En zo sterf ik
 

Een nieuw probeersel.. Ben benieuwd naa jullie tips.

Gr Dino

En zo stierf ik

Verdronken in mijn tranen
verlaten van wederzijds begrip
gebruikt en als vuil achter gelaten

zwierf ik over de straten
door de eenzaamheid overgenomen
door donkeren wolken

opzoek naar het plekje licht
gevoelloos gescheiden
door de warmte bevroren

langzaam sloot ik mijn ogen
en verliet dat wat ik kende
zo stierf ik langzaam

-in de handen van een onbekende-

Je hebt hier en daar best leuke vondsten, maar al met al is het niet erg hoogdstaand.

"En zo stierf ik" een (te?) dramatisch begin, waardoor de interesse naar hoe zou moeten worden aangewakkerd, maar ik denk eerder: mooi, nu ken ik het einde al.

"Verdronken in mijn tranen
verlaten van wederzijds begrip
gebruikt en als vuil achter gelaten

zwierf ik over de straten"
hier leg je eigenlijk de hele situatie uit, waarbij ik het aardig vind dat het alleen klankrijmt, en de echte rijm verdeeld is over de verschillende strofen.

"door de eenzaamheid overgenomen
door donkeren wolken

opzoek naar het plekje licht
gevoelloos gescheiden
door de warmte bevroren"
beetje cliché. door de warmte bevroren zou een mooie vondst zijn, mits de warmte iets beter uitgelegd zou zijn, iets meer referentie in het gedicht had.

"langzaam sloot ik mijn ogen
en verliet dat wat ik kende
zo stierf ik langzaam"
Herhaling van wat we in de eerste regel al lazen, iets uitgebreider, maar of het iets toevoegt weet ik eigenlijk niet.

-in de handen van een onbekende-
Kende-onbekende is hier wel lekker als rijm, hoewel het altijd oppassen blijft.

In de handen van een onbekende vind ik een mooie zin, verder vind ik het niet echt hoogstaand. :)

Verdronken in mijn tranen,
en verlaten van wederzijds begrip.

Liep ik door de straten,
...

Ik zou het een beetje over deze boeg gooien, strofes van twee zinnen, en die aan elkaar breien door middel van eindrijm.
Maar eindrijm is een persoonlijke voorkeur. :)