Verstoppertje
 

Heel eenzaam een gedichtje tussen alles wat ik schrijf dat ik toch de moeite vond om te posten.


Ga je mee,
verstoppertje spelen

Onder de dekens
tussen de plooien
van het laken
ga je mee

Verstoppertje spelen
waar je
speelt en rent en
struikelt
en lachend weer
naar mamma gaat

Kom je
in mijn armen
ga je
met me mee naar bed

Ik vind het een leuk gedicht. Het klinkt aan de ene kant heel erg lief en schattig, maar aan de andere kant komt het over als de woorden van een kinderlokker.. Ik vind t wel jammer dat t ritme hapert in de eerste twee regels van de 3e strofe. Vreemd genoeg vind ik de herhaling van "en" niet storend en zelfs passend.

Hmm, ik vind dit wel een aardig gedicht, maar je had het naar mijn mening beter uit kunnen werken. Waarom gebruik je bijvoorbeeld maar één keer een komma, en ook geen punten/vraagtekens? Ik denk wel te snappen waar je het gedicht met de laatste regel heen laat gaan, maar op de één of andere manier mist hij toch het shock-effect dat hij volgens mij had moeten veroorzaken.

Dus: Tof idee, wat mindere uitwerking :).

Kinderlokker... nog niet eens aan gedacht eigenlijk, maar zou kunnen inderdaad. :)

Die komma omdat de bovenste twee zinnen eigenlijk half de titel vormen. (Dat kwam dus niet duidelijk genoeg over, dus dan haal ik die weg, misschien.)
Leestekens vind ik altijd vrij lastig in een gedicht. Over de vraagtekens heb ik nagedacht, maar ik bedoel niet alles als een vraag en heb die daarom ook weggelaten.

Tips voor een betere uitwerking/ritme waar het nog niet klopt?

Het doet mij meer denken aan de 3 fases van de mens, kind volwassene en oudere... Weet niet precies, maar het geeft van alle drie een beeld in mijn hoofd.

Verder word ik erg gelukkig van dit gedicht, het doet me ook erg aan mijn vriend denken, ik heb voor hem ooit ook een gedicht geschreven, of seks danwel, dat heel sterk de sfeer die ik hierin proef deelde...

Klasse!

Oh, als je het op die manier (met de 3 fasen) bekijkt vind ik het gedicht eigenlijk wel sterker ja. Is het ook op die manier bedoeld?

Nee, dat niet. Maar als je het zo bekijkt is dat best mooi ja. :)
(hoe je door ideeen en indrukken van anderen nog anders naar je eigen schrijfsels kunt gaan kijken :) )

Ik heb het geschreven toen ik nogal in de war was, bijna ging slapen en naar een knuffel keek die naast me in bed lag.

Bedankt voor het commentaar, trouwens.

"Ga je met me mee naar bed". Dit vind ik een dubieuze zin. Het wekt niet echt positieve gevoelens bij mij op. Hoe lieflijk het voorgaande juist als op mij overkwam. Je kan het ook in de onschuld bekijken. Van "gezellig bij de ouder(s) in bed kruipen na een verstopspelletje". Voor beide van deze benaderingen mis ik kracht in het talgebruik.

Dat met die 3 fases zie ik er totaal niet in i.g.

Het gedicht heeft in het begin wel iets leuks, maar ik vind het toch niet zo sterkend naarmate het gedicht vordert.

Ik vind dit een mooi gedicht.

Onder de dekens
tussen de plooien
van het laken
ga je mee
Wat ik hier zo mooi aan vind, is het consequente gebruik van woordvolgorde: Voorzetsel - Lidwoord - Zelfstandig naamwoord

speelt en rent en
struikelt
Hier zie ik een soort van (anti-)climax in, dat doet mij wel iets.

ga je
met me mee naar bed
In tegenstelling tot wat CSN zij, raakte ik hier geshockt. Voor mij kwam het totaal onverwacht. Ik denk aan lief spelend meisje en dan opeens komt iets seksueels naar voren in het gedicht. Maar ik vind het niet erg aansluiten bij de rest van het gedicht.

Ik vind van niet. Ik kan het oudere nergens in terug vinden.

Als het gedicht gericht is aan je knuffel, dan vind ik alles eigenlijk wel logisch kloppen.