Psychisch omgaan met pijn
 

Hoi

Het laatste jaar heb ik enorm veel last van mijn rug gehad en ook van pijn in mijn been. Ik heb dan een scan laten nemen en nu blijkt dat ik zware rugletsels heb en als ik niet oplet een hernia.
Verder heb ik ook al heel mijn leven allergieën, waardoor ik altijd met een verstopte neus rondloop en soms uitslag heb en ik moet ook altijd oppassen dat ik niet bij dieren kom of niet in een kamer zit met te veel stof.
Ik heb ook veel last van buikpijn. Soms lijkt het of ik heb een maagzweer of ik kan dagen niet naar toilet gaan, waardoor ik ook buikpijn krijg.
En op de koop toe ben ik ook nog eens niet met rechte tanden geboren waardoor ik al drie jaar en wss nog veel langer een beugel moet dragen. (slotjes of hoe noemen jullie dat?)

En dit alles maakt mij echt zo moedeloos, futloos, energieloos. Communicatie is echt soms zo moeilijk door die pijn en die beugel en die verstopte neus.
En mijn conditie is gewoon een ramp ! Ik kan de trap nog niet op zonder moe te worden. Maar ik kan er ook niets aan doen want ik heb er gewoon de fut niet voor, ik weet als ik ga lopen heb ik toch pijn in mijn rug en krijg ik weer een loopneus en….
En op school, ik kan me nog amper concentreren, ik ben altijd moe, want ik slaap slecht en ik heb er ook totaal geen zin meer in.

Pfff, ik zit hier nu met een fucking verstopte neus en fucking veel pijn in mijn been en ik moet nog heel veel werk maken voor school maar ik heb er gewoon de fut niet voor !

Mijn gejammer komt wss heel zielig over maar nu heb ik echt gewoon een dipje en meestal probeer ik wel positiever te denken. Maar soms word het mij echt te veel dat ik geen normaal leven kan leiden en dat die pijn mijn leven zo beperkt.

Heeft iemand mss een idee om psychisch beter te kunnen omgaan met die pijn zodat ik niet zo pessimistisch word. En zodat ik toch zin krijg om aan sport te doen en voor school te werken en met mensen te praten ?

mweh...
ik heb ook vaak (veel) pijn omdat ik gewrichtsproblemen heb (enkels, knieen, polsen, ellebogen nek, rug).. Ik ga hier mee om door pillen te slikken en de rest zo veel mogelijk te negeren. Ik wil niet dat de pijn me beperkt in mijn doen en laten. Het is bovendien een aandoening die naar verloop van jaren erger wordt, waarbij beweging ervoor kan zorgen dat het niet te gek wordt. Ik ode dus gewoon alles, met of zonder pijn (natuurlijk wordt het soms ook te gek, dan kan ik niet doorgaan. Maar over het algemeen kom ik op mijn manier een aardig eind)

Scheve tanden zijn op te lossen...een aantal jaar een beugel dragen is niet onoverkomelijk, zeker niet als je tanden daarna mooi recht staan. Dat vind ik iig...ik heb zelf ook jaren een beugel gehad (buitenboord, los ding, plaatjes/slotjes), nu staan ze recht, dan heb ik dat er wel voor over. De andere problemen die je omschrijft ken ik (pijn, allergieën, buikpijn, ...) en daar heb ik zo nu en dan heel veel last van. Toch probeer ik er het beste van te maken. Ik zit wel op sport, om zo mijn conditie toch enigszins op peil te houden. En je heb er meteen contact met mensen, ook handig. Problemen met communicatie heb ik nooit echt gehad, dat is ook iets wat je zelf kunt creëeren. In welke zin beperkt een beugel je in de communicatie? Omdat je je ervoor schaamt? Hoeveel mensen hebben een beugel? Een beugel is heel normaal, daar hoef je je niet voor te schamen. (Misschien zie jij het anders, misschien is dat dan iets om aan te werken?) Je conditie kun je verbeteren. Is lastig als je er geen energie voor hebt, maar misschien helpt het vooruitzicht dat het er beter door kan worden wel om het toch te doen? In het begin vraagt het heel veel energie, meer dan je er voor terug krijgt, na verloop van tijd krijg je er ook nieuwe energie voor terug. Misschien is lopen (bedoel je daar hardlopen of wandelen mee?) niet de juiste sport, misschien moet je het meer zoeken in fitness onder begeleiding van een fysiotherapeut of (therapeutisch) zwemmen ofzo.

Als je je meer klote voelt dan niet en het je in je eentje niet lukt om er mee om te leren gaan, dan zou je hulp kunnen zoeken om het te leren. Zo maak je je zelf onnodig ongelukkig en dat is echt zonde. Alternatieve zoeken helpt mij wel, msnen is vaak wel mogelijk en dat is ook een vorm van contact. Zoek een sport die je wel kunt, maak huiswerk op tijden dat je je iets beter voelt, enz. En probeer je niet te druk te maken om dingen die eigenlijk helemaal niet zo erg zijn (voor jou misschien wel op dit moment, maar soms is het nodig dingen te relativeren).

Probeer dingen te doen waar je goed in bent (dat helpt bij mij altijd, ik heb geen allergie meer en ook geen last meer van mijn rug, maar heb het allemaal wel gehad, nu ben ik alleen nog erg moe). Als je iets klaarspeelt (of dat nou een mooie tekening maken is, of een schoolopdracht goed uitvoeren, of iets totaal anders, dat maakt niet uit) waardeer je jezelf meer en heb je meer zin om dingen zoals schoolwerk te doen. Met andere woorden: als je geen zin hebt, kun je zin máken.
Ik heb nog wel meer tips, maar ik heb nu geen tijd meer. Als je een keer tegen me aan wilt klagen of zo kun je me even pmmen.

Relativeer en je zeurt niet meer.

Maar wat voor 'n hark wordt je indien je alles rationeel bekijkt. :-\

:)

Moet je dan om maar niet een hark te wezen irrationeel te werk gaan? :o

Er is ook zoiets als een gulden middenweg. Ik reageerde op de reply "dat je alles moet relativeren waarna je het zeuren achterwege laat". Zodra je alles rationeel bekijkt wordt je mijn inziens te formeel/ 'harkerig' ( :o )
Bij tijd en wijlen is klagen heerlijk, een voorbeeld hiervan is het lucht-je-hart-topic. Bijna iedereen zeurt/ klaagt, toppunt van irrationaliteit zou ik haast zeggen ;) Daar lees ik ook nooit een post tussen van "geef julliezelf een trap onder je kont en houd op met dat irrationele gemekker' ( :o )

Niet in die bewoording misschien. :p

En er is wel een verschil tussen een keer je afreageren en je er door laten leiden. Relativeren is belangrijk en dat moet je ook doen, wegredeneren (er dus helemaal geen aandacht meer aan besteden, het negeren, enz.) niet.

Toch, Quiana? ;):)

Ja, een gulden middenweg dus :p

Idd. :p De quote was meer om het eerste zinnetje. ;)

Okay :p Dan liggen we op een spreekwoordelijke lijn ;)

:D

Helaas kreeg ik geen antwoord op mijn vraag. :(

Wow.

Pijn in je rug..ja k weet hoe het is heel rot idd!
een beugel?? sorry hoor maar dat vind ik een beetje aanstellerij
er zijn zat mensen die een beugel hebben!
doe moeilijk:S

Een beugel kan ook nogal pijn doen.

Ja okay tante Sjaan, maar bij de ene persoon doet het net effe meer pijn dan bij de ander! :nono:

Toen ik nog op turnen zat heb ik nogal veel pijn moeten lijden (blaren enzo.. moest je weer magnesium opdoen prikken als een gek en door en ook gekneusde shiot enzo). Kheb me gewoon onwijs geconcentreerd op de plek van pijn daarna op iets anders en dan voeldde ik het niet meer. Maar goed hielp bij mij hoeft hier nie te helpen.

Eigenlijk grapte ik maar wat. Ergens heb ik het principe niet te oordelen over iemands gevoel. Vaak moet ik een "pfff, wat een gezeur laat hem/ haar maar eens echt wat meemaken" hersenspinsel onderdrukken. Maar goed, iemand ervaart die pijn nu eenmaal, wie zijn wij om daar over te oordelen? Enerzijds ben ik een absolute voorstander van luisteren naar je gevoel. Wellicht een dooddoener, maar vaak razen we maar door zonder ergens bij stil te staan. Anderzijds irriteer ik me veelal aan in mijn ogen disfunctioneel geklaag. Ja, er bestaat ook functioneel geklaag ;)

Anyway, ik doelde er niet op dat je streven moet zijn geen hark te zijn waardoor je irrationeel te werk moet gaan. Waar ik wel van overtuigd ben, is dat wanneer je elk gevoel rationaliseert dit er vroeg of laat toch uit zal komen.. Een enkele vriezer daargelaten. Ofwel; geef je gevoel de ruimte, onder ga het, ervaar het maar blijf er niet in hangen... :o

Och, whatever, 't zal wel gewoon een winterdipje zijn zeker :(

(en die duurt nog 2maanden!!!!!!!!!!)

De winter duurt ook al (meer dan) twee maanden. :p

Als je er zelf niet uit komt, zoek/vraag dan hulp.