te veel pijn
 

Wat als je zoveel van iemand houdt dat het pijn doet?

Ik ben iemand die niet zoveel sociale contacten heeft en dat maakt dat ik me heel erg hecht aan mensen die in mn hartje zitten. Nu is het zo dat ik dus een vriendje heb sinds een half jaartje. Alleen is het niet allemaal heel gemakkelijk want de afstand is nogal groot en dus zien we elkaar niet zo vaak. (gaat wel vaker worden in de toekomst :cool: (y) ) Maar ik ben me dus erg aan hem gaan hechten en nu doet het me dus pijn van 'm te houden. Elke x as we afscheid moeten nemen ga ik door een hel en het wordt (zo lijkt het) erger en erger (al hopen we natuurlijk dat het gaat minderen as we elkaar vaker zien). Maar ik ben zooo bang 'm kwijt te raken. Ben erg onzeker en ik wil daar echt wel tegen vechten maar het lijkt niet te lukken.

Jullie begrijpe wss wel dat dit een enorme druk op ons en onze relatie legt. Want o.a. wat als de pijn van het afscheid toch nog elke x erger wordt? Wat als ik de pijn niet meer aankan, wil ik die pijn nog wel? In mn hoofd zitten heeeeel veel onzekere vragen maar in mn hart.....

In mn hart is dit mn allereerste serieuze relatie (needed to say that :p ) en in mn hart hou ik ontzettend veel van die jongen. In mn hart weet ik dat de pijn van het uitmaken me nog meer kapot zal maken. Ik wil nog steeds vechten, ondanks alle pijn al weet ik soms niet hoe. Gelukkig kan ik heel goed met 'm praten en wil hij er samen met mij alles aan doen om hier uit te komen.

Iemand die zich hierin herkent?

P.S. vriendje zit opt forum en weet dat ik dit plaats. twas zelfs zijn idee. ;)

Ehm ja dat gevoel ken ik wel. Maar je zegt dat je door een hel gaat als je van hem weggaat. Door watvoor hel ga je wel niet als het uit zou gaan? *leest post terug, ow wacht ff :) *

Ja lastig, misschien kan je wat meer smsen als je net afscheid hebt genomen? Of elke avond ff een smsje? Of elkaar op vaste tijden een smsje sturen.

Ik herken het niet, maar ik kan je wel een tip geven: misschien moet je je wat meer richten op dingen buiten je vriend. Sport, studie, hobby's, (andere) vrienden. Als je je eigen wereld wat breder maakt, houd je nog steeds heel veel van je vriend, maar ben je er niet zo mee bezig als jij dat nu bent. Dan is het meer: jammer dat het nog een week duurt dat voor ik hem weer zie, maar dan heb je tussendoor nog veel andere dingen te doen die je aandacht opslokken. Persoonlijk vind ik "je echt alleen maar richten op één iemand" niet heel gezond, dus probeer wat meer te vinden in het leven. Klinkt lullig, zo is het niet bedoelt, maar waarschijnlijk werkt het wel. Hang je leven niet aan één persoon op, maar zorg ervoor dat je zelf je leven enigszins in de hand hebt..

Ik denk dat je moet vechten om nieuwe contacten te maken, omdat ej op die manier ook een gezonde relatie kan hebben. Dat je het vervelend vind als je vriend afscheid neemt is opzich een goed teken maar als je door 'een hel' gaat is er wel iets goed mis. Zoals fractuur ook zegt.

@cookie: doen we eigk al ;)

@fractuur: tis niet zo dat ik buitenshuis veel dingen kan doen. persoonlijke situatie ligt nogal gecompliceerd namelijk. Naja bedankt iig, was/ben vooral op zoek naar herkenning eigk. :)

Ja.
Dat was precies de reden dat mijn eerste lief het met mij uitmaakte, omdat ik me teveel aan hem gehecht had.
Ik kon geen minuut zonder hem, moest elke seconde van de dag met hem praten etc. Het legt een enorme druk op de relatie, en dat kan uiteindelijk tot een breuk leiden.
Je moet leren om zelfstandig, zonder hem, leuke dingen te doen en het contact per dag beperken tot een paar sms'jes en savonds een belletje & msn enzo.
Want het kan wel heel riskant zijn...
succes ermee.

Ik herken het wel, misschien kunnen jullie elkaar sms'en en dan zeggen wat jullie aan het doen zijn, of vandaag gaan doen. Dat helpt al een beetje, want dan weet je bijvoorbeeld wanneer jij belt waarom hij/zij niet kan opnemen. Anders krijg je weer gezeur van, waar was je, waarom nam je niet op etc. Zoek daarbij nog zoveel mogelijk bezigheden, hobby, vrienden, werk. Want ik kan me voorstellen dat zoiets in de vakantieperiode extra zwaar is...

Dat wordt wel minder. Na een tijdje zul je het maar af en toe voelen. Blijf er in vertrouwen dat je hem weer terug ziet:)

Ook al herken ik me hier totaal niet in... simpele problemen vragen simpele oplossingen.

Is het dan geen goed idee om samen te gaan wonen, ofzo?

Verder snap ik het echt niet. De pijn die ondragelijk wordt, elke keer jullie afscheid moeten nemen... dat lijkt me toch wat meer drama dan nodig of gezond voor jullie is. Koester de tijd dat jullie samen zijn, en dan is er niks aan de hand. Tijd en afstand zijn 2 erg relatieve en soms overgewaardeerde begrippen.

mja somehow we'll get through it. thx voor de reacties anyway. :)

*kusje* :o

Jaa, waarom niet gaan samenwonen of vaker bij elkaar slapen? Daarbij kun je ook nieuwe mensen ontmoeten en daarmee leuke dingen doen, zodat je niet te afhankelijk van hem wordt.

Ik heb precies hetzelfde gehad. Ik had ook een vriend die 2 uur reizen van me vandaan woonde en ik ging ook (zoals jij het zegt) door een hel als we afscheid namen. Zelfs zo erg, dat ik hem bij me wilde houden wat natuurlijk niet kon, dat we ruzie kregen.

Het deed ook vreselijk veel pijn. En ook als hij een keer een weekend niet kon, was ik helemaal verdrietig en down..

Op het gegeven moment is het door omstandigheden uitgegaan (niet om die reden) na 1,5 jaar. Samenwonen lukte toen niet omdat we allebei studeerden/werkten in onze eigen omgeving.

Hoe vaak zien jullie elkaar als ik vragen mag? Wij zagen elkaar nooit doordeweeks en alleen in het weekend. Zo'n 3x per maand.

Mijn advies aan jou is: Heb niet zo'n pijn! Jullie houden van elkaar en je hebt toch de man van je leven! Geniet van je relatie! Maak het jezelf niet te moeilijk en enjoy alles wat jullie samen doen. En als je afscheid moet nemen denk dan: over ... dagen zien we elkaar weer! Of plan alvast iets leuks voor de volgende keer dat jullie elkaar zien, dan kun je daar naartoe leven! Als hij weer weggaat of jij weggaat dan is dat niet voor altijd!! Je ziet hem toch snel weer!
Het heeft voor jou en hem geen zin dat je zo verdrietig bent! Kijk eens goed naar jezelf in de spiegel en bedenk dat je de moeite waard bent!

Waar ben je trouwens zo onzeker over?

Idd. Mijn vriend en ik woonden aan het begin van onze relatie ook op een aardige afstand van elkaar en zagen elkaar dus alleen in de weekenden. En tuurlijk vond ik het moeilijk als ik na dat weekend weer afscheid van hem moest nemen, wetende dat ik hem 'pas' weer na een week zou zien. Maar dat ik daar nu echt kapot aan ging? Nou nee.

Ik denk dat je het puur jezelf zo moeilijk maakt en dat is nergens voor nodig. Waarom valt dat afscheid je zo zwaar? Hij verdwijnt toch niet voorgoed ofzo? Leer wat meer op jezelf te bouwen, te vertrouwen op wat je hebt, ook als het op dat moment even niet binnen handbereik is. Je maakt het jezelf veel te moeilijk zo en dat gaat uiteindelijk ten koste van jullie relatie. Leer vooruit te kijken naar de tijd dat jullie wel weer samen zijn, ipv de tijd dat jullie niet samen zijn tot een hel te maken voor jezelf. Daar schiet je gewoon echt niks mee op. Probeer afleiding te zoeken voor de tijd dat hij er niet is, ookal weet ik dat dat wat moeilijk voor jou is. Maar het is wel de beste manier om hier vanaf te komen.

Heel herkenbaar (in alle relaties die ik had). Pas nu ik samenwoon (en dus - bijna - nooit meer zonder hem hoef) is dat over. Fantastisch! Nu kom ik ook weer aan mijn eigen leven toe.

Dus als ik het goed begrijp...in je hart?

:D

:D :o

Toch nog maar ff ontopic reageren hierzo. :) Het gaat ondertussen weer helemaal goed met mij (en dus met ons). :) Blijkbaar waren er toch wel onzekerheden in mij die ik niet zo meteen kan benoemen, maar die zijn dus uitgeklaard. :)

Samenwonen? Tja das voorlopig nog niet aan de orde. Maar wel een droom die we op de lange termijn willen realiseren. :)

en bezigheden, tja ik doe mn best om die te vinden. Och, ik heb er gewoon weer vertrouwen in en kwil er nu meer dan ooit gewoon voor gaan. We zien wel wat de toekomst brengt he? ;)

Het wordt minder :) Ik had het in het begin ook heel erg en na ongeveer 1,5 jaar is dat minder geworden. Nu hebben we 3 jaar en is het bijna helemaal weg :) Af en toe heb ik nog wel eens mijn onzekerheden, maar het is veel minder. Ik kan ook beter afstand van hem doen als het moet.

Zolang je vriend je blijft steunen in je onzekerheden en je blijft overtuigen, gaat het vanzelf wel beter :)

Erg vervelend als je een hartkwaal hebt. :D :o