stemmen in mn hoofd
 

wat kun je doen tegen stemmen in je hoofd? ik heb ze zelf en geen flauw idee hoe ik eraf moet komen :( iemand tips/ervaringen???

Misschien moet je iets conreter uitleggen wanneer je die stemmen hoort, of je ze hoort bij een bepaalde gebeurtenis of als je moet kiezen, bijvoorbeeld.
Zodat wij het ook wat meer begrijpen :)

het zijn mensen die ik ken in mijn hoofd en alles wat ik doe is fout en dat irriteerd. ik kan me niet meer concentreren en het wordt steeds erger. kan iemand me helpen? :confused:

Dus je ontvangt ongevraagd kritiek, gesproken door stemmen van mensen die je kent?

Klinkt als een doorgeschoten zucht naar erkenning icm een zelfbeeld dat niet helemaal klopt...
Mijn advies: als je last hebt van een psych(ot)ische stoornis, ga dan naar de dokter (Y)

hmm ik ben het idd met degene boven mij eens dat je hulp moet gaan zoeken, want dit is niet echt goed.

Maar mensen die je kent in je hoofd? Zijn het mensen uit je omgeving of gewoon mensen die in je hoofd zijn?

Ik denk dat het allereerst belangrijk is dat je je beseft dat het niet erg is om deze stemmen in je hoofd te hebben. Alles heeft een reden. Zie het meer als een fase uit je leven waar je iets van te leren hebt.
Ten tweede denk ik dat psychotherapie een goede optie is. Als dit niet werkt, zou ik voor een Oosterse interpretatie gaan (iets wat mijn visie grotendeels ook is).

Tenslotte zou ik zo onbeschoft willen zijn om mijn eigen visie wat toe te lichten.
Ik denk dat je uiteindelijke doel is om weer baas te worden van je eigen lichaam en jezelf boven deze stemmen te zetten. Het is overigens niet van belang waar deze stemmen vandaan komen. Vast staat dat ze of uit je eigen lichaam komen of dat ze van buitenaf komen.
Wanneer jij de baas bent, zullen ze of mee moeten gaan in het systeem of je lichaam moeten verlaten.
Nu is de vraag 'Wat is leiderschap?'. Naar mijn mening is de sleutel tot leiderschap zo veel mogelijk luisteren naar anderen, om daar vervolgens een zo objectief oordeel mogelijk over te scheppen.
Dit is dan ook wat jij volgens mij moet bereiken. Geen enkele stem of mening in jezelf is slecht. Sommigen zijn alleen toepasbaarder in andere situaties.
Het is aan jou om een keuze te maken en niet aan een stem in jezelf.

Heb je controle over die stemmen? Volgens mij ben je flink depressief.

Zolang de stemmen in je hoofd blijven zitten is er nog niet erg 'veel' aan de hand, maar als je echt stemmen begint te horen, dus niet in je hoofd maar erbuiten dan zou ik toch wel even een afspraak met de dokter maken.

VErzoek ze vriendelijk om je met rust te laten. Je hoeft niet naar ze te luisteren...

Ow en zoek hulp, maar dat is al gezegd.

:confused:
Je bedoelt met 'van buitenaf' op radiogolven resonerende kiesvullingen neem ik aan?
Nee, het is van belang in te zien dat die stem in jezelf jouzelf is vanuit een onderbewustzijn dat op een veel lager pitje brandt dan hetgeen dat de alertheid bezit op een effectieve manier met jouw dagelijkse interpretaties en emoties om te gaan.
Als je dit kunt accepteren zal je de stemmen effectiever kunnen negeren en hun invloed op je leven door t bewuster maken van keuzes kunnen beperken.

Maar t verandert niks aan de oorzaak.

Je kunt ze horen alsof ze van buitenaf komen, ookal komen ze niet van buitenaf. Kijk, iedereen hoort stemmen in zijn/haar hoofd, dat zijn herinneringen of je laat mensen praten en hoort daarbij hoe zijn het zouden uitspreken (gedachtes), maar als je echt stemmen hoort en je ze niet meer IN je hoofd hoort, maar het lijkt alsof ze van buitenaf komen en je hebt er geen controle meer over, dan is het tijd een arts te raadplegen.

Therapie kan helpen en vaak ook medicijnen. Stress en erfelijke aanleg kan psychoticiteit veroorzaken. Dus een beetje rust nemen kan ook geen kwaad, maar ga je ook niet isoleren.

Mensen die overgevoelig zijn hebben ook last van negatieve stemmen in hun hoofd. Dan horen ze bekenden de meest vervelende dingen zeggen, maar in werkelijkheid zegt de persoon dit tegen zichzelf, maar denkt daar dan de stem van een ander bij.

De topicstarter moet echt meer informatie geven, want hier kunnen we geen zak mee. :)

Inderdaad. Dat bedoelde ik ook.

ik hoor niet echt stemmen van buiten me, maar ik heb wel steeds het gevoel dat die mensen mij de hele dag volgen en overal kritiek op geven (in mijn hoofd dan :o ). die personen vind ik neit erg aardig, anders was het niet zo'n probleem.

een ander probleem is dat ze steeds met meer mensen komen.
best zielig (en dan bedoel ik niet van medelijde) maar van bijna iedereen die veel kritiek op me geeft, komt er een 'kopie' van in m'n hoofd, die me weer de hele tijd volgt.

eigenlijk heb ik ze heel lang, maar vroeger waren het meer mensen om gesprekken 'voor te bereiden' en waren ze niet erg. maar nu zitten ze als het ware in m'n hoofd en hebben zelfs kritiek over wat voor programma's ik leuk vind en hoe ik mijn huiswerk maak, en dat is nogal irritant.
maar ik heb geen zin om naar een psycholoog te gaan, vorig jaar ging ik ook omdat ik me niet goed in m'n vel voelde dus als ik nu weer ga vind ik mezelf een aanstelster.
nee wacht, dat zeggen de mensen. die ik weer geloof. maar dat is het grootste probleem van die personen: ik weet niet wie ik moet geloven en ik ben m'n eigen mening kwijt (ander verhaal)

Dan raad ik je toch aan om naar een therapeut of zoiets dergelijks te gaan, want dit is gewoon niet prettig om mee te leven.

realiseer je goed dat het je eigen gedachtes zijn. JIJ kunt er dus iets aan veranderen. Probeer wat positieve gedachtes er tegenover te zetten. Daag je gedachtes (de stemmen) uit, kijk of ze eigenlijk wel realistisch zijn. Misschien zou je wel iets hebben aan cognitieve gedragstherapie. (het is maar een suggestie)

hoi

ik heb het in m'n dagboek geschreven, en het hielp. tijdelijk. nu heb ik steeds het gevoel alsof ze bij mij thuis zijn en overal kritiek op geven. ik heb nu al een tijdje en het is heel irritant, helemaal omdat die mensen niet zo heel erg aardig tegen mij zijn :(
ik durf niet naar een psycholoog te gaan omdat ik dan vind da tik me aanstel.
nee, dat vind ik niet. dat vinden ze in m'n hoofd. of niet. ik weet het niet meer, ik ben m'n mening verloren :( :( :o

help!

Ik denk, nee.. ik weet wel zeker dat jij je niet aanstelt.

Ik heb zelf ook last van een soortgelijk probleem, en hulp zoeken kan echt helpen.

Misschien dat je het bij je huisarts kan aangeven? Of iemand op school die je vertrouwd?

Terugkomen bij een psycholoog betekent niet dat je je aanstelt. Je stelt je pas aan als je huilt om niets, en dit is zeker niet niets. Dit is iets waar je hulp voor mag (en eigenlijk moet) zoeken.

Ik ben het met kruimel eens.

Toch naar iemand toegaan, een psychiater, psycholoog ofzo, tenzij jij zelf denkt goed de controle te kunnen krijgen over die stemmen. En dat ook daadwerkelijk kunt. Misschien is het een fase, ik heb ook een tijd lang stemmen in mijn hoofd gehoord, vlak na het overlijden van mijn oma en oom hoorde ik hen steeds praten in mijn hoofd en advies geven enzo, maar die kan ik nu uitschakelen zegmaar. En me niet meer laten beinvloeden door die stemmen. Als jij dat ook zelf voor elkaar krijgt is er niets aan de hand. Anders zou ik toch hulp zoeken.

Moeten is nooit goed.

Een dagboek is een erg goed idee btw!

hallo...

ik begrijp helemaal wat je bedoeld... ik zit eigenlijk zelf ook wel met dat probleem.. maar het is gewoon moeilijk uit teleggen hoe ze tegen je praten en wat voor invloed ze hebben...
ik doe nou bijvoorbeeld dingen die ik eigenlijk helemaal niet wil maar ik kan mezelf ook niet tegen houden ofzo...

en ik vind het heel moeilijk om die stemmen tegen te spreken of hoe je dat ook mag zeggen... en ik kan gewoon andere mensen niet uit leggen wat het met me doet enzo,,,

dus ik begrijp je echt wel... en ik zou je echt graag willen helpen maar ja ik weet het zelf ook niet dus...

veel succes en sterkte!!

Zeikerd.

m'n ouders doen alsof er niks aan de hand is (terwijl ze het wel weten) en ik durf daardoor dus ook niet naar een psycholoog te gaan. :o
maar ik heb nu dus de hele tijd het gevoel alsof ze bij me zijn, en dat is heel irritant. hiervoor had ik het alleen maar als ik geen afleiding had, nu zelfs dan :( :o :bloos:
wat moet ik doen? :confused: :confused:

Meerdere mensen hebben heel concreet aangegeven wat te doen. Daar valt weinig aan toe te voegen. Indien je het nu op z'n beloop laat gaan, wordt het wellicht nog erger. Dit bedoel ik niet om je bang te maken.

Ga niet voor je ouders invullen wat zij mogelijkerwijs zouden kunnen denken. Misschien zijn ze bang, hebben ze gewoon geen idee hoe ze er mee om moeten gaan. Maar goed, nu ga ik ook invullingen bedenken :nono: (n)

Schrijf punten op papier en leg deze voor aan je huisarts.... Door hier op het forum te posten kom je niet van je probleem af.