Aldaar zijt 't triomfantlijk trots
Veraderlijk ligt 't op de loer
Vanachter 't sluwe, een grootse rots
Schuilt, misplaatst, zijn machtsgevoel

't Geeft eerloos, 'n lage trap na
Op eigen grond, Ons rijklijk zand
Door 't bouwen van huizen, in zijne naam
Ende 't verkrachten van ons Sagenland

Koortsig ijlt het, uit hun boek
Verzwakking van ons menslijk eer
Ons glorie-jaren, blijken zoek
Ons eervol dagen, blijken niet meer

Nu broed ons woede, als één brok haat
Tezamen doven we 't inferieur vuur
Als ons plan tewerk gaat, 's avonds laat
't branden van 't laatste Christlijk uur

Kerken vallen, Kind'ren branden
Ontheiliging van 't christlijk braak
Verkrachten de maagden, in God zijn naam
En trots hangen we hun hoofden, op 't plein aan een haak

Ja... ehm... wat zal ik eens zeggen? :D

Hij is wel apart, moeilijk, maar het is duidelijk dat er goed over nagedacht is en het loopt verder wel goed. Ik vind hem iets te lang, hou meer van kortere gedichtjes, maar toch... deze heeft wel iets! :)

(y)

wow, tis een streng gedicht he, ik vind het persoonlijk qua onderwerp niet zo...mja...mijn ding, maar het is zeker geen kinderwerk, ik zou't zo niet kunnen.

Het is goed!
*ging er stiekum om lachen* maar dat komt om de manier waarop je het beschrijft enzow.....et je het christengedoe belachelijk maakt zeg maar...
en verder vind ik de rijm erg leuk!


*blaaap*