Zonder Huls
 

Zonder Huls

Ik wil woorden
monteren tot
beelden in
jou

Zo een schepping
creeëren als
een kogel

Pang!

Zonder zijn huls
los gelaten
in jouw
hoofd

(aan Dreamfly, de uitleg over semiotiek volgt nog hoor, ik kwam voorlopig niet verder dan dit, moest er uit :-) )

Met jouw uitleg over de semiotiek laatst, kom ik tot de volgende inhoudelijke interpretatie:


Ik vind het gebruik van de kogel hier heel passend. De kogel die doeltreffend in het hoofd komt als het woord of de betekenis die volledig treffend begrepen wordt. Het woord 'Pang' die dit bevestigt.

Zonder zijn huls: bedoel je dat als in "beschermhuls"; zonder bescherming, dat woorden open staan om de persoon direct te laten raken door de woorden, de betekenis.
Woorden zonder te veel bepakking, maar dat wel precies het doel treft.

Of huls als: de kogel zonder kruit. Maar dan zou de kogel niet geschoten kunnen worden, dus in die betekenis zou ik het niet helemaal begrijpen in de context van het gedicht.
Of de kogel, het woord, de betekenis, die geschoten wordt zonder kruit, opdat het niet geschoten kan worden; dat de beelden van de persoon niet kapot worden gemaakt; dat de betekenis en de woorden wat te denken over laat.

---

Het lijkt een vervolg op 'Het woord', alleen is deze directer gericht.


De betekenis treft mij wel, maar ik ben benieuwd of je vanuit de semiotiek ook een gedicht weet neer te zetten waar in ik 'eigen' taalgebruik tegen kom, bijzonder taalgebruik en de speling met woorden en/of ritme en/of rijm. Dat maakt het nog interessanter en misschien wel treffender.

Wel grappig dat je in de laatste strofe (regel 3 en 4) de eerste strofe af maakt (regel 3/4).

De titel had ik anders gedaan, naar mijn gevoel versterkt het niet de inhoud.

creëren

Het gedicht is niet echt een gedicht zoals ik het graag lees. Je wil beelden oproepen, maar je roept bij mij geen beelden op.

Waar je ook rekening mee moet houden, is dat de lezers van je gedichten over het algemeen de hele achtergrond van je semiotiek o.i.d. niet kennen en ook niet weten waar je naar op zoek bent in je gedichten en enkel een gedicht willen lezen dat ze aanspreekt.

Ik mis punten.

Raar, die gebruikte ik vroeger (ook) nooit, maar ineens mis ik ze.

Ik vind het "pang" wel leuk. Verder vind ik hem niet zo, ik snap het beeld wel, maar vind het niet echt interessant gebracht of zo. Hij komt wat flets op me over, zeg maar.

Daar gaat het hier inderdaad over, over een woord dat direct raakt, dat gevoel rechtstreeks brengt, zonder dat het zelfs in een woord hoeft gegoten te zijn, het is onvervalst, ongeraakt, onbewerkt in taal opdat ik het kan overbrengen.

Het is met andere woorden als een kogel zonder huls, rechtstreeks binnen gebracht in de lezer. Eigenlijk gaat dit gedicht dan ook over hoe ik wil schrijven, het ultieme gedicht is perfect in het hoofd van de lezer oproepen wat ik wil oproepen. Dat lijkt op dialectisch monteren, iets wat ik geleerd heb tijdens de hoorcolleges Film tijdens mijn studies, en daarop slaat de eerste strofe...
Eén van de grondgedachten daarbij is dat beeld a en beeld b, die achter elkaar komen, in het hoofd van de kijker een (hogere) gedachte c brengen. Zo wil ik woorden 'monteren' in een gedicht die samen in het hoofd van de lezer een gevoel c oproepen, zonder dat ik het bij naam, bij woord heb moeten noemen

Zonder zijn huls: bedoel je dat als in "beschermhuls"; zonder bescherming, dat woorden open staan om de persoon direct te laten raken door de woorden, de betekenis.
Woorden zonder te veel bepakking, maar dat wel precies het doel treft.[/QUOTE]

Daarover gaat het dus, maar dan zelfs niet door middel van bescheiden woorden, woorden alleen maar als een hulpmiddel om iets anders op te roepen...

Of huls als: de kogel zonder kruit. Maar dan zou de kogel niet geschoten kunnen worden, dus in die betekenis zou ik het niet helemaal begrijpen in de context van het gedicht.
Of de kogel, het woord, de betekenis, die geschoten wordt zonder kruit, opdat het niet geschoten kan worden; dat de beelden van de persoon niet kapot worden gemaakt; dat de betekenis en de woorden wat te denken over laat.[/QUOTE]

Misschien is dit wel nog een aanvulling aan de betekenis die ik niet had voorzien...

---

Het lijkt een vervolg op 'Het woord', alleen is deze directer gericht.


De betekenis treft mij wel, maar ik ben benieuwd of je vanuit de semiotiek ook een gedicht weet neer te zetten waar in ik 'eigen' taalgebruik tegen kom, bijzonder taalgebruik en de speling met woorden en/of ritme en/of rijm. Dat maakt het nog interessanter en misschien wel treffender.

Wel grappig dat je in de laatste strofe (regel 3 en 4) de eerste strofe af maakt (regel 3/4).

De titel had ik anders gedaan, naar mijn gevoel versterkt het niet de inhoud. [/QUOTE]

Het is inderdaad een vervolg erop, toch in zekere zin, omdat het ook over onuitgesproken maar doorgegeven gevoelens gaat, tussen de regels door, maar nu algemener, het gaat niet over liefde, maar over gevoelens in het algemeen, over dichten in het algemeen...

Ik hield me dan ook niet bezig met het nadenken over gevoelens die er in moesten zitten, eigenlijk schreef ik dit gedicht waarschijnlijk vooral voor mezelf, als een stuk visie over hoe ik schrijven wil... Alleen jammer dat ik er dan inderdaad een titel op 'smeet'. Eigenlijk had ik daarover langer moeten nadenken, maar ik wou gewoon nog eens duidelijk maken dat de kogel zonder huls de sleutel is in dit gedicht... achteraf lijkt dat beeld ook wat hard, want gevoelens hoeven geen kogel te zijn, maar ik wist niet hoe ik het beter kon verwoorden: een kogel zonder huls, een gevoel zonder woordelijk omhulsel...

Oeps, foutje :-) Hmm, ik wil wel wat lossen, maar het ook niet te eenvoudig maken... ik ben op zoek naar een middenweg, maar nog niet helemaal gevonden...

Je kan er idd veel uithalen zoals Dreamerfly doet in haar 1e reactie. Is wel leuk, en die pang geeft het gedicht een leuke wending. Maar de 1e strofe komt me zeer geforceerd over (wat ik normaal gezien nooit bij je gedichten heb) :|

Een foutje: losgelaten, dat is een woord.

Dus dit is dan waar je al die tijd over hebt gesproken?
Ik heb er dubbele gevoelens bij. Aan de ene kant zie ik dat er goed is nagedacht over wat je wil bereiken. Ik vind het gedicht niet te moeilijk voor iemand die nog geen woord over jouw semiotiek heeft gelezen. De rijm die je erin verwerkt heb vind ik leuk. Pang en de wending vind ik ook gaaf. En de woorden lijken op het eerste gezicht goed gekozen, maar aan de andere kant knaagt er ook iets.

Zo stoor ik me er bijvoorbeeld ook aan dat je wél hoofdletters gebruikt, maar geen punten. Schepping en creeëren is dubbelop (een schepping is geschapen endus gecreëerd). De derde strofe heeft wel het goede metrum, maar ik mis daar iets als rijm, of een alliteratie, of een ander stijlmiddel - iets wat ik normaliter nooit zou promoten. En ik irriteer me aan het woord losgelaten, omdat dat niet de lading dekt. Een kogel laat je niet los, het is geen hond aan een riem. Kogels zwerven niet, kogels doorboren. Monteren en beelden, en pang vind ik eigenlijk de enige goede combinatie.

Daarnaast knaagt er misschien ook dit, dat ik meer van je had verwacht dan een gedicht over het dichten. Dichten over het effect wat je wilt bereiken, dat zou je niet moeten hoeven te verwoorden. Is dat niet iets waar iedere dichter mee bezig is? Als ik de essentie van banaan wil omvatten in woorden, kom ik dan met de kleur paars aanzetten? Eigenlijk is je gedicht wel erg stoffig en droog.

Zo ik heb dus twee gevoelens, aan de ene kant vind ik het goed in elkaar zitten. En aan de andere kant, als je de innerlijke betekenis van woorden zo belangrijk vindt, vind ik het niet zo bijzonder, en zelfs een beetje saai. Een hoop blabla om niets.

Hmm... ik denk dat je voor een stuk de nagel op de kop slaat... eigenlijk had ik deze voor mezelf willen houden, deze had ik eigenlijk niet mogen publiceren, maar het is al zo lang geleden dat ik hier postte, en nu wil ik hier alles posten wat ik ook maar schrijf :-) Nee, dit is niet alles waarover ik sprak, ik denk dat het een persoonlijk manifest is, een idee voor mezelf, dat misschien niet genoeg was voor een gedicht...

Over schepping en de kogel... Losgelaten, daar heb je zeker gelijk van :-) Schepping creëren, kogel loslaten... hmm, die dingen kunnen niet he? Maar ik laat ze wel gebeuren... het is een lichte nuance die ik wou aanbrengen... ik ga er nog eens over nadenken hoe ik het precies zou kunnen verwoorden...

Maar ik ga vooral de volgende keer niet alleen meer over dichten zelf schrijven... Het is waarschijnlijk te droog voor iemand anders dan mezelf ;-)