Semi-Sonnet Dingetje
 

De dageraad kent geen spijt

Hoe geil was deze Nacht die ik zo achtzaam observeerde?
Aan hoeveel stakkers had zij toch haar liefde verstrekt,
navenant, de kunst van het beminnen ontdekt?
Nu beval ze echter mij, dat ik daarover fantaseerde.

En ook al was het Phoinix die iedere ochtend uit haar as herrees,
kon ze niet weten dat ik die kracht ontbeerde,
enkel gevangen was en al mijn falen accumuleerde.




- Ze is manisch romantisch,
dramatisch seksistisch. -

Een grapje, omdat ik niet vergeet. :D :evil:

Phoenix! latijns en mooier:)

Phoinix? Zeg dan meteen dat het over xineof gaat!

Ik vind geil een verschrikkelijk woord en ben blij dat alle Duitse liederen waar ik naar luister het wat minder lelijk maken, je gebruikt verder wel weer je geweldig mooie woorden en ik ben blij dat mijn gebruik van het semi-woord 'semi' ook door jou wordt overgenomen. Okee, nu zonder dat de wereld om mij draait:

Ik geloof niet dat ik ooit eerder een Semi-Sonnet dingetje heb gelezen, maar het heeft wel wat. Uitleg?

O, slaat de Phoinix op iets waar ik geen weet van heb? :bloos:

Phoinix --> foenix --> xineof

Lijkt me.

En Grieks is mooier!


Goed. Ik vind geil ook een verschrikkelijk woord, vooral in gedichten. Maar hier doe je het toch wel goed, nog nooit was geil zo toepasselijk in/op een zin.
"achtzaam observeerde" vind ik ook heerlijk. Het is geen alliteratie, maar het voelt wel als een.

En hm, de rest is ook wel aardig, maar de eerste zin vind ik veruit de beste. Je einde vind ik niet geweldig. Het voelt niet 'af', je ritme breekt, en vraagt om een extra regel. Of was dat de bedoeling? Dan vind ik het geen geslaagde bedoeling.

Ik had pas na even door dat je met Nacht niet de nacht bedoelt (toch?)

Edit: Nacht is natuurlijk ook Hanneke. Nu snap ik de hoofdletter ook.

Het semi-sonnet, waarschijnlijk bestaat het al, onder een andere naam. Het kwam nu toevallig zo uit omdat ik 7 regels moest hebben. Maar het intrigeerde me wel tijdens het schrijven. Ik wil kijken wat ik ermee kan. Misschien dat ik een volgend gedicht ook in deze vorm schrijf. Het kan de diepgang van een haiku met het klassieke van een sonnet combineren. Lijkt me interessant.

Phoinix vind ik mooier klinken. Herrees heeft de neiging om met feeks te rijmen, maar dat vond ik een beetje té.

Ik heb wel een aanpassing gemaakt. Nog niet naar tevredenheid, maar het komt beter overeen met de inhoud. Het toevoegsel hoort erbij, maar ik weet niet hoe.

En trouwens, ik haat mijn eigen taaltje. Ik probeer daaraan te ontsnappen. Eenvoud is mooier. Gedichten behoeven niet complex in gedachten te zijn. Dat taaltje probeer ik me daarom nu ook af te leren.

edit: geil is natuurlijk om te shockeren, maar dat is dit schrijfsel sowieso.

Eh, oh :|

Alweer een akrostichon die/dat over het hoofd gezien wordt.

Je woordgebruik is mooi, als ik jou was zou ik er niet vanaf willen maar het zo houden en misschien als alternatief ook wat 'simpelere' gedichten schrijven.

Wie is Hanneke? Xineof?

Ja :eek:

Zo leer je nog eens iets over die fb's hier :)

Misschien is een woord van uitleg op zijn plaats, voordat ik mensen onnodig kwets. En dat nooit mijn bedoeling is.

Een gedicht als dit is natuurlijk ultieme zelfvernedering. Verder is het ook complete onzin, overdreven melodrama. Nu weet ik dat dit makkelijk is om te zeggen, maar dat moet je dan maar aannemen.
Xineof gaf mij een opdracht, een soort van weddenschap, waarvan ze waarschijnlijk dacht dat ik het niet zo kunnen, en daarom hoopte dat ik het wel zou doen, maar eigenlijk wilde ze dat niet. En ik wist dat ze dit van me verwachtte, daarom wilde ik het eigenlijk eerst niet doen, maar uiteindelijk om dezelfde reden toch maar wel. Als je het kritisch bekijkt, kun je zelfs zeggen dat ik laf ben en me er gemakkelijk van heb afgemaakt. Het gedicht staat vol met belachelijke verwijzingen.

Het gaat aan de ene kant over de belangrijkheid van dingen voor mij en het niet los kunnen laten, en aan de andere kant de onverschilligheid van mensen waar ik het juist niet van had verwacht over diezelfde dingen. De dageraad kent geen spijt. Met andere woorden, na de nacht is alles weer vergeten, behalve voor mij. Zo zou je het zelfs als verbitterd op kunnen vatten, maar eigenlijk heb ik er wel bewondering voor.