fuck the pain away
 

oooooh liefste luister toch
de violen huilen
voor jou
noch voor mij
maar het klinkt als prachtige pijn
dus waarom zou het ook niet
voor ons samen zijn
beadem me beadem je beademend
mooi en fuck
beadem me
voor ik stik.

zoooo ja fladder maar
we zijn vrije mensen
vrijen
klinkt zo stoffig
dus roep toch
fuck-fuck-fuck.

oooooh lieveling fluister toch
‘je bent mijn maatje
mag ik je hierna innig
op een strand of…’
of verzin zelf iets zots
jaaaah kom-kom-kom

en nu opgerot.

Ik vind 'm eigenlijk best wel gaaf :)
Alleen de laatste strofe vind ik niet zo. Misschien komt het door de herhaling van de eerste regel. Of hdat je het momentum dat je hebt opgebouwd bij "fuck-fuck-fuck" niet doorzet.
Die strofe zou ik dus nog eens bekijken.
En je eindzin vind ik ook sterk. Niet wat je zou verwachten, totaal niet. En misschien daarom wel goed.

Bedankt voor je reactie Sketch.

De eerste regel wordt niet precies herhaald, maar ik snap dat de toonwisseling tussen 'fuck-fuck-fuck' en de regel erna wel erg drastisch is. Toch vind ik dat wel goed bij het gedicht passen, omdat het hele gedicht ook op het laatst heel erg van toon veranderd. Het is wel belangrijk dat je een ruime pauze 'leest' tussen de verschillende strofes, anders komt het niet goed over. Maar misschien is een soort van overgang toch wel goed in de laatste strofe, ik zal er nog eens naar kijken.

Ik ben het met Sketch eens. Ik vind dit ook een heel gaaf gedicht. In de eerste strofe komen de worden 'noch' en 'fuck' zo sterk eruit. Dat zijn denk ik de kernwoorden, daar draait het woordenspel om in die eerste strofe. Een hele gave strofe vind ik dat. Maar ook verder, het toontje is geweldig, en het is scherp en het zit goed in elkaar. Je hebt me laten glimlachen en dat gebeurt niet snel.

Hey Halogeen, ik ben blij dat je het gedicht zo kan waarderen. Hoe vond jij de toonwisseling in het gedicht? Drastisch, of viel dat mee?

Ik vind dit een heel stoer gedicht. Erg origineel, hard en gemeen, en een bijzondere toon door het hele gedicht heen. Ik zie het als een parodie op de traditionele inhoud van gedichten, die toch voornamelijk over de liefde of mooie/droevige dingen gaat. Heel mooi hoe je dat in de laatste strofe kracht bij zet door die 'verzonnen regels' over het strand. Ja, een erg krachtig gedicht. :)

Oh ja, over de toonwisseling. Daar was ik nog wat over vergeten. Ik ben blij dat je het niet al te zwart-wit hebt gedaan. Het vloeit eigenlijk wel logisch in elkaar over, ondanks de tegenstrijdigheden.

Ik twijfel nu of ik die laatste zin wel vind passen. Misschien is die wel een beetje te drastisch. Misschien vind ik fuck lievelijker klinken dan opgerot? :confused:

De eerste strofe vind ik nog steeds het beste.

Nou het kom mij heel bekend voor..
Net alsof het door iemand anders is geschreven...

Als Hans ben ik Anders
Preaper is niet te vertrouwen als Ludo Sanders

*om in Dansen op Papier theme te blijven*

Kom maar met bewijzen dan hè. (ik heb iig niets gevonden, dus vooralsnog geen redenen om iets anders aan te nemen dan dat het van de TS zelf is)

Het is leuk, maar het doet me niets. Ik vind de reacties wel terecht, maar ik heb zelf niet zoveel met dit genre. Ik vind het ook niet heel bijzonder geschreven; schrijven in dergelijk negatieve term kan wel een uitdaging zijn, maar in deze is het dat niet echt vind ik.

Mooie tegenstellingen! Werd steeds op het evrkeerde been gezet:

de violen huilen
voor jou
noch voor mij

en:

vrijen
klinkt zo stoffig

Voor mij erg vernieuwend, mooi!