18.
 

er is niks
dat ik niet wil voorlezen op mijn begrafenis
behalve dat er altijd uitzonderingen bestaan
en dat ik hoop ze ontmoet te hebben in mijn
korte zijn

nee ik hoef niet eens te zien dat huilen dat
afgebroken praten dat rijen zwarte zwijgen

(alsof de dood iets van vroeger is toen
alles zwart/wit lang/kort helder/donker
en nee nu niet meer nooit)

ik wil dat niemand zegt dat ik nog leef
zelfs niet in de gedachten hemel hel hier
want dat troost toch geen mens

en in de trillende kopjes, het schokkende snikken
van mijn moeder mijn vader mijn broer mijn zus
in de stille stoel de kale kamer de fiets in de garage
zal ik niets anders meer doen dan
ontbreken

ohh, dat hier nog niet op gereageerd is. Ik vind hem mooi. Er zitten echt hele mooien woordcombinaties in

"rijen zwarte zwijgen" ^^

Je eind vind ik ook goed en het loopt lekker. Alleen die strofe tussen haakjes.. ik vraag me af of die echt nodig is en de slash-en vind ik irritant.

Als je dit gedicht niet vervangen had door het gedicht dat je uiteindelijk bij de wedstrijd hebt ingestuurd, had ik met veel minder moeite mijn stem uitgebracht. Ik vind dit een fantastisch gedicht, het is van het soort waarvan ik al heel lang hoop het op DoP tegen te komen.

Ik vind het gedicht een beetje te chaotisch, en daardoor grijpt het me niet echt. Echter, de gedachte komt helder over, en is goeduitgewerkt. Als ik buiten mijzelf ga staan vind ik het een erg goed gedicht, maar of je daar wat aan hebt... :p

Laatste strofe is erg goed!
De strofe tussen haakjes vind ik ook een beetje overbodig.. het komt op mij over als net iets te veel van het goede.

Ik laat even al het taaltechnisch etc achterwege.
Ik vind het knap dat je hier zo over kan schrijven. Ik vind het een moeilijk onderwerp. Aangrijpend.

Het hoort eigenlijk bij wat ervoor komt: "dat rijen zwarte zwijgen" en dan wou ik een verwijzing naar de zwart/wit-televisie van vroeger en dan dus het verdringen van de waarheid. Maar het komt niet zo goed over inderdaad :D

Nu ja, bedankt iedereen voor de reacties!

En CSN, je doet me blozen :bloos:

Echt een heel moi gedicht.

Dit vind ik mooie alliteratie en personificatie:
het schokkende snikken...de stille stoel de kale kamer

De laatste zin is inderdaad fantastisch.

Maar zo nu en dan moest ik een regel meerdere malen lezen, wegens het ontbreken van komma's.

[btw] die haakjes zou je misschien beter kunnen vervangen door streepjes:
-alsof de dood iets van vroeger is toen
alles zwart/wit lang/kort helder/donker
en nee nu niet meer nooit-

ik wil dat niemand zegt dat ik nog leef
zelfs niet in de gedachten hemel hel hier
want dat troost toch geen mens:cool:

Die slashes vind ik ook wat minder. Maar ik vind deze wel leuker dan die je uiteindelijk hebt gebruikt, geloof ik:)

Die slashes zijn juist leuk. Ik werk er zelf al een tijdje mee en men zou ze veel meer moeten gebruiken - en de haakjes zou ik niet vervangen. Als je iets met dat stukje zou doen, zou ik het gewoon weglaten en de inhoud in de rest van het gedicht laten terugkomen. Dan krijg je misschien een mooiere overgang van "ik hoef niet (...) ik wil"

erg mooi

Zou de haakjes ook laten staan maar idd ik mis ook komma's, de tegenstellingen met de slashen is daarom iets of wat chaotisch, misschien was dat de bedoeling?
Het is een heftig onderwerp, goed verwoord. (y) Verder heb ik er niet al te veel op aan te vullen. De meeste dingen zijn al aangehaald.