Een verdieping omlaag
 

Ik schrijf niet zo vaak gedichten en ik ben wel benieuwd naar jullie meningen. Bast maar los :)

Een verdieping omlaag

Tranen op weg naar beneden,
ze glijden traag langs mijn kaak,
ik ben verbitterd door de smaak,
gaan zitten op de treden.

Met de leuning vastgeklampt in mijn hand,
bezig houvast te verkrijgen
en mijn verdriet te verzijgen,
leunend tegen de wand.

hoor ik stemmen uit de hal
door de spijlen van de trap
wetend dat niemand mij horen zal
terwijl ik naar woorden hap.

Mag ik, mag ik?
Oke, even ter eerste noot: ik ben een zeurdertje hoor. Doe met de kritiek, punten, etc wat je wilt ;)

Voor het volgende gedicht zou ik als tip geven : Als je dan toch een strak rijmschema wilt hebben, houd dan ook hetzelfde schema aan. Nu doe je namelijk dit: twee strofe's a-b-b-a rijm en dan op eens de laatste strofe a-b-a-b. Dat vind ik een beetje spijtig, persoonlijk houd ik niet echt van deze rijm, het komt een beetje gedwongen over.

Hier snap ik iets niet aan. 'Ik ben verbitterd door de smaak', oke,
maar ben je ook gaan zitten op de treden? Zo ja: dan heb je het fout gedaan door de "ik ben" weg te laten bij die zin, want het eerste 'ik ben' is niet hetzelfde in zinsontleding als de tweede 'ik ben' die er volgens mij wel hoort te staan dan. Ik hoor het wel als ik het fout heb

Nu even van het zeikerige af, ik vind het best een goed gedicht,
wel mooie woorden ook.

In deze stijl heb ik zelf veel gedicht, vroeger, toen ik nog slechts ui mijn gevoel dichtte (en er dus totaal niet over dacht). In die zin kan ik het goed invoelen, en doet het me wel wat. Vind ik het mooi. Tegelijk is het daardoor zo bekend dat het niet erg diep doordringt, een been there done that gevoel.

Maar uiteindelijk vind ik het geloof toch wel mooi. Treurig.

ik zat te wachten op kritiek want daar kan ik wat mee, ik zie het nu pas dat die laaste strofe niet klopt. En ik ga nog verder experimenteren met andere schema's. Dat wat je zei over "ik ben" kan ik niet 100% volgen, maar volgesmij heb je gelijk ;)

Gelukkig dat je het niet al te zeurderig vond ;)
dat verhaal over 'ik ben' weet ik zelf ook niet helemaal zeker, maar om nou met termen te gaan gooien van het ontleden van de zinnen vond ik ook weer zo wat

Bij vlagen mooi, al moet je eens nadenken of rijmen je niet beperkt. De laatste strofe komt door al dat gerijm niet echt tot z'n recht. Verder vind ik dat sommige zinnen de swing uit je gedicht halen (blauw gekleurd). Niet ritmisch. Ze zijn soms net een woord te lang, waardoor het (naar mijn mening) niet lekker loopt. Lees het eens hardop voor, dan merk je dat wel.

Hoe het met die traptreden zit, weet ik niet, omdat het de vraag is wat je bedoelt. In principe kan het wel zo, denk ik. Als je bedoelt dat je bent gaan zitten omdat de tranen je verbitterden, is de zin grammaticaal toch correct? De komma zou ik in ieder geval weghalen. Die is hier overbodig. Misschien is dat het probleem wel.

Verder snap ik de punt achter 'wand' niet. Die moet daar volgens mij niet staan.

Hmmm.

Een
verdieping
omlaag

Tranen op weg naar beneden zijn mooi. Zijn ze nog wel gedroogd?





Een verdieping omlaag

Tranen op weg naar beneden,
ze glijden traag langs mijn kaak,
ik ben verbitterd door de smaak,
gaan zitten op de treden.

Met de leuning vastgeklampt in mijn hand,
bezig houvast te verkrijgen
en mijn verdriet te verzijgen ,
leunend tegen de wand.

hoor ik stemmen uit de hal
door de spijlen van de trap
wetend dat niemand mij horen zal
terwijl ik naar woorden hap.

een beetje gewijzigd, alleen die laaste strofe blijft vreemd

Een verdieping omlaag

Tranen op weg naar beneden,
glijden langs mij kaak,
ik ben verbitterd door de smaak
gaan zitten op de treden.

Met de leuning vastgeklampt
bezig houvast te verkrijgen
en mijn verdriet te verzwijgen,
leunend tegen de wand

hoor ik een stem uit de hal,
van wie mij niet horen zal
door de spijlen van de trap
terwijl ik naar woorden hap.