zullen
 

Ik heb een vraag over het werkwoord zullen: is het "zal je ... ?" of "zul je ... ?" ?

Hm, verbeter me wanneer ik fout zit, maar volgens mij zit het als volgt:

Je kunt deze situatie vergelijken met het werkwoord 'kunnen'. 'Kun je dit even voor me doen?' is correct, maar ook 'Kan je dit even voor me doen?' is volgens de taalregels toegestaan. In principen wordt de vorm 'kun' geprefereerd, omdat dit de meest logische optie is. Door allerhande factoren is ook 'kan' geaccepteerd geraakt.
Volgens mij geldt hetzelfde verhaal voor 'zullen'.

Ja, Klaas, dat klopt!

Willen is ook apart. Alle drie de enkelvoudsvormen kunnen zowel wilde als wou zijn. Bij meerdere personen gaat dat niet op. Dus: ik, jij, zij, hij, u, het wou/wilde én wij, jullie, zij wilden.

Ik zou "wou" meer als spreektaal bestempelen. Ik vind het in ieder geval totaal niet netjes staan in een geschreven tekst.

Ik heb me ook wel eens afgevraagd of "wou" misschien meer de betekenis van "zou willen" heeft.

Nee.
Komt van wolden. Duits > wollten.
De Old klank is in het Nederlands veranderd in Oud.
Wolden > Wouden > Wou.

ik zag dat op taalkunde olympiade een vraag kwam over zoiets.

"
Proefopgave Vreemde Talen

Nederlands-Duits

Auteur: M. de Vaan

Het Nederlands en het Duits zijn nauw aan elkaar verwant. Hieronder vind je een lijst van verwante woorden uit beide talen.

boud bald stout stolz
gelden gelten veld Feld
goud Gold vulde füllte
hield hielt wild wild
houden halten woud Wald
hout Holz wouden wollten
milt Milz zelden selten
mout Malz zouden sollten
oud alt zout Salz
smelten schmelzen zult Sülz

Opgave 1
Je ziet dat in sommige woorden de -l- of -ll-, die het Duits in alle gevallen heeft, in het Nederlands een u is geworden. Omschrijf in welke gevallen dit precies gebeurd is.
(Noot: Het verschil tussen -l- en -ll- in het Duits doet niet ter zake.)

Opgave 2
Geef de reden waarom juist in deze gevallen de -l- tot -u- is geworden, terwijl de andere Nederlandse woorden hun -l- behouden hebben.

Opgave 3
Sommige Nederlandse vormen voldoen niet aan het verwachtingspatroon, bijvoorbeeld gegolden (Duits gegolten) of rolde (Duits rollte). Geef een mogelijke reden waarom dat zo is."

"
Oplossing Proefopgave Vreemde Talen

Nederlands-Duits

Auteur: M. de Vaan

Vraag 1 vraagt naar de precieze omstandigheden waarin l of ll een u is geworden in het Nederlands. De meeste van jullie hebben gezien dat dit alleen het geval is indien de klinkers a of o aan de Duitse l(l) voorafgaan.


Vraag 2 vraagt naar de reden waarom juist na a en o de l een u is geworden, en niet na de andere klinkers e, ie, ü, i. Hierbij zijn twee elementen van belang:

a. Het verschil tussen a, o aan de ene kant en ie, i, e, ü aan de andere kant. Bij a, o staat de tong lager en verder naar achteren, en zijn de lippen minder gespreid (d.w.z. de mondhoeken staan minder ver uit elkaar). Dit verschil werkt door in de uitspraak van de l.



b. De ‘dikke’ uitspraak van de l in het Nederlands, waardoor school in de monden van velen als schoow klinkt. Een ‘dikke’ l wordt met meer gesloten en meer geronde lippen gesproken dan een ‘dunne’ (Duitse) l, en zit dus al dichter bij de u (of w). De twee Duitse klanken al en ol corresponderen met slechts één NL klank, nl. ou. We vinden geen au. Dit zou je op het spoor kunnen zetten van wat er als eerste gebeurd is, nl. dat al in het NL ol geworden is.
Deze klank is in het oosten van NL nog te vinden: Oldebroek (Duits alt), Oosterwolde (Duits Wald). Daarna is ol in ou veranderd door de ‘dikke’, geronde uitspraak van de l.



Vormen als gegolden en rolde lijken uitzonderingen te zijn, waarin –old- niet tot –oud- is geworden. Als we echter kijken naar andere vormen van deze werkwoorden, zien we dat die niet allemaal de klankvolgorde bevatten die –oud- zou kunnen opleveren. Zo hoort gegolden bij gelden, dat een e voor ld heeft, en rolde is de verleden tijd van rollen, waar helemaal geen t of d in staat. De oplossing is dus dat de sprekers van het NL in plaats van *gegouden (dat trouwens in het Middelnederlands wel bestaan heeft) een vorm gegolden hebben gemaakt, bijvoorbeeld naar model van helpen – geholpen. Bij rollen heeft men een regelmatige verleden tijd rolde gemaakt, zoals in kwellen – kwelde en dergelijke.
Sommigen meenden dat men geen *gegouden en *roude gemaakt zou hebben omdat deze dan samen zouden vallen met woorden als gouden en rouwde. Maar onze taal kan best een paar homoniemen verdragen, zoals beer, wilde, baan, etc. "

idd:)

Wij wouden:(:o

ik zal
jij zult
hij/zij/het zal
wij zullen
jullie zullen
zij zullen

Ik ben helemaal fan van deze site: http://www.verbix.com Het is een zeer handige site voor de vervoeging van allerlei werkwoorden in zeer veel verschillende talen. Maar ook van Nederlandse werkwoorden. De grootste talen staan meteen op de hoofdpagina. Voor de kleinere talen, zoals het Nederlands, dien je op 'more' te klikken. Vervolgens kun je de Engelstalige naam van de taal opzoeken waar je mee bezig bent. Dan wordt er nog gevraagd of je een conjugator wilt downloaden, maar ik gebruik altijd de on-line conjugator.

ik vind in spreektaal 'jij zal' ook niet fout, in schrijftaal zou ik gaan voor 'jij zult', denk ik, maar dat klinkt veel... gebiedender.
'Jij zal straks even eten maken' tov 'Jij zult straks even eten maken', dat laatste klinkt echt als een verplichting, terwijl dat eerste meer iets als een waarschijnlijkheid is.

Verbix ziet er fijn uit, dank je :)

Beide hebben de constructie van een bevel. Ik zou het toch formuleren als een vraag.

Jij maakt eten? of Jij maakt eten nietwaar?

Dit vind ik beter:

Maak jij het eten klaar?

het is sowieso allebei een gebiedende wijs, maar ik vind het echt rare zinnen. Wanneer gebruik je nou weer zo´n zin.

*zoekt zin*

Jij zal wel zien.
Jij zult wel zien.

Ik vind de eerste echt vriendelijker dan de tweede. De tweede lijkt bijna een soort dreigement.

dit vind ik normaal, maar het voorbeeld met eten maken vind ik erg raar

Ja, ok, maar ik wilde het verschil tussen zal en zult aangeven.

'Jij zult eten maken'
'Jij zal eten maken'

De eerste vind ik echt een opdracht, je zal niets anders gaan doen, je móet echt eten gaan maken. De tweede is meer een soort verwachting, je zal vast wel eten gaan maken. Natuurlijk kan je de tweede ook heel benadrukt gaan uitspreken, dan wordt 't ook een verplichting.

Ik denk dat een purist zal zeggen dat de tweede optie gewoon fout is.

Dat moet een purist zelf weten. Feit is dat 'jij/je zal' veel gebruikt wordt door mensen, 't heeft niet eens heel veel minder hits op google (en dat is best een goede graadmeter voor taalgebruik). Ik zie ook niet in wat er fout aan is. In het Nederlands wordt 'je zal' gezien als informeel, in België is het volgens mij heel normaal taalgebruik, zowel formeel als informeel.

Ja dat klopt wel, maar feit is dat er afspraken zijn voor goed taalgebruik en dat 'jij zal' een foute vervoeging is. En de taal veranderd, dus ik denk ook wel dat dit ooit eens officieel gaat worden. Maar het wordt nog niet door de Taalunie als correct Nederlands gezien.

Wel bij de Ans. Maar Ansje is wat vrijer hierin.


Willen is ook apart. Alle drie de enkelvoudsvormen kunnen zowel wilde als wou zijn. Bij meerdere personen gaat dat niet op. Dus: ik, jij, zij, hij, u, het wou/wilde én wij, jullie, zij wilden.
Ans zegt dat zelfs wouen ook toegestaan is. Ik vraag me af of je het dan ook consequent moet toepassen.

De lezer kan niet de genoemde onderwerpen in je tekst fout keuren. Laat hem het eerst maar bewijzen. En dat kun je toch haast niet bij een taal.