horen conflicten er nu eenmaal bij?
 

Hoi,

ik zit met een vraag naar jullie toe.

Men vriendin en ik zijn binnen twee weken een jaar samen. 'k Heb zonder twijfel nog nooit zoveel van iemand gehouden! We hebben al heel wat meegemaakt: zalige dingen, maar ook minder aangename. Maar we hebben alles overleefd, en genieten enorm van elkaar!

Maar weet je wat er nu zo'n beetje is: we beginnen voor het eerst soms te kibbelen. Ze weet soms met zichzelf geen blijf (dat zegt ze me zelf) en zet zich dan vaak als reactie tegen mij af. Dan is ze onvriendelijk, kortaf, niet geïnteresseerd. Ik laat dat dan niet zomaar voorbij gaan, en meestal mondt dat uit in een bangelijk gesprek.

'k Vind het allemaal nogal raar. Hoort dit er nu eenmaal bij? (Ik heb nog nooit een relatie gehad die zover gevorderd is, zeg maar) Of wil het feit dat we tegen elkaar botsen eigenlijk zeggen dat we misschien toch niet zo goed bij elkaar passen?

We denken daar allebei vaak over, maar komen dan steeds tot de conclusie dat we nog heel veel samen te beleven hebben. Maar vanaf het moment dat zij zich afzet tegen mij, dan begin ik me onzeker te voelen denk ik, en begin ik zelfs (dat doe ik niet bewust denk ik) naar andere meisjes te kijken en te vragen hoe het daar zou zijn. Zo is er bv een meisje in men school die me niet onberoerd laat in feite.

Dus mijn vraag naar jullie toe is: horen conflicten nu eenmaal bij een relatie die wat langer duurt? En hoe weet je dan dat het allemaal wel de moeite waard is?

(Het deed me iig deugd dit ff op te schrijven)

Nee het hoort er niet noodzakelijkerwijs bij en wil ook niet noodzakelijkerwijs zeggen dat jullie niet "bij elkaar passen".

Veel meisjes gaan hun chagrijnige buien afreageren op het vriendje, en dat groeit dan uit tot een conflict. Niet noodzakelijk nee, maar ook niet onoverkomelijk zou ik zeggen. Als zij weet dat zij zich (onterecht) tegen jou afzet, is stap twee dat ze probeert dat niet meer te doen, lijkt me. Laat iig niet over je heen lopen, maar wees wel enigszins tolerant.

Tot op zeker hoogte is het een heel normaal onderdeel van een (langdurige) relatie. Mits het niet te vaak voor komt, niet te heftig is en jullie er beiden over kunnen praten. Dat laatste is nog wel het belangrijkste denk ik, dat jullie beiden zicht hebben wat er op zo'n moment gebeurd. Niet alleen met jezelf, maar ook wat het met je partner doet en hoe jullie op elkaar reageren. Als jullie daar beiden voor openstaan, bespreek het dan op het moment zelf dat het gebeurd, of anders achteraf.

Verder kun je je natuurlijk afvragen of het eerlijk is dat zij haar buien op jou afreageert, maar waarschijnlijk kan ze op dat moment vaak niet anders. Dat is niet iets dat zomaar even bij iemand te veranderen is. Als jullie het beiden heel vervelend vinden, kan zij haar houding daar natuurlijk in veranderen, maar dat gaat dan wel wat tijd kosten. Ook kun jij eventueel je eigen gedragingen en gedachtenpatroon in zo'n situatie veranderen, maar ook dat vergt de nodige tijd een aandacht van jezelf. En is iets wat je ook wel leert naarmate je ouder wordt en meer levenservaring en dus ook ervaring met relaties opdoet. I.p. ben je nog betrekkelijk jong natuurlijk voor dit soort reflecties op jezelf en gedragsveranderingen.

Dus, zoang het niet op regelmatige basis voorkomt en het niet te heftig wordt allemaal, is het niks om je echt zorgen over te maken of om je aan het twijfelen te zetten. Doet het dat wel, kijk dan wat je eraan kunt veranderen. Maar vergeet niet dat dat soort dingen dus wel degelijk voorkomen in een relatie en op bepaalde punten soms ook gewoon nodig zijn.

Ik kibbel ook altijd, :bloos: , maar zo gingen we altijd al met elkaar om :)

Het lijkt me normaal hoor. Je doet ook enkel zo tegen de mensen waarvan je weet dat ze van je houden. Jij zal je vriendin niet snel laten vallen omdat ze eens zeurt of haar slechte bui of jou afreageert, en dat weet ze. Dus kibbelen is veilig :) Zolang het niet blijft duren en het elke keer kan uitgepraat worden zonder gebroken harten, is er niks mis mee.

Offtopic: Ik zag aan je manier van schrijven direct dat je ook van België was, ook al schrijf je heel beschaafd :o :p

Ik vind het afreageren van 'buien' op je vriend enigzins belachelijk, maar dat terzijde. Conflicten zijn normaal, en zelfs goed(tot op zekere hoogte). Als je nooit een ruzie of meningsverschil hebt laat een van de twee te vaak over zich heen lopen.

Het is wel normaal dat je het niet altijd met elkaar eens bent en dat je dat ook laat merken. Dat is ook geen probleem, ook niet als het af en toe in een korte ruzie ontaardt.

Wel is het onwenselijk dat zij haar negatieve bui op jou afreageert. Wel begrijpelijk, want afreageren doe je al gauw en dan toch het liefst op iemand waarvan je voelt dat diegene er niet minder om van je zal gaan houden, maar toch. Misschien kunnen jullie samen eens nadenken hoe zij kan voorkomen dat ze een negatieve bui naar jou uit, want dat is erg overbodig en voor jullie allebei niet leuk.

Kibbelen en conflicten horen er ongetwijfeld bij. (Y)

'k heb daarnet een telefoongesprek met haar gehad! Het was in eerste instantie eigenlijk naast elkaar praten, maar dan op het einde vroeg ik wat er nu eigenlijk was, en dan kwam het helemaal.

Ze voelt het soms aan alsof het enthousiasme bij mij helemaal weg is, alsof ik haar for granted neem. Maar dat houdt ze vaak voor zichzelf, omdat dat het alleen maar moeilijker maakt. Het omgekeerde is natuurlijk waar: het creëert een kloof tussen ons.

Nu zit daar mss het probleem dan? Ik en mijn enthousiasme? Het is natuurlijk niet meer zoals in het begin, toen we allebei dolverliefd waren, maar ik wil haar ook voor geen geld van de wereld kwijt! Eigenlijk doelde men vraag in het begin daar een beetje op. Hou ik echt van haar? Is het de moeite waard?

Etc. natuurlijk :s

De conclusie van het gesprek was dat we allebei heel eerlijk zullen zijn. En als er iets is, het meteen zeggen. Het lijkt me de enige manier te weten te komen hoe het echt zit !


En ja ik ben van België, en eigenlijk vind ik het wel sjiek dat jullie dat meteen opmerken. ;)

maar dan niet regelmatig of van lange duur. Als het conflicten zijn waardoor je begint te twijfelen of het allemaal wel de moeite waard is, lijkt me dat er iets niet helemaal goed zit.

Gebeurt wel veel, maar is zeker niet aan te raden. Voor je het weet krijg je te horen dat ze het zat zijn...

Ontopic: conflicten horen er inderdaad bij en hoe langer de relatie duurt, hoe beter je leert hoe je ruzie moet maken. Klinkt misschien gek, maar je leert op een gegeven moment hoe je beter wel of niet kan reageren, wat je beweegt op dat moment en hoe je dat het beste duidelijk kan maken zonder de ander onnodig te kwetsen enz enz...

En als je vriendin inderdaad nu aangegeven heeft dat ze het idee hebt dat je haar voor lief neemt, wees dan blij dat ze het aangeeft en doe er iets mee!

Veel succes ermee. :)

dat hoort erbij. mijn vriend en ik merkten ook laatst op dat we vaken kibbelen dan in t begin, maar t is maar af en toe en we praten het altijd uit. ik denk dat zolang je erover kunt praten er niks aan de hand is.

Ik 'ken' mijn vriend nu een jaar, en in al die tijd hebben we nog nooit conflicten gehad. Oke, ik voelde me wel eens niet op mijn gemak, of was sjagerijnig, maar dat voelt hij goed aan, en vrijwel altijd zeg ik het ook meteen, en dan is het over :) Zolang me maar een goede band hebt met elkaar, en inderdaad kan praten, dan is er niks aan de hand.

Zodra je elkaar naar het leven staat en het er om doet om de ander te kwetsen.....dan zou ik toch op de uitkijk staan voor een ander

Tuurlijk horen conflicten erbij! Dat gebeurt nou eenmaal, en wat goed is..moet niet te lang duren heh..

Zou me eerder zorgen gaan maken als die er niet waren. Da's al helemaal niet gezond in een relatie.

oh jee....

Dat moet je niet te serieus nemen, maar er zit wel een kern van waarheid in..als jij met je schatje alles hebt wat je wilt, en als alles goed is en het zo blijft is de *magie* op een gegeven moment weg, simpel zat.

Die heb je er zeker bij! Maar als jullie elkaar goed kennen, dan weet je dus dat het niks betekend! Misschien kunnen jullie erover praten en kan je vriendin er rekening mee houden dat jij daar onzeker van word!

Het was dan ook een lichtelijk sacrastische 'oh jee'

Zo lang het geen onoverkomenlijke conflicten worden die met geen mogelijkheid zijn uit te praten, is het geen probleem.

Ee beetje kibbelen kan soms zelfs best leuk zijn :o:p

Als jullie alleen maar een beetje kibbelen zou ik me er niet zo druk om maken. Ik heb ook wel eens ruzietjes, maar meestal wordt dat bij ons een grappig gesprek over wat een onzinnig gedoe het wel niet is. Dus als de ruzietjes eigenlijk nergens over gaan zou ik me niet zo'n zorgen maken.

Oja en dat meisje van je school... Misschien let je nu juist op meisjes omdat je het gevoel hebt dat het niet goed gaat in je relatie. Ik zou eerst eens alles oplossen met je vriendin, voor je wat met anderen gaat doen. Dat lijkt me dus niet echt goed voor je relatie en je zegt dat je haar niet kwijt wilt. Vergeet dat meisje en ga aan je relatie werken (voor zover dat nodig is).