Over de melancholie
 

Over de melancholie
naar J.C. Bloem

De liefde sterft zonder te zwichten,
zij vliedt, nadat zij zacht bederft.
Wat rest, behoudens wat gedichten:
een hartje in een boom gekerfd.

Ik vind hem mooi..
Het einde doet me denken aan een einde dat ik eens in een dichtbundel heb gelezen (Zal vanavond eens zoeken, heb nu geen tijd genoeg)
Het woord 'vlieden' heb ik moeten opzoeken (weet iets bijgeleerd vandaag) en vind het echt een mooi woord. Had er nog nooit van gehoord om eerlijk te zijn.
Wat leuk zou zijn is dat je erbij zet wat je inspiratiebron was, het gedicht-tekst-tekening-schilderij-weetikveelwat. Dat maakt me altijd nieuwsgierig als er zoiets bij een gedicht staat.
Je rijm is goed, zonder geforceerd te zijn. Het loopt gewoon allemaal heel vlotjes. En het is kort (ik hou van korte gedichten :bloos: )

Het zijn meerdere gedichten, onder andere

-Geluk
-De nachtegalen
-Afscheid
-Het eind van de dag

en bijvoorbeeld deze:

Het einde - J.C. Bloem

Wat geeft het, of wij hier of elders sterven?
Leven is altijd: naar den dood toe gaan.
De haardgebondenen en die verzwerven
Vinden één graf aan 't eind van hun bestaan.

Heb dus gezocht voor dat ene gedicht waar je einde me aan doet denken maar ik kan het niet vinden :(
Nevermind, ik zoek verder.
Heb ondertussen eens op google gekeken naar gedichten van Bloem en ik moet eerlijk zeggen, je gedicht past er wel goed bij. Het maakt het nog mooier...

Is het een gat in m'n cultuur dat ik Bloem niet kende? Ik herinner me niet dat ik in het humaniora bij poëzie ooit iets van hem gelezen heb :|

Hmm, het heeft wel iets, maar ik kan het niet vinden. Het doet me niet zo veel... :(

Strak gedicht. Ik snap niet hoe iets kan bederven zonder te zwichten, maar misschien is het wel goed om dat niet te snappen.

Zou J.C. (altijd nog een stuk beter dan 'onze' J.P.) ooit een hartje in een boom hebben gekerfd?

Denk het niet eigenlijk :s