis-probleem weer zo de kop op steekt en dat ik er weer zo hard tegen moet vechten, en eigenlijk wil ik dat graag zo houden. De tijd dat ze het wel wisten was geen pretje, en ik weet heel zeker dat ik sommige mensen ga kwijtraken als ik ze hier over vertel. Dat wil ik niet. En daarbij, ik ben er de vorige keer ook zelf overheen gekomen. Er moet toch een manier zijn om mijn eigen destructiviteit aan te pakken?

Jullie reacties hebben me wel wat extra duidelijkheid gegeven. Zelfs als ik "gezond" eet, wil dat niet zeggen dat ik klaar ben met mijn eetstoornis-gedrag. Dat is pas zo als ik me ook geen zorgen meer maak om koekjes of chocola.. en tot nu toe doe ik dat eigenlijk nog altijd. Ook in de jaren waarin ik dacht geen eetstoornis meer te hebben. Hm.

[edit]
Overigens..die site met die lijstjes.. dat aankomschema maakt me een beetje bang, omdat er best dagen bij zijn dat ik, in ieder geval qua tussendoortjes, evenveel of meer eet.. :| [/edit]

Niet iedereen heeft even veel nodig. Die aankomlijstjes zijn ds meer een richtlijn. Als je een normaal gewicht hebt is het helemaal niet erg om soms meer te eten, je hebt dan waarschijnlijk gewoon een snelle stofwisseling

Echte vrienden raak je in principe niet kwijt als je ze dit verteld. En als je ze wel kwijt raakt, kan je je afvragen in hoeverren je kan vertrouwen op deze vrienden...

Eigen destructiviteit aanpakken; vechten tegen je eigen gedachten is ontzettend moeilijk. Dat is zo mét hulp, maar alleen al helemaal! Ik kan me eigenlijk maar moeilijk voorstellen dat dat kán.
Ben je er vorige keer wel écht overheen gekomen?
Waardoor word je bang van dat aankom schema?

Wat je misschien kan proberen is een zelfhulpboek voor mensen met een eetstoornis. Je kan deze vinden in de bibliotheek en uiteraard de boekhandel.

Het vechten tegen een eetstoornis kost veel tijd energie en vergt veel discipline!

Sterkte!

1. Dat klopt.

2. De vorige keer ben ik er in zoverre overheen gekomen dat ik at. En dat ik kon eten zonder na te denken, voor een tijdje. Ik weet niet precies waarom dat aankomschema me bang maakt, misschien omdat ik denk dat "als ik dat eet, ik ook aankom". En dat wil ik niet. Ik was de eerste week van 2006 heel slecht bezig, echt heel destructief en vooral heel angstig vanwege de herkenning. Toen is er wat gebeurd waardoor het niet-eten even wat minder centraal in mijn leven stond. Dit haalde me met een schok uit dat destructieve gedrag, totdat ik me woog en zag dat ik inderdaad een paar kilo ben afgevallen en ik me daar toch wel weer heel fijn bij voelde... Het is zó dubbel. Ik weet heel goed dat ik dit allemaal niet wil, en toch wil ik nu heel graag het gewicht dat ik ben kwijtgeraakt ook echt blijvend zijn kwijtgeraakt. Ik wil het niet weer terug.

3. Ik ben een beetje bang dat, wanneer ik zulke boeken in huis haal, de mensen in mijn omgeving argwaan gaan krijgen. De titels van die boeken zijn meestal weinig verhullend. "In strijd met een eetstoornis" of zo..

4. Ik twijfel nog een beetje of ik het, op het juiste moment, tegen mijn vriend zal vertellen. Toen ik hem vertelde dat ik die paar kilo kwijt was, zei hij dat dat "mooi" was.. Mijn "alarm" ging meteen af. "Mooi, hoezo mooi? Vindt hij me dan te dik en vond hij eigenlijk altijd al dat die kilo's eraf moeten, ook al zegt hij dan dat ik niet dik ben en dat het goed is zo?!" Hij weet dat ik ooit met mijn eten heb gerommeld, vroeger. Maar dat weerhoudt hem er niet van om soms opmerkingen te maken die bij mij dat alarm laten afgaan. (Voor de grap een opmerking maken (in het bijzijn van zijn vrienden) over afvallen of dik zijn..En dan wel zeggen dat het een grapje was en dat ik niet echt dik ben, maar dan is het kwaad al geschied)

Momenteel zoek ik nog steeds naar de balans. Wat kan ik eten om "op gewicht" te blijven...of een héél klein beetje af te vallen, maar vooral niet aan te komen? Ik weet het niet, ik ben zoekende.

heej,
Hep ff een vraagje over wat "normaal" is om te eten...
Mijn ouders houden echt gewoon van veel en lekker eten. Zo hebben ze elke keer wel weer een "smoes" om iets van taart te eten. Dan is er iemand jarig, dan is er visite, enz. En elke zaterdag willen ze zowiezo iets lekkers, bijv een grote koek (gevulde koek) of gebak.
Ook s'avonds eten we bijna nooit normaal. We eten vaak lasagne, moussaka, ovenschotels, pizza enz. En als we dan eindelijk een keer aardappels met groente eten zijn het gebakken aardappels met groente met een sausje en echt ongelooflijk veel boter bij het vlees....

Heb nu al een tijd anorexia en vind het dus heel moeilijk om dit allemaal te eten. En heb ook het idee dat wij thuis heel overdreven en vet eten...

Is het een eetgestoorde gedachte van mij dat ik het te veel en te vet vind? Of eet er ook echt niemand zo?

Ik heb een enorme afkeer van onnodige hoeveelheden vet, als mijn moeder iets maakt of koopt waar naar mijn mening teveel vet in zit eet ik dan ook niet mee. Gelukkig valt het bij mijn ouders nog wel mee, bovendien houden ze niet van lekkere dingen bakken, daar zijn ze te lui voor. Maar ik kan me dus wel heel goed voorstellen dat jij de hoeveelheid vet in al dat eten gewoon veel te veel vindt, het ís ook wel veel. Misschien een idee om gewoon een keer voor te stellen om een paar keer in de week wat minder vet en ongezond te eten? Het zijn wel je ouders, die mogen best rekening met je houden.

heey weifie
Ik heb zelf een een eetstoornis en ben in behandeling
Ik volg nu de standaart eetlijst


ONTBIJT;
2 x bruinbrood + margarine
1 x met kaas
1 x met zoet
1 beker halfvolle melk of karnemelk
eventueel 1-2 koppen thee of koffie

TUSSENDOOR;
1-2 koppen thee of koffie (of ranja, of wat je maar wil

WARME MAALTIJD;
eventueel soep
100 gram vlees/vis/vegetarisch
1 portie jus of saus
3 opscheplepels groente
2 opscheplepels aardappelen of 3 opscheplepels rijst/pasta
1 schaaltje nagerecht

TUSSENDOOR;
1-2 koppen thee of koffie
1 tussendoortje*
1 x fruit

BROODMAALTIJD:
3 x bruinbrood + margarine
1 x met kaas
1 x met vlees
1 x zoet
1 beker melk/karnemelk
eventueel 1-2 koppen thee/koffie

AVOND;
1-2 koppen thee of koffie (of wat je maar wil drinken)
1 x fruit
1 x tussendoortje*



TUSSENDOORTJES kunnen zijn
1 x brood met kaas (+ margarine)
crackers met zoet beleg (+ margarine)
2 plakken koek met margarine
1 luxe koek (stroopwafel, gevulde koek etc_
2 ligakoeken , evergreen, sultana
1 schaaltje vla of vruchtenyoghurt
1 zakje chips
1 roomijsje
1 candybar zoals mars, nuts, blablabla
2 eetlepels pinda's
10 engelse dropjes


normaal eten, ja het is normaal om bijv op een zaterdagavond met een zak chips op de bank te zitten
Het is normaal dat je af en toe een chocolaatjee eet

maar zoek hulp, die hebben er meer verstand van

Hej,
Lukt het met deze eetlijst bij jou? En kom je er van aan?
Ikzelf ben nu begonnen met iig de 5 boterhammen en avondeten...tussendoortjes komen later wel ;) Kom namelijk nu al erg veel aan...
En tja met een zak chips op de bank zit er de komende tijd nog niet in :( Ik probeer het ook maar niet meer om van die lekkere dingen als taart enzo te eten, omdat het toch uitdraait op boos zijn op mezelf, mezelf slaan/stompen en huilbuien.

Goed dat je hier iig mee begonnen bent!!
Ik krijg denk ik binnenkort ook een screening dus moet ik ook aan al die vreselijke lijsten beginnen. Ik zie er nu al tegenop.

En? HEb je al een eetlijst?
Ik wel...:( De mijne bestaat uit 8 boterhammen avondeten, schaaltje vla, 2 keer melk, 2 keer fruit en een gezonde koek.
Hoe veel! :(

Nog niet, ze schieten niet echt op. :s
En hoe gaat het met je nieuwe eetlijst??

Het gaat goed, het gaat goed...

Totdat het ineens niet goed meer gaat :| Net samen met een vriendin een zak chips leeggegeten, en het voelt zo..vet. En vol. En bah. Ik wil zo graag, zo graag proberen het eruit te gooien.

Ik heb gezien dat het voedingscentrum tegenwoordig ook de "balansdag" predikt. Zie je, het is nog niet zo slecht, dat compenseren..

Nou ja. I'll find my way.

Hoe denk je dat échte vrienden zich voelen op het moment dat ze erachter komen wat voor groot geheim een goede vriendin al tijden voor hen achterhoudt.. Je kan het vertrouwen ook omdraaien; kunnen zíj zo'n vriendin nog wel vertrouwen in haar eerlijk- en oprechtheid.
Misschien een nutteloze post maar ik heb dit zelf meegemaakt en ik ben nog nooit zó diep gekwetst als toen ik hoorde dat een van mn beste vriendinnen haar eetstoornis al jaren voor mij verbergt. Ik steun haar wel, maar met moeite.. Ik kan Yana dus aanraden om haar beste vrienden zo snel mogelijk in te schakelen.

Dat weet ik ja. Ik ben zelf mijn beste vriendin kwijt geraakt nadat ik verteld had over mijn problemen. (Waaronder mijn eetprobleem.)
Het is voor beide partijen verschrikkelijk moeilijk, maar daarom denk ik niet dat échte vrienden elkaar kunnen steunen. Ik ga even niet in op het vertrouwen van iemand met een eetstoornis want diegene heeft een ziekte waarbij één van dingen schaamte is wat de openheid rondom het vertellen erg moeilijk maakt.

@Yana: denk je dat ze met de balansdag bedoelen dat je gaat braken/laxeren/OVERmatigsporten/EXTREEM lijnen?

Kom op meis! Doorvechten hea!
Hoe is het gegaan? Niks eruitgegooid, hoop ik?
En tja de balansdag...ik vind het eigenlijk nogal raar! en met compenseren bedoelen ze écht niet in 1 keer heel weinig gaan eten!! Meer van geen gebakje maar een appel...zo denk ik? Maar echt niet de 3 maaltijden overslaan.

Bij mij gaat het overigens ook niet echt goed...
heb nu dus die eetlijst van de dietiste, maar ik durf die niet te eten...ben zó bang om in 1x iets van 5 kg aan te komen! Kan nooit dat ik van zoveel maar 0,4 kg per week aankom.
En ik weet ook niet hoe ik het moet doen met broodjes enz..? Denken jullie dat ik mag varieren? Bijv 2 broodjes ipv 3 boterhammen, of een plak ontbijtkoek ipv een boterham?
Of zal ik toch maar eerst eens die echte lijst gaan eten...en dan pas gaan varieren?
wat is t moeilijk...aan de ene kant wil ik aankomen om straks op kamp te mogen, aan de andere kant wil ik helemaal niet zoveel eten..want dan kom ik vast véélste veel aan.
Alleen als ik het niet doe krijg ik waarschijnlijk een preek van de dietiste waarom ik de lijst niet gevolgd heb. En dat ik zelf hulp gezocht heb dus ook meot doen wat zij zeggen...:( dat t anders geen nut heeft...

@Ikkuh15: Je maakt het jezelf denk ik het gemakkelijkst als je nog even niet variërd. Niet alle broodjes staan nml gelijk aan meerdere boterhammen... En één plak ontbijtkoek is denk ik ook niet gelijk aan één boterham...
Moet je in één keer een hele lijst eten, of ben je aan het opbouwen (geweest)?
Ik vind je lijst niet eens veel, als je moet aankomen. Ik eet dat ook ongeveer, maar kom er niet/amper van aan...
Je kan niet in één keer zo'n lijst eten en dat je diëtist ook wel weten. Probeer zo veel mogelijk te eten en bespreek waar en waarom sommige dingen niet lukten...
Succes!

Ik heb een vriend. En hij vindt het leuk om te zeggen dat ik dikke dit of dikke dat heb. Als geintje, omdat ik zo leuk hap. Hij weet dat ik een eetstoornis gehad heb. Ik heb hem laatst zelfs nog verteld dat ik soms ineens geen hap meer door mijn keel krijg.. en dat er dan ineens wat moet gebeuren om me weer uit dat patroon van niet-eten te halen. Hij was lief, en begripvol. Toen.

Om vervolgens weer opmerkingen te maken, omdat ik me dat zo leuk aantrek. We hebben er in het verleden onze eerste echte ruzie over gehad, toen hij weer op een verjaardagsfeestje begon over hoeveel ik wel niet at. Het was niet eens zoveel, niet overdreven veel. Dat wéét ik. Ik weet ook waarom hij het zei. Grappig, stoer doen tegenover zijn vrienden. En dan ook nog weten dat eten mijn zwakke plek is en dat hij me daarmee heel hard kwetst. Waarom zou je je vriendin bewust willen kwetsen?

Ik kan hem niet vertellen wat er in mij omgaat als ik op zo'n moeilijk moment zit. Hij zou het tegen me gebruiken, ooit. Ik kan me nooit te kwetsbaar opstellen bij hem. Het is een strijd die ik alleen vecht, en alleen zal winnen.

Ik weet niet wat "normaal" eten is. Is het jezelf doof houden voor dat eetstoornis-stemmetje in je? Tegen beter weten in eten, chips, koekjes, ijs, om maar te bewijzen dat je beter bent? Wie bewijs ik wat, waarom doe ik zo? Kan ik nou nooit eens gewoon gelukkig zijn?

Zoek ik problemen die er niet zijn? Kan ik niet gewoon eens wakker worden en alle idiote zorgen vergeten? Ik ben sterk. Ik ben sterk en ik zal overwinnen. Nogmaals...I'll find my way. Alleen, waarschijnlijk. Maar ik zal het redden.

Misschien alleen nog niet vandaag.

Ik ben er vrijdag pas voor het eerst geweest en toen gelijk deze hele lijst gekregen...en die moet ik ook precies zo eten. (wat ik dus weer niet doe..)
Maar ik at zelf al wel op een dag 5 boterhammen, beetje avondeten en light-yoghurt. Vandaar misschien dat ze gewoon gelijk over gegaan is op "veel".
tja...het is denk ik idd makkelijker nog níet te varieren. Alleen als je moet kiezen tussen een versgehaald bruin broodje of een oude boterham die keihard is...:( Vandaag dus wel broodje op, alleen heb ik het zo gedaan dat 1 broodje gelijk is aan 3 boterhammen...klopt ook weer niet! Maar is wel zo'n groot tostini broodje van de Hema. ;)
maja..morgen ga ik proberen het precies zo te volgen!

het lukt niet :(
ik kan het niet...ik wil niet zoveel eten...ik wil niet aankomen :(

Het is zóveel!!! Vroeger at ik 3 boterhammen en avondeten...nu zou ik er in 1x 8 moeten eten? Dat is gewoon nog meer dan mijn ouderz en zus eten...:S
En volg de lijst dus totaal niet en nog kom ik aan! :eek:

@Ikkuh: ik zou toch met je diëtist bespreken of je niet beter in wat kleinere stappen kan opbouwen. Ik deed het zo: Eerst maakte ik een lijst van wat ik normaal at. Daarna ben ik overal iets bij gaan doen wat voor mij haalbaar was. Ik gaf zelf mijn grens aan en dat werkte bij mij wel!
Over je gewicht; heb je (ernstig) ondergewicht?

volgens hun wel...
weeg nu 48 kg bij 1.80 m. Dus er is al 3 kg bij! :(
maar eigenlijk vind ik mezelf echt niet te dun/mager ofzo...

Je bmi is 14.8. Ik weet niet hoe oud je bent maar dit is eigenlijk pas voor als je 18 bent. Maar goed, ook zonder de bmi ben je te licht.
Voor de vergelijking: ik ben kleiner én zwaarder. Ik heb ook ondergewicht en mensen vinden mij dun. Dus ja; dat ben jij ook, al zie je dat zelf niet.:)

Wat zou er gebeuren als je aankomt?

Lieve mensen...

Een eye opener, naar aanleiding van een msn-gesprek. Ik verdien niets meer dan liefde, vooral ook van mezelf.

Ik ga nu echt werk maken van een gezonde leefsituatie. Ik weet nog steeds niet hoe, maar ik ga leren van mezelf te houden. Ik ga mezelf accepteren.

Het komt goed, het komt goed. Zeg me dat het goed komt...

hou op met dat zielige gedoe en ga aan de slag

Mag ik vragen hoe je dat wilt gaan doen? Of; hoe je gaat bedenken hoe je dat gaat doen? Alleen of ga je toch hulp inschakelen?

Sterkte iig!

Nou, lekkere opmerking. :| (n)

Yana: goed dat je dat inziet en sterkte in ieder geval. Over die vriend, als je niet met hem kan praten, als hij maar blijft doorgaan, ga je je dan niet afvragen of hij wel goed voor je is? Je hebt nu juist iemand nodig die je opvangt, die je vertelt hoe geweldig je bent (en dat ben je heus wel, wat je zelf soms misschien ook denkt!) en die je stimuleert om op een positieve manier aan jezelf te werken.
Je verdient beter dan hoe hij tegen je doet, vertel hem dat. Vraag hem waaróm hij eigenlijk zo doet.

ben 16 dus is idd wel een andere BMI...maar volgens BMI is het inderdaad ondergewicht
Ik weet niet, zodra ik iets aankom (en in de buurt van de 50 kg kom) voel ik me ongeloofelijk dik en ben ik dus heel de dag verdrietig/boos op mezelf dat ik te dik ben. Mijn heupbotten beginnen ook te verdwijnen, dat is ook iets wat me heel bang maakt...:( Op 45 kg had ik een "deuk" als buik en kon je mijn heupbotten heel goed zien, nu ik aan begin te komen komt er eerder een bobbel...
ik weet niet...ik voel me zo slecht als mijn buik dikker word. En ik zie ook niet in dat ik te dun ben...de enige motivatie waarom ik weer meer eet en probeer aan te komen is omdat ik dan straks op kamp mag. En zodat ik niet opgenomen hoef te worden...

Weet je al hoe je het gaat doen? Opzoek naar hulp?
Of heb je zelf al een eetlijst opgesteld? Om weer gezond te worden moet je weer normaal gaan eten....1 van de moeilijkste dingen :(

Wat is er zo erg aan dik zijn? Waarom word je dan boos?
JE vind heupbotten zien mooi? Wat is daar mooi aan? Wat zou er gebeuren (naast het boos/verdrietig worden) als je aankomt?

dan accepteer ik mezelf gewoon niet....
ben denk ik ook bang om dan (weer) gepest/uitgelachen te worden...
En als mensen kijken denk ik al snel van "oh ze zullen me vast dik vinden"
En het voelt ook niet goed om mijn buik te voelen :| :bloos:

Je accepteert jezelf 'gewoon' niet? Heeft acceptatie van jezelf alleen met je gewicht te maken?
Bang om uitgelachen en gepest te worden. Is die angst op dit moment reëel? Zal je met een gewoon gewicht dáárom uitgelachen worden? Heb je echte vrienden? Zullen zij je gaan pesten?
Denken voor anderen is makkelijk he! Maar hoe weet jij zo zeker dat ze dat denken?
liefs.

Je kunt wel heel veel nadenken over wat je wel of niet zou moeten eten, maar daar ligt het probleem natuurlijk niet. Ieder meisje (bijna) voelt zich wel eens te dik, iedereen beslist wel eens om 'gezond' te gaan eten. Iedereen heeft wel eens spijt van een bak patat of een zak chips. (niet iedereen natuurlijk, maar een groot gedeelte van de meisjes wel) Gelukkig komt dat een enkele keer voor en houd het je niet elke dag bezig.
Het zal voor jou geen verschil maken of je heel gezond gaat eten, of juist ongezond, het probleem zit in je hoofd en dat eet je er niet uit, maar dat weet je natuurlijk zelf ook wel.
In principe hoef je ook helemaal niet te weten hoeveel je op een dag 'zou moeten eten'. Je lichaam kan dit heel goed zelf bepalen je hoeft alleen maar goed te luisteren.
Zolang onrealistische ideeen hier tussen in blijven staan zul je niet goed naar je lichaam kunnen luisteren.. wat weer onzekerheid geeft omdat je lichaam eigenlijk het enige is waar je op kunt vertrouwen in dit geval.

Gelukkig zeg je het zelf ook al een paar keer, je moet jezelf leren accepteren. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Met een psycholoog praten is natuurlijk altijd handig, misschien is het ook goed om veel boeken te lezen waardoor je misschien naar jezelf kunt gaan kijken van een afstandje. Een eetstoornis komt niet zomaar op een dag op, er zijn vaak diep gewortelde gevoelens en ideeen die dit veroorzaken (en, volgens sommige, een erfelijke aanleg) Je zult er echt achter moeten komen waar de oorzaak ligt, en dat kan je alleen zelf, zelfs een psycholoog kan je dit niet vertellen, je moet het echt geloven.

Wees eerlijk tegen jezelf, denk niet dat je 100 keer tegen jezelf kunt zeggen dat je jezelf moet accepteren, want dat is zinloos. Je kunt het jezelf niet aanpraten.

Wees eerlijk, luister naar je lichaam. Je zou bijvoorbeeld ook een yoga cursus kunnen gaan volgen. Hierbij leer je veel over je lichaam, je leert jezelf aanraken en je leert van je lichaam te houden.

Veel succes,

Waar basseer je dit op? Bron?
Bij mensen met een eetstoornis is het honger en verzadegingsgevoel vaak dermate verstoord dat hun lichaam niet meer weet wanneer ze genoeg heeft of niet. Daarnaast denk ik dat je met een normaal eetpatroon beter aan jezelf kan werken en als je aan jezelf werkt zal het eten ook beter gaan. Maar dat komt niet vanzelf.

Natuurlijk kan je beter aan jezelf werken als je een 'normaal' eetpatroon hebt. Maar het is niet zo dat je vanzelf beter wordt door alleen maar 'normaal' te gaan eten en zo klinkt het wel een beetje zo als de TS formuleert. En inderdaad, het honger en verzadigingsgevoel is verstoord, maar dit is niet de normale staat van het lichaam en er moet een oorzaak voor zijn, zolang je niet opzoek gaat naar doe oorzaak wordt het lastig om het probleem om te lossen.

Maar andersom is het ook niet zo dat je een normaal eetpatroon krijgt als je aan jezelf gaat werken.

heey sorry late reaxie!!
ik kwam eerst ook van de eetlijst aan..logisch want mn lichaam moest wennen, maar nu ben k wat afgevallen
Het stabiliseert allemaal nog wel maar dat heeft tijd nodig
je blijft niet aankomen want dat voedsel heeft je lichaam allemaal nodig om zich staande en werkend te houden

maar ik volg geen "normale" eetlijst meer...bij mij is hij al opgebouwd naar een aankomlijst...
(8 boterhammen, 2 fruit, 2 melk, avondeten, vla, koek)

bij ons ziet een aankomst lijst er heel anders uit, maarja is natuurlijk overal anders
maar inieder geval je hebt die lijst vast niet somaar gekregen, het zal dus wel nodig zijn dat je aankomt dus dan is t niet zo raar dat je ook aankomt
je lichaam heeft het nodig!
wat wil je dan?!eindeloos doorgaan in je eetstoornis??

aan jou de keus

Maar jij moet ook aankomen.
Daarnaast kunnen de negatieve gedachten over jezelf ook komen door je lage gewicht.
Niemand heeft gezegt dat het volgen van de lijst in één keer moet lukken!
Je best doen, meer kan je nou eenmaal niet doen.