Springen
 

Ik weet niet of jullie dat gevoel ook kennen, maar als ik erg hoog ben ergens op hoogste verdieping flatgebouw of zo en ik kijk naar beneden heb ik altijd zin om naar beneden te springen (dit denk ik uiteraard) omdat ik wil weten hoe het voelt. Kennen jullie dit of ben ik gewoon gestoord (y)

Nee dit heb ik niet.

Ja, heb ik ook, geen zin om te springen, maar wel een sterke neiging om te springen of om gewoon over het randje heen te lopen. Ik heb er wel eens iets over gelezen, het schijnt vrij normaal te zijn. Zo lang je het niet doet en het ook niet écht wil, is er niets aan de hand :p

Ik ken het... net als voor de trein willen springen als ik voor een spoorwegovergang sta. Maar ik doe het nooit natuurlijk :P

Lijkt me niet echt een goed topic...

Nee sorry, dat komt dus echt niet in mij op! :D

Heb ik ook :) Niet om dat ik dood wil ofzo, maar omdat ik wil vliegen :cool:

:D Ik sta ook regelmatig op het station: "zal ik, zal ik, zal ik? Nah..."

Maakt niet uit, neem je eigen gedachten niet te serieus. Pas als je je eigen gedachten overschat en denkt dat je dingen nog weleens zou kunnen doen door ze alleen maar te denken (dat gebeurt niet) is er een probleem.

Ik heb wel eens als ik op het perron sta de gedachten om naar beneden te springen en heel snel naar de overkant te rennen. Maar dat doe ik toch nooit. :p

Op randjes lopen bij hoge dingen vind ik zelf wel leuk, zolang ik geen obstakels tegen kom. Als het anderen het doen vind ik het wel eng. :o

spring eens parachute, dan weet je het.

of bungy-jumping.
Dan heb je meer het gevoel dat je valt.
Ik heb het zo niet.

Same here :).

Nou, ik dénk er wel eens aan. Hoe het zou zijn. Maar ik heb er nooit zin in :p

Nee. Ik heb namelijk hoogtevrees, dus als ik bovenop een hoog gebouw sta dan kijk ik liever naar de horizon dan naar beneden. Zin om te springen krijg ik er al helemaal niet van. :)

Ik was laatst in Rotterdam Alexander het verkeerde metroperron opgelopen en ik moest mezelf echt bedwingen niet naar de overkant te rennen over het spoor, maar ik koos er toch maar voor tien minuten te wachten :o

Ja, heb ik ook. Ook als de trein komt, om ervoor te springen. Of bij zwangere vrouwen, ze slaan in de buik.

Maar schijnt vaker voor te komen en ik zal dit ook nooit doen.

Kwil weleens weten hoe het voelt als je de grond raakt. Net zoals ik me afvraag wat er in iemands hoofd afgaat vlak voor zn dood (buurman laatst overleden). Dus kwil weten hoe erg het pijn doet of hoe je dan denkt als je het doet bij parachutepsringen weet je da je zacht oop de grond komt.

:confused: Je kunt ook problemen zoeken..

Ontopic, dat soort gedachten heb ik ook.. Evenals op het spoor lopen, tijdens het autorijden denk ik hoe het zal zijn als ik hard tegen een boom aanrijdt en dat soort weirde dingen :o

Ja ja ja, dat heb ik ook altijd. En dan denk ik van nu kan het nog :D. Maar dan denk je van toch maar niet.
Ik heb er ook wel eens over gedacht om ervan af te springen ja :)

Dit heb ik ook, geeft me zo'n vreselijk lekker gevoel om te weten dat ik baas ben over mijn eigen leven.
"Wat zou er gebeuren als ik nu met 120 tegen de vangrail aan rij?"


Niet dat ik het ooit zal doen, maar toch..

Ik liep vroeger trouwenswel regelmatig het spoor over, niet alleen op rustige plaatsen maar ook op het station, waren ze niet blij mee :o

Geen last van.

Ja heb ik ook wel eens, ook het idee om voor een trein te springen, met de auto ergens tegenaan rijden o.i.d. niet omdat ik dood wil maar om te weten wat er gebeurd en hoe het voelt.
Ik ben overigens bij ons (tilburg reeshof) wel eens een paar keer de rails overgestoken omdat ik te lui was om om te lopen :o , wel na goed gekeken te hebben of er niets kwam en het zijn maar 2 sporen, elke richting 1.

Ja, dat heb ik best vaak. Maar ik zou het nooit doen ofzo. Ik ben veel te blij dat ik leef. :) (y)

ga basejumpen, dan kun je het wat vaker doen dan 1x

ik heb wel eens gehoord dat je door de shock van de naderende grond/dood een hartaanval krijgt en al dood bent voor je de grond raakt.

maar of het waar is, ik wil het niet weten. en het er ook niet over hebben.

Het is duidelijk niet waar, bungy-jumping zou anders wel heel gevaarlijk worden.

OT:ik heb die neiging ook wel. Gek genoeg, want ik wil absoluut niet dood en ik heb hoogtevrees. :o

Ik denk dat je hersens die fysieke pijn niet registreren. Als je van een redelijke hoogte springt, dan val je zo hard dat je ineens dood bent. Je hersens hebben de tijd niet om die pijn te registreren, te vergelijken met eerder beleefde sensaties en dan tot de conclusie te komen 'dit is toch wel heel erg pijnlijk'- voor die tijd lig jij al helemaal in de kreukels.

Nou, nee, dat heb ik nooit. Ik heb hoogtevrees dus ik sta nooit bij het randje. Ik sta altijd zo dicht mogelijk bij de muur te bibberen.

Bij bungee-jumpen ga je er dan ook niet vanuit dat je dood gaat.

idd

En ik heb evenals kwibus hoogtevrees;)

Ja man dat heb ik ook. Vooral over lage brug en viaductrailingen wil ik heel graag heenspringen.

Ik ook.. Wel eng af en toe.. :o

Ik ben gewoon enorm benieuwd of je het zou voelen, of het veel pijn zou doen, op welke manier het pijn zou doen, maar ik zou toch nooit durven dus dat scheelt alweer.

Ja, heb ik ook. :)

Jaa heb ik ook! Maar dan denk ik aan de nare gevolgen en laat het meestal maar hangen!

Ja het lijkt me wel wat.. Ik ben niet bang om te vallen, maar eerder om de landing die er dan komt (n)

Jaa ik ken het gevoel...niet dat je het echt wil doen? Maar dat het wel net voelt of je het gaat doen :| best bizar. Weet je toevallig nog waar je het gelezen hebt of niet?

Ik heb zelf ook hoogtevrees, dus ik sluit me hier volledig bij aan.

meestal? :D :p
Het verbaast mij dat zoveel mensen dat hebben. Ik heb het ook wel vaker, maar ik durf/wil het toch niet.

Ik heb dat ook.

Dat met die auto doet me denken aan toen ik nog klein was, 7 ofzo. Ik fietste en dacht 'wat als ik nou eens heel erg ga slingeren?' En toen deed ik dat :(
Ik viel natuurlijk, dat had ik niet gedacht. Idioot, maar gelukkig ben ik nu wat verstandiger :o

Heb 'k ook wel es, maar wat mij altijd angst aanjaagt is de gedachte als het 'mis' gaat.. Dus als je bijv. voor de trein/vanaf een flat springt en je bent niet dood maar ligt verder dus wel totaal in de kreukels/grotendeels verlamd.. :|

Ja, daarom moet je het ook zeg maar niet proberen :)

of gelijk goed doen ;) .

Maar als ik terug uit school kom sta ik op zo'n klein stationnetje waar de intercities met een noodgang voorbij komen. En elke keer als ik ereen zie komen denk ik aan springen. Maar telkens doe ik het maar niet. Ik heb zelf een hekel aanvertraging, en iemand die voor de trein spring zorgt nogal voor vertraging. En omdat ik niet dood wil natuurlijk ;)

Echt, als ik hoor dat zo'n klootzak van een zelfmoordenaar zichzelf voor de trein heeft gegooid, en ik heb vertraging op weg naar huis, dan wil ik hem echt schoppen :mad:

Dat je dood wilt ok, maar doe het dan tenminste ergens dat de samenleving er geen last van heeft en dat ze zoveel rommel hoeven op te ruimen. (n)

Of denk eens aan die arme machinist, die getraumatiseerd de hele avond trillend thuis zit met een fles drank nadat jij met je egoïstische ass jezelf van kant hebt gemaakt. Als ik ergens kwaad over kan worden. Tuig.

Ik heb ook geregeld de drang om de autodeur open te doen op de snelweg. Dat voor de trein willen springen herken ik helemaal niet, van het ene naar het andere perron over het spoor willen rennen wel. :)

Dat van de deur heb ik ook inderdaad. Best vaag allemaal :cool:

Ik heb vroeger wel eens uitgeprobeerd hoe het was om met je ogen dicht te fietsen, en 10 tellen ging dat prima, toen dacht ik er nog met gemak 5 achteraan te plakken... Resultaat: 2 tanden door m'n lip, een schaafwond op mijn wang en een kapotte jas... :bloos:
Maar even ontopic: ik wil wel altijd over randjes kijken, maar heb nooit het idee om ook echt te springen.

Waarom overleven mensen een val/sprong dan weleens?