'Van alle contradicties'
 

Hoewel ik pas een kleine drie minuten op dit forum rondstruin en dus eigenlijk nog geen flauw idee heb van waar ik mij nu eigenlijk bevind heb ik maar meteen de vrijheid genomen een eigen gedicht te plaatsen.

Ja, ik vond het ook nogal brutaal van mijzelf.

Ik heb geen flauw idee of het wat is dus wees alsjeblieft niet al te cru tegen me. Ik zet hiermee mijn eerste, wankele babystapjes in de wereld van de poëzie. Opbouwende kritiek (in de trant van "Als je je linkervoet nou eens vóór je rechter zet, dan sodemieter je minder gauw om...") is natuurlijk altijd welkom.

Ik hoop dat jullie het wat vinden:


Van alle contradicties
die met de jaren zijn ontstaan
en alle desillusies
over hoe je verder was gegaan,
heb je veel van deze leugens
kunnen dragen,
kunnen leven,
maar van al je vreemde dromen
is er een achter gebleven.

En nu waren alle wensen
die je vroeger hebt gekend,
met de snelheid van het zonlicht
je oude lichaam voorbij gerend,
was er één achter gebleven
in je ogen,
achter je ziel
van die oude zomerdagen
met een terugkomt van nihil.

Ze is nu weg, maar niet vergeten,
want echt achter is niet al,
en jij blijft steeds dieper zakken,
komt steeds verder in dit dal.
Met haar lippen in gedachte
blijf je kalm,
blijf je sereen
en de plaat die door- en doordraait
vloeit in zijn stilte langs je heen.

Ik weet verder niet wie/wat/hoe je bent of hoe oud etc., maar ik vind je nu al een aanwinst voor DoP, zeker als dit werkelijk je eerste gedicht is :).

In je gedicht zitten volgens mij een paar kleine fouten: een waar het één moet zijn (1e strofe) en terukomt waar ik terugkomst logischer zou vinden - maar nu kijk ik puur naar spelling.

Je woordgebruik vind ik erg prettig. Na de eerste paar regels (contradicties, desillusies) was ik bang dat je het hele gedicht vol zou stoppen met dat soort 'grote' woorden, maar dat bleek gelukkig niet zo te zijn.

De tweede regels van de 2e en 3e strofe lopen niet helemaal fijn, terwijl ik het metrum in de rest van het gedicht juist wel erg goed vind - je hebt er duidelijk aandacht aan besteed (of een enorm gevoel voor) en dat lijkt me alleen maar positief.

Af en toe is je rijm misschien ietwat geforceerd (sereen lijkt er bijvoorbeeld enkel te staan om met heen te rijmen), maar dat komt doordat je er voor gekozen hebt in iedere strofe hetzelfde rijmschema aan te houden. Misschien had je hier en daar wat 'experimenteler' met je rijm om kunnen gaan, of wat woordspelinkjes kunnen gebruiken.

Maar goed, ik ben over het algemeen dus erg positief. Ik zou zeggen: lees wat rond, reageer hier en daar, en blijf zeker dichten/posten, want dit belooft wel wat :).

Wauw, wat leest dat heerlijk (y). 'van alle contradicties' vond ik een heel belovende titel en dat heb je maar mooi waargemaakt.

Van alle contradicties
die met de jaren zijn ontstaan
en alle desillusies
over hoe je verder was gegaan,
heb je veel van deze leugens
kunnen dragen,
kunnen leven,
maar van al je vreemde dromen
is er een achter gebleven.
Eerste strofe heel erg goed; 'is er een achter gebleven', daar zou ik sowieso 'één' schrijven, en het ritme is niet helemaal goed hier, misschien kun je 'achtergebleven' schrijven. De nadruk ligt iets te veel op de 'a' van achter, maar dat is niet zo'n ramp.

En nu waren alle wensen
die je vroeger hebt gekend,
met de snelheid van het zonlicht
je oude lichaam voorbij gerend,
'je oude lichaam' loopt wat stroef.
was er één achter gebleven
in je ogen,
achter je ziel
van die oude zomerdagen
met een terugkomt van nihil.
zou weer 'achtergebleven' schrijven, en 'terugkomst' ^^.

Ze is nu weg, maar niet vergeten,
want echt achter is niet al,
en jij blijft steeds dieper zakken,
komt steeds verder in dit dal.
Met haar lippen in gedachte
blijf je kalm,
blijf je sereen
en de plaat die door- en doordraait
vloeit in zijn stilte langs je heen.
Ik vind persoon 'gedachten' mooier dan gedachte, maar dat maakt niet zoveel uit. De twee laatste regels zijn écht écht goed.

Ja, ik ben onder de indruk.

Ik kan me alleen maar aansluiten bij Xineof en CSN. Ik ben ook onder de indruk. Altijd leuk om te lezen als iemand zijn eerste gedicht post (ook omdat ik elke keer herinner hoe eng ik dat zelf vond) en dan ook nog zoiets goeds als dit neerzet. (y)

Met haar lippen in gedachte
blijf je kalm,
blijf je sereen
en de plaat die door- en doordraait
vloeit in zijn stilte langs je heen.

Vind ik het mooist. Vooral dat door- en door. :).

De laatste strofe vind ik geweldig, maar dan ook echt geweldig. Vooral je eindzin. Die is ook geweldig.

Ik ben het alleen niet eens met de 'nihil', ik snap wel dat je iets zocht dat rijmde op 'ziel', maar om dat dat woord zo anders is dan de anderen woorden in dit gedicht stoor ik me er aan. Denk ik.