onbereikbaar
 

Onbereikbaar


Het enige wat ik aan de lijn krijg, is
het antwoordapparaat.
De voicemail.
Haar ouders.
Haar vriendinnen.

Ze bevindt zich in
een permanente status
van bezet en afwezig,
van zo terug en offline
en zelfs als ik
oog in oog
met haar sta,
hoort ze me niet,
ziet ze me niet,
kan ik haar
onmogelijk bereiken.

Dan denk ik bij mezelf: “onbereikbare liefde”

Wanneer alles
zichzelf tegen lijkt
te spreken
en er niets is dat nog klopt,
met als eeuwige paradox
het feit
dat alleen zij
het antwoord weet en
alleen zij
helpen kan.
Maar ook weer niet.

Dan denk ik bij mezelf: “onbereikbare liefde”

De 21ste eeuw is een
eeuw van
vooruitgang
communicatie
Internet
GSM
multimedia.
“Altijd en overal bereikbaar!”

De eeuw waarin ik
bij mezelf dacht,
na een afwijzing half-verwacht:
“onbereikbare liefde”

Er zitten leuke dingetjes in maar ik stoor me aan de herhalingen van onbereikbare liefde. Van mij hoeft dat er niet te staan, een lezer is wel zo slim om het door te hebben. De laatste strofe is eerder een opsomming die in stukjes gehakt is, ze doet me daarom totaal niets. Het is alsof ik naar een reclamespot voor de 21e eeuw kijk. Probeer er de overbodige dingen eruit te halen en dan zal het iets beter zijn.

Het is meer een soort column.

Maar onthoud dat
poëzie niet
het knippen
van een zin in stuk-
jes is.

Multimedia is ook echt zo'n woord dat ik niet echt in een gedicht vind passen.

Goed, nu wat opbouwende kritiek:
Er is eigenlijk teveel opsomming van woorden en het afbreken van de zinnen doet ook afbreuk aan het gedicht.
:)

Ze bevindt zich in
een permanente status
van bezet en afwezig,
van zo terug en offline

vind ik heel leuk gevonden. Hoewel ouderen zich misschien weinig voor kunnen stellen bij zo'n zin heeft de messenger-generatie van nu er volgens mij juist een behoorlijk duidelijk beeld bij. Voor de rest ben ik het met de anderen eens (ik ben ook zo'n meeloper soms...): Je bent iets te enthousiast geweest met de schaar.

'Half-verwacht' vind ik trouwens op de een of andere manier een heel mooi woord. Vraag me alsjeblieft niet waarom. Het klinkt gewoon als zo'n sluimerende (wan)hoop die zich in je heeft genesteld en niet van plan is weg te gaan.

Misschien zou je kunnen proberen wat langere zinnen te schrijven?

Onbereikbare liefed, is mooi geschreven. De paradox in het gedicht is heel goed, en grappig tegelijk. half-verwacht is ook een leuk woord en rijmt lekker op dacht. Het hele gedicht is super.
En ik moet zeggen dit is de eerste keer dat ik een gedicht heel erg mooi vind, waarbij steeds woord afgebroken. Het afbreken maakt je gedicht veel leuker. :D (y)

En o ja, ik vind de herhaling van onbereikbare liefde wel leuk. En Gsm en multimedia zijn idd wat mindere woorden. Vooral GSM, dat vind ik altijd zo'n irritant woord.

Woohoo! Dank u voor jullie reacties! Ik zal proberen de nuttige kritiek die ik gekregen heb toe te passen. :)

tja, ik vind het toch echt te proza-achtig. als je het achter elkaar zet leest het hetzelfde.