Geketend in zonnewendingen
 

Geketend in zonnewendingen

Ochtenddauw op teer rozenblad
- net tranen over mijn wangen -
weerspiegelt zij intens verdriet
in het wenen van stormwinden

Och verraderlijk is de maan
in nachten zo kil en sereen
beschijnt zij de schaduwen
waar wij verlies inademen

En kon ik mijn leven geven
dan zou ik dat lot aanvaarden
geketend in zonnewendingen
waar jij nog altijd bestaat

- ik kan je niet meer vinden
…
Rachel

voor jou

Woordkeuze leuk, origineel, geen echte rijm, maar eigenlijk mis ik dat ook niet in je gedicht! Mooi, en sterkte.

Het had zo gezongen kunnen worden door Nightwish :)