zich zelf omlaag halen..
 

Hoe komt het dat iemand zich zelf heel erg omlaag haalt bij bijna alles wat hij of zij doet..?
En wat kan je daar als buitenstaander aan doen, er over praten of juist die persoon meer zelfvertrouwen geven..?
En hoe dat je dat dan?

Hebben mensen hier ervaring mee of hebben mensen het zelf, reageer dan even!

Thank You

xxxx Rosie

Wat je iig niet hoeft te proberen is bij alles te zeggen dat hij/zij wel goed is etc. want dat gelooft diegene toch niet.
Gewoon tussendoor eens laten voelen, niet zeggen, dat hij/zij wel dingen kan enzo..

Laat het merken.. zeggen helpt nies, laten merken!

laat dit bijv. door een lief kaartje te sturen of iets dergelijks, of laat het merken door een lief kadootje dat jouw gevoelens weer geeft aan diegene te geven. Als anderen tegen jou iets liefs of aardigs over diegene zeggen, vraag ze het tegen diegene te zeggen. Zeg af en toe spontaan dingen over het uiterlijk ofzo van diegene..

Laat je liefde voelen.. tegenspreken, weerleggen werkt allemaal niet.. laten voelen, laten ervaren en dat kan met hele simpele dingen..

(maak bijv. zelf een armbandje voor diegene, heel persoonlijk! Maak zelf een kaartje dat je opstuurd, bak koekjes voor diegene, nodig die gene spontaan uit voor dingen enz enz enz)

Dit kan meerdere oorzaken hebben. Ik doe het zelf ook regelmatig, misschien om de last van mij af te praten, zo van: "ik stel toch geen fuck voor, dus verwacht niet te veel van me" :/

Een soort afweer dus.

Ik ben best raar wat dat betreft. Vaak genoeg is het me gebeurd dat mensen (voornamelijk op het werk) dingen van mij verwachtten waar ik zoiets bij had als "dat lukt me nooit en te nimmer" .. en dan lukte het mij elke keer toch weer. Maar in tegenstelling tot wat je zou verwachten, namelijk dat mijn zelfvertrouwen zou groeien, verwijt ik mezelf elke keer mijn slechte inschatting. Zo van: "zie je, ik ben zo onbetrouwbaar als de pest .. weet van mezelf niet eens wat ik kan en niet kan".

Bij mij kun je er weinig tegen doen, jah .. minder van mij verwachten :D maar dat is ook niet goed eigenlijk :/

Wat mij altijd wel vrolijker maakt is als mensen zeggen : hey die nieuwe trui staat je goed! Zulke kleine dingetjes vooral. En dan van het andere geslacht ;)

ik heb het zelf......
maar wat ik het liefste wil, van een buitenstaander, is geen geslijm, maar eerlijkheid.

Ik heb al zóveel geslijm moeten aanhoren, maar elke keer als iemand dat doet, blijkt achteraf dat het gewoon een grote slijmbal was en er nix van meende.

Dat hakt dan behoorlijk in op m'n zelfvertrouwen want dan denk ik "zie je wel, ik ben idd lelijk en stom, zó stom dat mensen het niet eens durven te zeggen en dan maar gaan slijmen".

Negatieve opmerkingen geloof ik, positieve WIL ik graag geloven, maar ik KAN het niet.
Het is zwaar irritant om met mij om te gaan, omdat ik me soms puur uit onzekerheid heel zeikerig en mutserig kan gedragen (tegen jongens die ik leuk vind dan).

Wat ik het liefste heb is wanneer iemand eerlijk is......dus heb ik een paar nachten niet geslapen en iemand zegt "jeetje wat zie jij er verrot uit", en diegene zegt op een dag dat ik er leuk opgemaakt en uitgerust uitzie van "damnz jij ziet er goed uit", dan heb ik veel eerder het idee om die positieve opmerking te geloven....
Snappie..??

Dus nooit positieve dingen zeggen die je eigenlijk niet meent, want dan val je toch wel door de mand.
Ook positieve dingen die je wél meent niet te overvloedig zeggen.
Het gaat om het totaalbeeld, dat iemand weet wat die aan jou heeft en of je eerlijk bent.

Situatie: mijn moeder (A) en ik (E) laten de hond uit. Ik doe precies hetzelfde als wat jij beschrijft en mijn moeder probeert dat te nuanceren.

Zelfvertrouwen: -10
E: ...dat lukt me toch niet
A: tuurlijk wel, je bent toch goed in economie?
Zelfvertrouwen: -10
E: Ja, maar ik ben erg slecht in valuta en wisselkoersen.
A: Wat is de kans nu dat dat erin komt?
Zelfvertrouwen: -10
E: Ik heb in de oefenexamens dat nog altijd teruggezien.
A: Hoe groot is dat deel?
Zelfvertrouwen: -10
E: Groot genoeg om het verschil tussen een voldoende en een onvoldoende uit te kunnen maken.
A: Jij haalt toch geen onvoldoende, dat heb jij die twee jaar dat je nu in de tweede fase zit nog niet gedaan voor economie, waarom zou je dat nu wel doen dan?
Zelfvertrouwen: -10
E: Omdat dit mijn examen is. Ik heb voor de tijd ook nog geschiedenis. Bovendien weet ik nog niet of ik me wel drie uur achter elkaar kan concentreren.
A: (boos) Ja hoor eens, als je niet wilt luisteren, dan moet je ook maar niks aan mij vragen. Ik wou dat je eens wat beter luisterde.
Zelfvertrouwen: -50

Dit is dus een situatie zoals die bij mij voor kan komen. Wat in ieder geval niet helpt, is proberen het te nuanceren. Daar sluit diegene zich toch voor af. Ik sluit me persoonlijk ook voor alle andere positieve dingen af, tot datgene waar ik me zorgen over maak, voorbij is. Pas als het resultaat er is (en die is waarschijnlijk goed), dan is het probleem tijdelijk opgelost. Het wordt dus bij mij in bepaalde situaties -zoals een examen- verergert, maar het is er altijd. Ik ben erg slecht in het aannemen van complimentjes en ze helpen bij mij dan ook maar 3 seconden, dan is mijn zelfvertrouwen alweer laag. Ik weet dus niet wat je eraan kan doen, omdat ik er zelf ook last van heb...

Geen verwachting willen scheppen. Als je net doet alsof je het niet kunt of wat dan ook, dan verwachten mensen minder van je en dan kun je ze dus ook minder teleurstellen. Ik denk dat dat vaak de reden is. Meestal heeft het met onzekerheid te maken.

Zal aan de persoon in kwestie liggen. Maar er over praten helpt soms wel, vragen waarom hij/zij dat doet en dat het niet nodig is enz. Het zal niet voor 100% helpen, maar al is het maar voor 0,1%, het is toch iets. En misschien dat het na een paar keer 3% helpt en misschien na tien keer wel 5%. En (GEMEENDE!!!) complimentjes geven, kan ook wel helpen. Of als je merkt dat iemand echt onzeker is helpen of duidelijkheid bieden ed. Zelf kun je vast ook wel dingen verzinnen. Stel je voor dat je onzeker bent, wat zou je willen dat anderen dan deden?