onbekende

jij onbekende,
die me beminde en wegrende
onbekende..
je had een magische handruk, die bracht geluk...

onbekende,
was het je onbekende bekendheid, waarvoor je wegrende..
was het pijn, wou je er eigenlijk niet zijn..
onbekende,
klinkt zo onsympatiek,
je echte naam, is die zo mooi als muziek ?

Onbekende,

je kus deed iets met mij liet me zweven in in een roes, die de wereld deed vervagen..
eventjes stond de tijd stil, een onbekende heeft me betoverd

en ze ging weer weg..

zonder dat ze wat zei, is die onbekende ware voor mij

wat lief!
lekker mysterieus ook, met van die vragen...

Hm, ze maakt het lastig het onderscheid tussen gedachte en gedicht te maken, niet helemaal mijn voorkeur. Klein beetje meer structuur zou haar geen kwaad doen.