Vogels in mijn hoofd.
 

Gedachten vliegen als vogels door mijn hoofd. Wat wil ik, wat moet ik, wat doe ik, wie ben ik Godsnaam? Vertel het me. Zeg mij wie ik ben. Bevestig mijn bestaan.

Een weekend vol emoties. Zaterdag uit met Manon en Gina. Rockslag. Blije gezichten, knuffels, drank, spanning. ’s Nachts zoende ik jouw mooie lippen. Niet voor de eerste keer, en hopelijk ook niet voor het laatst. Onder een dak van bladeren die ons warm hielden deelde ik mezelf met jou. Wij. Jij en ik. Niet voor altijd, maar nu even wel.

Zondagmiddag. Maartjes vader dood. Geschrokken en met een leeg gevoel eet ik mijn zondagse maaltijd. Het anders zo lekkere eten valt me nu zwaar. ’s Avonds naar Jos. Niet wetende wat te voelen. Samen onder één deken. Nog meer vogels in mijn hoofd. Licht uit. Lieve woorden heen en weer. Samen één gedachte. Het is niets. Pure vriendschap, dat is het. In zijn mooiste vorm.

Tranen van zijn kant. Tranen van verdriet, oud verdriet. Hij is moe, sloopt zichzelf. Ik wist het. Ik wist het al heel lang. Ik troost hem in het donker. Het zwart van de nacht maakt de kamer groter dan hij is. Voor mijn gevoel liggen we samen in bed in een balzaal. Twee lichamen die elkaar vast houden. Hij speelt met mijn haar, ik hou daarvan, dat weet hij.

Het is niets. Het is vriendschap, in zijn mooiste vorm.

Nee, ik vind het niet zo. Het is meer een dagboekstukje dan echt een verhaaltje, vind ik. Dat komt mede door alle namen die er niet toe doen, de achtergrondinformatie die niet gegeven wordt. Een beetje een insider-stukje, zeg maar.

Verder lijkt het niet samen te hangen met elkaar, maar meer een samenvatting van een weekend te zijn. Misschien is het dat ook, maar alsjeblieft, post het dan ergens anders of zo.

Ik vind het wel wat. De inhoud dan. De vorm vind ik minder. En toch heeft het ook wel weer wat. Te korte zinnen. Te weinig samenhang in het geheel. Maar dat zal het idee wel zijn geweest.

Ik vind zowel de vorm als de inhoud erg mooi. Het doet me meer denken aan een gedicht (en daar heb ik erg weinig mee), maar dit spreekt me erg aan, raakt me zelfs. Er zitten echt hele mooie zins(delen) in.

Je schrijft het op een aparte manier, kort, krachtig, zonder dat het hakketakkerig wordt. De inhoud vind ik goed, maar die namen voegen weinig toe, ik denk dat je die ook best kunt weglaten...

Mooi stukje, iig :)

Ik vind het taalgebruik het stukje geen sfeer geven, bijna zonder emotie. Het doet een beetje stenografisch aan.

De tweede alinea is heel erg cliché, ik doel dan op de zinnen waar je de gemoedsaandoeningen opsomt. Ik zou zulke dingen vermijden omdat je de lezer daarmee verveelt. De derde alinea vind ik dan wel weer geslaagd in deze opzet.

De titel vind ik wel bijzonder (y)

De titel vond ik al mooi, dus ging ik lezen. De namen storen me niet, eigenlijk, en ik vind het gewoon wel lekker lezen. De laatste twee zinnen doen me wel wat. :)

In boeken worden ook zo vaak namen gebruikt die verder amper ter sprake komen. Door het gebruik van de namen wordt het persoonlijker. Ik vind niet dat die namen weggelaten hadden kunnen worden. (Ik vind "Zaterdag uit." of eventueel "Zaterdag uit met vriendinnen." heel anders dan "Zaterdag uit met die en die." Dat laatste spreekt me dan toch veel meer aan.) Dat zijn naam wordt weggelaten vind ik juist wel weer goed.

Bedankt allemaal, of niet bedankt. :o

Het draait voor mij niet per direct om die namen. Het is meer dat ik ze er niet toe vind doen.

Ik kan me denk ik wel aansluiten met de bovenstaande reacties. Ik vind je verhaal niet zo heel erg bijzonder; waarschijnlijk gewoon iets wat je persoonlijk meegemaakt hebt ofzo, maar ik vind toch dat je het leuk omschreven hebt. En inderdaad, de korte zinnetjes lezen helemaal niet hakkerig. Wat op zich wel weer een pluspunt is.

Ja en wat die namen betreft. Ik vind het niet verkeerd staan, maar het haalt wel een beetje de sfeer van het verhaaltje weg. Door de namen wordt het meer een soort verslag. Maar heel erg storend vind ik het niet.

Ik heb hier gemengde gevoelens over.
Té veel informatie voor zo'n kort stukje. Het lijkt alsof je alle grote vragen (die je in de eerste alinea stelt) wilt aankaarten, behandelen, maar dat lukt niet echt. Het gegeven van ''pure vriendschap'' vind ik mooi, en ook hoe je dat beschrijft, maar de rest vind ik alleen maar afleiden (en daarmee bedoel ik de dood van Maartjes vader, uitgaan... ).
Sommige zinnen vind ik heel mooi, anderen totaal niet. En ik vind de korte zinnen juist wel een beetje hakkelig lezen, geforceerd simpel taalgebruik.
Titel is mooi.