dreams
 

Het is kort, maar wel af. Ik ben nog niet tevreden over de titel en twijfel nog over een paar zinnen. Hebben jullie commentaar?


"Would you watch me, would you catch me when I fall down?"

Here I am, on the edge of a yawning chasm. The sun starts set and I collect my memories while trying to make the decision. One step and I could dive into the shadows. One step and I could forget everybody, forever.

Dreams don’t fall apart, they do not shatter in the dark. All it is, is an illusion I hung onto like grim death. But time had changed all, and it were my dreams that became grim and death. However, I kept faith and for a long time, I was the wanderer of my thoughts, almost approaching the last star in heaven. The nights were precious to me because they felt like they were the only place where I could find the truth. Maybe they felt like a friend. I lost my sense of reality long ago, I wasn't aware of the mistakes I made time after time. I thought I was right when I tried to hide forever. I even thought I was right when I said nobody would understand that the dark offered me protection. But then I whispered the unwritten and unknown. I spoke, a thousand words, and sacrificed my moon to get the sun.

I got what I wanted, I should be happy, but I wasn't. The sun did not touch me, instead snow was falling down. The world went blank and so did I. Despite I broke her wings, my angel flew away. She went over the hills, just out of sight. I was curious for what she would see; I wondered how the air would feel, but I didn't follow. Not to catch her and take her back, not to feel the sky above. I was afraid; I had seen the damage of hell before. The air could split in two, firing its anger down on me. I decided I'd better step aside, waving my angel goodbye. I promised to be with her forever. I promised, and failed.

I failed, but that wasn't my problem. I should have accepted it. Tears won't bring it back again, that is what the people say, and I did not believe. I was the one who did wrong, I should be punished. I cursed the sun, my sun, which failed to touch me. We should be punished together. I would go down when sun would have set. Sun hadn't set yet.

The last rays of light melted the snow and tried to reach, but I refused to touch. I just watched and waited for the light to fade in the dark. I saw my angel flying ahead, I saw my life being carried away. And then I saw my moon again, it illuminated you, praying I would stay.

Here I am, on the edge of a yawning chasm. The sun rises and I slowly walk away. I remembered the person who I love, and more important, the person who loves me. I made the decision. Two more steps and I can embrace you.

"I know you would watch me, I know you would still catch me if I fall."

(y)

Kvind heelmooi. Maar dat wist je all.

*liev


Kusjee Mrink.

Waarom schrijf je in het Engels?

Niet erg, hoor, maar ik vraag het me alleen af. Nu geen tijd om het te lezen; dat doe ik later wel.

Het is voor een wedstrijd :) BBC young writers.
Waar ik overigens ongeveer 14 uur te jong voor ben, maar ik wil mee doen, ook al maak ik geen kans.
Oh, en omdat er soms gewoon engelse zinnen in me opkomen.

Oke, ik hoor je commentaar nog wel? :)

@ Mrink: dankje :) Ook voor de verandering in de zin:
'I failed, but that wasn't my problem' -> 'that wasn't the problem'
De klemtoon ligt nu op het goede woord, denk ik.

Ik vind je Engels niet goed genoeg. Daarom ook geen inhoudelijk commentaar, ik ga me niet door die lap tekst worstelen als ik steeds blijf hangen bij lelijke zinnen.

Edit: "The nights were precious to me because they felt like they were the only place where I could find the truth." is dus lelijk. O.a. :)

Je hebt het erover dat mijn Engels niet goeg genoeg is, maar ook dat de zinnen lelijk zijn. Moet ik dat opvatten als slechte grammatica of spelling, of toch slechte zinsopbouw? Zijn de zinnen misschien te lang?

"The nights were precious to me because they felt like they were the only place where I could find the truth."

The nights kan nooit een plaats zijn.
Meervoud kan nooit één plaats zijn.
Verder vind ik dit dromerige zinnen die inhoudsloos zijn. Daar hou ik niet van.

Nights were precious to me because only then I could find the truth.

Sowieso zou ik dit nog eens nalezen op stijlvastheid. Het ene moment gebruik je don't en het andere moment do not. Waarom? Als je schrijft, moet je nadenken over waaròm je iets op die manier wilt zeggen en over wat je precies wilt zeggen. Ik heb de indruk dat je dat niet goed (genoeg) gedaan hebt.

Oke, ik zal er nog eens naar kijken. Aan dit commentaar heb ik in ieder geval meer. Waarom ik soms don't en soms do not gebruik is denk ik vooral voor de klemtoon, maar ook hier zal ik nog eens naar kijken.

Bedankt :)

Ik vind het mooi, maar dat wist je ook al :D
Dit stukje vind ik het mooist:

Mooiste zin :D (y) (Nouja, zin...)

Maar ehm, titel? Ik kan niets beters verzinnen, maar het moet wel beter.