Advies: donorbaby voor ziek kind
 

Advies: donorbaby voor ziek kind

DEN HAAG Ouders moeten de mogelijkheid
krijgen een ernstig ziek kind te redden
via een genetisch geselecteerde baby.De
baby kan stamcellen uit de navelstreng
afstaan die de broer of zus helpen.Dat
adviseert de Gezondheidsraad.

Zo'n 'baby op maat' moet wel zelf ook
welkom zijn en het gezin moet intensief
worden begeleid,staat in het advies.Ook
moet er geen alternatieve therapie voor
het ernstig zieke oudere kind zijn.

In Nederland worden al wel embryo's
geselecteerd op ziekten,maar niet voor
het redden van een doodzieke broer of
zus.Selectie om niet-medische redenen
moet verboden blijven,vindt de Raad.

Bron

----------------------
Goed idee, of niet?

Persoonlijk lijkt me dit een interessante aanpak, maar de vraag is wat het CDA ervan vindt.

Op die manier wel ja. Ik heb laatst op tv een reportage gezien over dit in België, waar ze het al doen en dat vond ik positief. Maar het moet dus wel zo zijn dat dit kind er komt omdat het welkom is om zichzelf en dat een broertje of zusje helpen een mooie bijkomstigheid is. Wat wel betekent dat dat dus goed moet worden onderzocht.

Dat lijkt me nu juist helemaal geen vraag, of tenminste een die heel makkelijk te beantwoorden is. ;)

Klinkt op zich als een goed idee.

Vanavond was er inderdaad een item over een echtpaar dat die behandeling wilde laten verrichten. Ik heb die al eens eerder gezien, ik weet niet of het dezelfde docu was maar wel hetzelfde echtpaar. Ik vond het toen ook al een goed idee, ik zie ook geen reden waarom je het níet zou moeten doen.

De baby kan in de toekomst een minderwaardigheidscomplex krijgen omdat ie alleen maar geboren is om dat andere kind te redden en niet omdat hij zelf nou zo gewenst was. Totaal niet mijn denkwijze want anders zou je niet eens bestaan maar er zijn genoeg mensen die wel zo denken.

De behandeling kan ook niet aanslaan en dan gooi je een verse baby in een getraumatiseerd gezin.

Ik geef het een 'go' want wat boeien mij die kinderen van anderen nou. :)

Nouja, uit de Netwerk-uitzending waarin deskundigen aan het woord waren maakte ik destijds op dat er sowieso (natuurlijk) heel veel gesprekken met de ouders worden gevoerd, om er zeker van te zijn dat er niet 'zomaar' een kind wordt genomen om het andere kind te redden. Het is geen broddelwerk.

Natuurlijk moet je met zulke initiatieven wel uitkijken dat niet om de een of andere reden regels langzaamaan soepeler worden, en er baby's geboren gaan worden die eigenlijk puur bedoeld zijn om het leven en het geweten van de ouders wat rustiger te maken. :)

Moeilijke vraag, maar mijn gevoel zegt doen

Ik zie geen bezwaar.

Dat moet altijd. Als mensen met het glijdende schaal-argument aankomen is dat in mijn ogen altijd een teken van zwakte. Alles is een glijdende schaal.

Het lijkt me wel dat veel mensen het niet echt een prettig idee vinden dat ze alleen maar geboren zijn om hun grote broer/zusje te helpen.

Dat zou dus niet de enige reden moeten zijn. Verder zou het een eer zijn om het leven van een ander te kunnen redden natuurlijk, al weet je er nog niets van (baby).

Het advies van de Gezondheidsraad hield nu juist ook in dat het moet gaan om een kinderwens die toch al aanwezig was. Overigens ben ik het eens met professor Galjaard, gisteravond in Netwerk, die zei dat in dit soort materie eigenlijk überhaupt zo weinig mogelijk regelgeving moet tot stand brengen.

Het gaat immers om mensen die vaak een hele voorgeschiedenis hebben met een ernstig ziek kind, doodongelukkig, die voor zichzelf al lang hebben afgewogen wat ze wel en niet willen doen en proberen. Als die mensen uiteindelijk geblokkeerd worden door regelgeving is dat heel zuur. Mensen die op levensbeschouwelijke of religieuze grond hiertegen zijn, aldus Galjaard, kunnen zichzelf vrijwillig aan de regel onttrekken (die zullen zo'n behandeling toch nooit doen), laat mensen die wel die vrijheid willen hebben daar nu gewoon gebruik van maken.

Waarom zou een dergelijke behandeling, volgens jou, op religieuze grond geweigerd worden?

Hoe moet ik dat nou weten? Ik ben niet religieus. Maar er zijn ongetwijfeld mensen die het op bepaalde religieuze of levensbeschouwelijke gronden zullen verwerpen.

Och, je lijkt zo zelfverzekerd over te komen. Er zullen vast wel mensen tussen zitten die het op religieuze en/of levensbeschouwelijke grond zullen weigeren ja, maar om daar bijvoorbaat al van uit te gaan.. (?)

Dat is standaard. Altijd als je in de medisch-ethische sfeer zit, met name bij nieuwe behandelingen, hou je er rekening mee dat er mensen kunnen zijn die op grond van levensbeschouwelijke of religieuze gronden ertegen zijn. Wat die dan zijn boeit verder niets, het is gewoon een factor die je incalculeert, een groep waar je rekening mee houdt.

Als achteraf blijkt dat die groep op basis van hun specifieke geloof er toch al geen problemen mee had, nou, mooi meegenomen toch? Beter dan dat je een wet invoert die na inwerkingtreding op een storm van protest stuit omdat je toevallig op de ziel van een geloofs- of levensbeschouwelijke groep bent gaan staan.

En zelfverzekerd? Ik kaart gewoon iets aan dat in zulke discussies speelt. Ik vind jou eerder nogal lichtgeraakt hier. Ik probeer geloof niet in een hoekje te drukken ofzo? Je hoeft geloof niet bij voorbaat al te verdedigen als dat niet nodig is.

Hier lijk je toch echt zelfverzekerd te zijn. Ik dacht dat je wat ingelezen zou hebben, was alleen benieuwd naar wat je dan precies gelezen zou hebben, leek me interessant. Verder wilde ik er niets mee zeggen hoor, en nee ben zeker niet lichtgeraakt. :)

Was gewoon een vraagje.

Het was misschien een zin die voor meerderlei uitleg vatbaar is. Jij las erin 'mensen zullen op gelovige (...) gronden er wel tegen zijn' terwijl ik er meer mee bedoeld 'als er mensen zijn die op grond van geloof of levensbeschouwing ertegen zijn, dan zullen ze zo'n behandeling toch nooit doen'. Ik bedoelde er niet mee te zeggen dat gelovigen altijd tegen dit soort behandelingen zijn, ik bedoelde alleen dat áls er mensen zijn bij wie dit in de religieuze of levensbeschouwelijke sfeer ligt, je wel op eieren loopt, en dat moet je incalculeren voordat je een definitief standpunt inneemt als wetgever.

Dat is ook zo. Heb ik toch ook nergens geprobeerd tegen te spreken? Nogmaals, je kwam over alsof je meer gelezen had dan de gemiddelde forummer hier en dus aanleiding had om religie erbij te betrekken. En in twijfel te trekken dat ze een dergelijke behandeling niet zouden omhelzen.

Meestal spreekt men er pas van als er aanleiding voor is/was geweest, vandaar.

Het zijn eigenlijk niet eens mijn eigen woorden, het zijn de (bijna) letterlijke woorden van prof. Galjaard, emeritus hoogleraar genetica, die gisteravond in Netwerk sprak. Die nam de woorden 'religieuze of levensbeschouwelijke bezwaren' letterlijk in de mond, dus ik ga ervan uit dat hij of zijn medewerkers toch wel in enige vorm onderzoek daarnaar hebben gedaan of in elk geval signalen hebben gekregen dat het gevoelig ligt. Het is in vrijwel alle landen van de wereld ook verboden op dit moment, m.u.v. België.

Ik heb het stukje niet gezien, moet het misschien maar eens doen dan.

Nou, als blijkt dat er helemaal geen (erkende) religieuze of levensbeschouwelijke bezwaren leven, dan is de discussie helemaal makkelijk: invoeren die wet. Als bij een bepaalde behandeling echt duidelijke en kennelijke weerstand bestaat onder gelovigen of levensbeschouwelijke stromingen, zoals bij abortus- en euthanasiewetgeving, dan is het logisch dat de overheid daar rekening mee houdt. Dat zijn geen groepen die je moet passeren.

Maar als het puur een kwestie is van 'atheïstische' of 'a-spirituele' medische ethiek, gewoon een discussie tussen gelijkgestemden waar sommigen voor zijn en sommigen tegen, dan vind ik dat die discussie überhaupt de wet niet zou moeten blokkeren. Immers, ouders kunnen die afweging prima voor zichzelf maken. Als (erkend) geloof of spiritualiteit niet meespelen, dan heeft de overheid geen enkel 'recht' om ouders die mogelijkheid te onthouden.

Helaas zit die stijve trut van een Ross-van Dorp van het GDA op Volksgezondheid. :(

Tsja, sowieso vreemd dat "GDA" (:D)'ers te maken krijgen met wetenschappelijke of deels wetenschappelijke disciplines. Dat is net zoiets als een groep hongerige zwerfkatten de visafslag laten bewaken.

Ja, op die manier houdt eigenlijk een gristelijke minderheid de hele wetgevingsprocedure in zijn greep, terwijl er onder de bevolking wel degelijk draagvlak voor bestaat.

Van haar minister, Hoogervorst, hoeven we ook niet veel te verwachten. Dat is zogenaamd een liberaal, maar in feite weet hij niets, is hij alleen geobsedeerd met het opruimen van de restanten van het 'paarse zorgstelsel van de oude politiek'.

Hangt helemaal af hoe ermee om gegaan wordt. Als het kind gewenst is en ook erg welkom is lijkt me niks mis.
Verder had iemand een operking in die 1e docu (dus niet die van gisteren) dat als je kinderen vraagt met een ziek broertje of zusje of ze die willen helpen is het andwoord altijd js. Ik zou mijn broertje nu ook nog steeds willen helpen. (stel dat hij een nieuwe nier oid nodig heeft zou ik dat doen als ik geschikt ben)
Maar goed, het moet dus niet zo zijn dat het kind er alleen komt voor het broertje of zusje. Toch is het ook wel weer zo dat als ouders voor het ene kind zover gaan er ook geen reden is dat ze het nieuwe kind niet net zo liefdevol zullen opnemen.

Verder heeft nare man wel gelijk, er zullen op dit soort etische gebieden altijd wel mensen zijn die het op geloofs of levensbeschuwelijke redenen niet vinden kunnen. (Anders was het ook al lang toegestaan) Niet om alle gelovigen in 1 hoekje te drukken, maar er zullen gewoon (enkele) mensen die zeggen op basis van hun geloof dat dit niet kan. (Natuurlijk niet allemaal)

Omdat het preimpantatie diagnostiek en IVF behandelen vereist, waarbij 'onschuldige' embryo's niet gebruikt zullen worden.
In de ogen van een gelovige kunnen dit baby's zijn die evengoed welkom zijn, en even goed een leven verdienen.

Onder de juiste begeleiding en strikte regels, vind ik dit kunnen. In diverse andere landen wordt het al uitgevoerd. Er zijn jammer genoeg nog weinig resultaten bekend van hoe het met die babietjes gaat op de langere termijn: voelen ze zich echt minder? Ik kan me voorstellen dat je toch ook heel trots kan zijn als zusje, als je weet dat je het leven van je grote zus hebt gered.

Het enige grote nadeel is dat dit broertje of zusje bij erfelijke aandoeningen ook een kans heeft om dezelfde ziekte te krijgen. Dit is niet bij alle ziektes van tevoren te diagnosticeren. Dan ben je dus alleen maar verder van huis.
Misschien zou het alleen mogen worden toegestaan bij ziektes, waarbij de embryo geselecteerd kan worden op het hebben van die ziekte. Het nadeel is dan weer, dat je nog meer embryo's verspilt, iets wat ethisch gezien minder verantwoord is. Daarnaast is het lastig om zoveel embryo's te 'maken'.

Die redenatie verdient al jaren extra toelichting, ik zie namelijk totaal niet wat er nu precies ethisch is aan vaag gelul in de ruimte over 'de potentie van leven', of waar dat denkbeeld precies vandaan komt. (ok, dat is niet helemaal waar, ik weet waar het vandaan komt, maar schep er het grootste genoegen in die 'bron' tot de laatste spaander af te breken als ethische leidraad)

Ernstig ziek kind weg doen, nieuw kindje maken.
Veel goedkoper.

:P

Ik vind het ook geen ethische leidraad hoor, maar andere mensen nemen er wel aanstoot aan.
Verder vind ik het wel zonde van het geld om 20 embryo's te creeren en te screenen en er vervolgens 18 weg te gooien. Buiten het ethische aspect dus :)

Mensen beschouwen het als een kwestie van ethiek, dus is het een kwestie van ethiek. Eigenlijk is alles dat te maken heeft met beslissen over leven en dood van levende wezens een ethische kwestie, misschien met uitzondering van tulpenbollen dan ;)

als je van mening bent dat een embryo nog geen wezen is niet

Als ze zoiets voor het eerste kind willen doen, zal het tweede kind ook echt wel welkom zijn. :)