Morgen valt de maan
 

Morgen valt de maan

Weet je nog
Dat we zittend in het gras
En ik de atlas las
En jij de wereld droeg
Op je rug, de eeuwigheid in

Wie het heelal kent, heeft de wereld
Zeiden we toen nog

Het is een mooie titel. Het wekt een melancholie op naar vroeger, vroeger toen je dacht dat alles nog mogelijk was, maar je nu beseft dat dat niet zo is. Ik mis wel iets in het gedicht, vraag me niet wat. De zin "en in de altlas las" loopt niet echt goed als je de vorige zin bekijkt.

offtopic: is je naam je elvish name?

:) over de titel: goed, dat het zo klinkt.
En over die zin; hm ja, taaltechnisch klopt hij natuurlijk van geen kant, maar ik vond het juist zo mooi klinken. Wat zou jij er van maken?

Offtopic: Nee, dat is de naam van mijn lievelingspersonage uit mijn lievelingsboek, zoiets. :)

Ik zou er "en ik in de atlas las" van maken..Maar het is jouw gedicht natuurlijk, je doet ermee wat je wilt.

offtopic: het deed een beetje aan m'n eigen nickname denken, vandaar de vraag :)

Inderdaad een hele goede titel, die aansluit bij het gedicht zonder echt herhaalt te worden.

Ik zou van "En in de atlas las" maken:

"En in de atlas lazen"

Dan ga je namelijk verder met de 'we' vorm van de vorige zin.
Maar heb je wel de ik-vorm verloren, dus ik weet het niet zo goed.

het gedichtje is kort, maar erg goed. Met een mooie weemoed, vind ik.

Ja, je hebt gelijk over de ik/we vorm en dat het niet klopt. Maar ik wil juist het beeld vormen dat ík de atlas lees en híj de wereld draagt. Misschien ligt het aan de zin ervoor, die zorgt voor iets raars.

OH WACHT.
Ik zie het nu pas, het is een typfout. :s
Het moet zijn:

Morgen valt de maan

Weet je nog
Dat we zittend in het gras
En ik de atlas las
En jij de wereld droeg
Op je rug, de eeuwigheid in

Wie het heelal kent, heeft de wereld
Zeiden we toen nog

Wat stom, is het nu anders? Het is dus -ik- in plaats van -in- in de derde regel.
Ik zal in ieder geval even de beginpost ook aanpassen.

En dankjewel verder. :)

Hmm. Mag ik dan nog eventjes zeuren? (dat van die typfout maakt al veel duidelijk, ik dacht al dat het ik - en jij - moest zijn, want dat paste wel mooi. )

Zou je bij
'En ik de atlas las'

De 'en' niet weghalen? Zo krijg je in ieder geval niet de opsomming 'en ik - en jij' wat mij, bij nogmaals lezen, een beetje irriteerd. Maar dat ben ik enkel he ;)
Plus als je dat weghaalt klinkt het ook nog wat beter, aansluitend op het 'zittend' leek me.

Morgen valt de maan

Weet je nog
Dat we zittend in het gras
Ik de atlas las
En jij de wereld droeg
Op je rug, de eeuwigheid in

Wie het heelal kent, heeft de wereld
Zeiden we toen nog


Want de 'zittend' geeft voor mij iets aan dat er iets op moet volgen, zo van: zittend - in het gras las ik de atlas

(goede rijm overigens!)

Nou ja, kijk, ik geef nu wel mijn mening en hoe ik het zou aanpassen maar blijf bij jezelf he ;-)

Haha, hoe persoonlijk klank en rijm toch blijken te zijn. Jouw voorbeeld vind ik echt heel vreemd klinken! :D
Al is het wel logischer, ja.

Lacht, oke. Met gedichten is het wel vaker dat smaken of meningen verschillen ;)

(offtopic, je naam had iets bekends al, nu ben ik pas echt goed gaan denken, is hij van het boek 'Dooi' ? )

Ja, daarom is het misschien ook beter om vooral gedichten te posten waar je niet tevreden over bent, zodát het alleen maar beter kan worden.

Offtopic: Ja!

mooie titel inderdaad. dat ene zinnetje vind ik ook gek klinken in het begin. maar het heeft wel een bepaald 'sfeertje', of hoe je zoiets ook noemt. maar ik zou ook de en voor ik de atlas las weghalen. als het mijn gedicht was dan.