Overdenking
 

Liefste Martijn,

Hoe langer ik hier leef, des te dieper ik besef,
dat anderen eigenlijk niet bestaan.
De vraag die dan knaagt is waar-

om ik hen, en mezelf, nog langer verdraag;
door zelfmoord zijn er al te veel vergaan.
En denk niet dat het mij ontbreekt aan lef,
maar het is juist niet mijn eigen dood
waar ik naar streef.

Want zoals het lot mij doet dolen -
zijn cynisme weet mij goed te grijpen -
dwaal ik liever in eigen symbolen,

verscholen gedachten, theorieën en manifesten.
Genees mensen opdat zij nimmer verstrijken,
gewoon, om het lot wat terug te pesten.

Het einde toverde een glimlach op m'n gezicht, goed gevonden! Ik snap niet zo goed waarom je in de overgang van de eerste naar de tweede strofe "waarom" splitst? "de utopische zelfmoord is al te vaak gedaan" vind ik niet zo'n mooie zin, vormelijk dan.
Maar op z'n geheel raakt het me wel.

Nu heb ik eindelijk de rust om het te lezen, en werkt het forum ook weer eens mee.

Wat is dit voor gedicht ineens, Michel? :o Helemaal onjij, met ander woordgebruik en een wat concreter onderwerp voor mijn gevoel.

Hoe langer ik hier leef, des te dieper ik besef,
dat anderen eigenlijk niet bestaan.
ik begrijp niet echt waarom je daarmee begint, het klinkt zo cliché, die eerste regel, of is dat expres?

Daarna vind ik hem wel interessant. Het gesplitste waarom vind ik juist wel leuk.
De laatste twee strofen vind ik het fijnste, vooral omdat ik me er echt iets bij voor kan stellen, dat maakt het behoorlijk pakkend :)

Heb dit gedicht al een aantal keren gelezen, maar vind het moeilijk om hier commentaar op te geven.
Ik vind je zinnen/beelden mooi, zoals

'en denk niet dat het mij ontbreekt aan lef'

en

'gewoon, om het lot wat terug te pesten'

Maar verder kan ik er zo weinig mee, omdat ik absoluut niet begrijp wat je ermee wilt zeggen.

Ook zie ik de functie van het woord 'maar' niet in de vierde zin van de tweede strofe.

Verder ja, het leest lekker :confused:
Ik snap 't alleen niet.

Zei jij niet laatst een verandering van stijl te willen doorgaan, af te willen van je langemoeilijkemooie woorden? Dat is je gelukt, en het maakt het gedicht meteen een stuk toegankelijker.

De rijm die eigenlijk net te ver uit elkaar staat (leef/streef - besef/lef) en de klankrijm met 'aa' aan het begin vind ik erg goed gedaan, juist doordat het allebei dus net geen rijm is. Ik ga er vanuit dat je dit bewust deed, want het zou ook het afbreken van 'waarom' verklaren.

Ik vraag me af of je wel een utopische zelfmoord kunt 'doen'. Ik weet dat je zelfmoord kunt plegen, maar "Laat ik vandaag eens een zelfmoord doen" klinkt nogal vreemd.

Het begin van het gedicht vond ik eigenlijk niet zo bijzonder, maar naar het einde toe neemt het gedicht een hele onverwachte wending, en blijkt dat het begin slechts een opstapje naar het einde was.

Het "Liefste Martijn," maakt het gedicht trouwens een stuk treffender.

De laatste twee strofes vind ik ook het beste. Echte strofes voor in een sonnet, jammer dat het dat niet is want ik hou wel van sonnetten maar dat kon jij ook niet weten :o en anders had je er nog niks aan.

Vooral dolen-symbolen-verscholen is goed.

Daar ben ik blij om. Dit was ook de bedoeling ervan. Als ik erop terugkijk, ben ik er stiekem ook wel een beetje tevreden over.

Inderdaad bewust ja. Als je wat doorpuzzelt dan ontdek je misschien het rijmschema.

Kijk, daarom ben je dus nu o.a. fb :P. Je snapt het en je kunt wat toevoegen. Het is natuurlijk een domme fout. Ik zat te veel te denken aan iets met gedaan, dat ik er niet goed op heb gelet of het wel goed Nederlands is. Ik heb het al veranderd.

Dit is ook wel het idee. Ik ben me er van bewust dat de eerste 2 regels niet zo bijzonder zijn. Alhoewel het misschien wel apart is dat ik iets aan iemand richt die ik aanduid met liefste, maar dat ik in de tweede regel zijn bestaan ontken. En dat is dan de basis waarop het verderbouwt met het opstapje naar de laatste twee regels.

Ik heb echt willen veranderen. Ik las laatst oude gedichten van mezelf (en ook van Sketch :P). En we kwamen tot de conclusie dat ze alleen mooi klinken, maar dat de inhoud aan je voorbij gaat. Zoiets is natuurlijk onzin. Dus misschien is dit wel een stapje terug, maar ik ben allang blij dat die geforceerde meerlagigheid eruit is. Verwacht meer van mij in deze bewoordingen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of jullie dit een verbetering vinden?

Onjij, dat zei Sketch ook al :). Concreter is soms beter?

Ik realiseer me, zoals ik al zei, dat de eerste regel niet bijzonder origineel is, maar het is toch niet zo dat als je het leest dat je denkt: baaaaaaah, niet weer over die tour?

@gezweetwel lees maar de post van CSN en je komt er wel achter. Bovendien kun je de regel op 2 manieren lezen. Een beetje gemakkelijk, maar ik vond het te leuk om het niet te laten.

@Vidaaa het is dus stiekem wel een sonnet :P, alleen niet een traditionele qua vorm en rijm. Dan kun je je afvragen of je het wel met recht een sonnet mag noemen maarja...

@Dionysos Ik weet niet of er wel zo veel begrijpen in zit. De tegenstellingen maken het misschien lastig, maar ik denk wel dat ik mag zeggen dat dit een van mijn simpelere gedichten is om te begrijpen?

Wat vinden jullie ervan wat ik met het sonnet heb gedaan? Met het rijmschema? Met een 4-4 verdeling qua rijm, maar een 3-5 verdeling qua regellengte, en halfrijm in het sextet? En zoals ik al zei, wat vinden jullie van deze Halogeen?

Zoals je al zegt, het is de vraag of je het met recht een sonnet mag noemen, en of het zo erkend zal worden. Persoonlijk vind ik het toch wel leuk en vernieuwend.

Voor zover ik denk te weten welk gedicht uit de wedstrijd van jou is, vind ik 'de nieuwe Halogeen' zeker geen achteruitgang. Als ik het mis heb moet ik er nog maar eens op terug komen.

Ik vind het een verbetering, ik ben al langer tegen al dat moeilijke en archaïsche gedoe waarvan ik het wel erg knáp vind als iemand zo een goed gedicht kan schrijven, maar wat me niet echt aanspreekt: dat zijn vaak niet de gedichten die ik print en boven mijn bed hang (ja, ik doe dat). Ik ben zelf meer van de wat simpelere, wellicht wat modernere poëzie. Het is zoals je zelf al zei misschien voor nu een stapje terug, maar als je deze manier van verwoorden wat ontwikkelt voorzie ik alleen maar vooruitgang (y).

Precies. Ik merk ook vaak dat gedichten hier op DoP veel moeilijker te begrijpen zijn dan bekende gedichten van gewaardeerde dichters. Je kan beter een grote gedachte makkelijk opschrijven dan een mindere gedachte op een omslachtige manier.
en welke gedichten hangen boven je bed?

Maar het is ook onjij :p En concreet is ook weer niet fijn, maar een beetje concreter wel, en dan is dit wel leuk.

Een heel heel klein beetje denk ik dat wel bij die eerste regel, maar daarna maak je het wel goed.

Fuck, wat goed van een geneeskundestudent, ik hoopte al dat het daarover zou gaan toen ik las 'maar het is juist niet mijn eigen dood'; dat het er nog meer over zou gaan bedoel ik.

Even wat commentaar in chronologische volgorde naar t gedicht:

- Liefste Martijn is heel ontwapenend, vooral als het van een jongen komt (nee niet grappig bedoeld, het geeft aan dat je iets te zeggen hebt).

- 'Hoe langer ik hier leef'; het woordje 'hier' valt meteen op, opmerkelijk voor jou, dat je dat schrijft: 'hier' insinueert dat je niet alleen een wereldsleven hebt maar dat er meer is.

- 'dat anderen niet bestaan'; daarmee lijk je te zeggen dat jij zélf wel bestaat. wat bedoel je precies met 'anderen'? of bedoel je daarmee de doden/zieken?

- waar-om is een wat lastige overgang, gelukkig heb je in de rest van het gedicht geen ritmisch gehannes meer, dat ziet er goed uit verder.

- de rijm bestaan/vergaan is precies zoiets wat een gedicht als deze nodig heeft (y)

- 'symbolen', wat bedoel je daarmee? Je sinueert in dat stuk eigenlijk eerst dat het gaat om 'grotere ideeën' en een omvangende gedachte, die je door dat cynisme teniet doet in de laatste zin: 'gewoon om het lot wat terug te pesten'. Dat is wel leuk, maar wat wil je er precies mee zeggen? Wat is de achterliggende gedachte :cool:?

Ik vind het érg goed. Een leuk stuk om te lezen en vooral om nog eens te herlezen, en dat heb ik niet zo vaak. Er vallen veel kleine dingetjes uit te halen.

Oja, het woord 'manifesten' heb ik een beetje moeite mee, t ligt niet zo lekker qua spraak, maar ach dat is niet zo'n ramp.

Geneeskunde student heh? Ze hebben wel een slechte naam ja. Martijn was er ook blij mee :). Het verhaal erachter: Ik wilde iets melodramatisch naar hem sms-en over onze mensenhaat en hoe hypocriet we zijn. En toen kreeg ik een ingeving: nee, het wordt een sonnet :). Toen is het dit geworden. Tip van Martijn: lees het hard op voor jezelf. Ik vind dat wel een geniaal idee, omdat het ook zo mooi past bij de inhoud.

Ja, dat insinueer ik. En ja, ook de doden en zieken, die in het bijzonder, maar eigenlijk ook wel in het algemeen.

Weet je wat ik nog zei over hoe er in het sextet naar mijn idee van A-->C wordt gegaan. Dat heb ik hier ook geprobeerd. Symbolen en de andere znw die volgen, zijn synoniemen voor het zelfingesloten zijn. Het gaat er daarbij niet zozeer om of er universele dingen zijn, of wij overal dezelfde waarde aan hechten, hetzelfde de dingen benoemen. Daar wil ik me eigenlijk niet druk over maken. Maar meer over de eigen gedachtenwereld en de betekenis die 'symbolen' voor ons hebben. Erg naar binnen gericht en egoïstisch. Dat is sowieso wel een belangrijke rode draad.

Edit: oh ja, de personificatie van het lot door het persoonlijk voornaamwoord 'zijn' is expres. hehe.

Hmja, dat was dus niet de bedoeling, maar dat kan ik niet verhelpen ofzo.

Ik ook wel hoor. Het zou zelfs geforceerd over kunnen komen, maar het dekt de lading dus, ach.

Net als gezweetwel vond ik de laatste zin erg leuk :D. Verder vind k het mooi dat de schrijver door het gedicht, of eigenlijk voor het gedicht al, een conclusie berijkt en daarmee verder lijkt te gaan/groeien. Het lijkt juist, hoewel het toch ook over dood gaat, veel potentie te hebben voor de toekomst.