Hoe zou onze wereld zijn zonder spiegels?
 

Of reflectie in z'n algemeen? Ik zat er laatst over na te denken wat voor een impact zoiets simpels als een spiegel op ons leven gehad moet hebben - ookal leef ik helaas niet lang genoeg om te weten hoe het vóór het spiegel era was, ik denk dat ik wel met enige zekerheid kan zeggen dat een groot deel van ons zelfbewustzijn niet zou bestaan.

Allicht zelfs, misschien zou er een veel groter "wij" gevoel zijn, alle cosmetische producten en mode zou geschrapt worden, of misschien zou de cosmetica zich noujuist veel meer richten op de delen van je lichaam die je wél kan zien..

Maargoed, dat is mijn fantasie, hoe denken jullie over de impact van spiegels en reflectie/beeld materiaal op het dagelijkse leven in de westerse wereld?

Dan zou je ook bijvoorbeeld tekeningen en schilderijen af moeten schaffen. En zelfs dan nog steeds kunnen mensen je vertellen over hoe je gezicht eruit ziet en je enig idee te geven.
EN het zou een impact hebben op je zelfbeeld, niet op je bewustzijn.

zelf·be·wust·zijn (het ~)
1 bewustzijn, kennis van zichzelf

Ik reken zelfbeeld daaronder, ik zei; een groot deel. Maargoed, uit je gezicht kan je nog veel meer opmaken. Bij mensen kan je ontzettend veel informatie uit een gezicht halen - daar zijn wij op gebouwd.

Tja - het kan natuurlijk nogsteeds dat er tekeningen worden gemaakt of dat het wordt verteld (je hebt bruind haar, bruine ogen middelgrote oren - erg boeiende info en erg veelzeggend..). Maar of daar nog wel een behoefte voor is?

Maargoed, het hoeft niet zo technisch, wat mij betreft schaf je het allemaal af hoor :o

Nóg meer lelijke en slechtgeklede mensen denk ik he :)

Maar even serieus, spiegels zijn niet datgene waardoor mensen elkaar zijn gaan beoordelen en een algemeen beeld van 'mooi' en 'lelijk' zijn gaan ontwikkelen. Glas, laat staan spiegels, is namelijk nog helemaal niet zo oud. Er zijn genoeg volkeren geweest die het zonder moesten doen, en die hadden natuurlijk ook al ideeën over mooi en lelijk, over passend en ongepast, et cetera. Dus het zou geen enkel verschil maken.

Nou, we zouden hier in ieder geval niet achter onze computer zitten.

Dan zouden mensen er onverzorgder uitzien. :)

Denk het wel. Tuurlijk bestaat er dan ook een beeld van mooi of lelijk, je bent alleen afhankelijk van anderen voor jouw beeld van jezelf. Dus al die kutjes die nu roepen 'oh ik vind mezelf zo lelijk' waar anderen tegen zeggen 'nee hoor je bent helemaal niet lelijk' of dat nou gemeend is of niet, zouden zichzelf zonder spiegels gewoon normaal vinden.

Als er geen reflectie zou zijn , dan zou de wereld een donkere plaats zijn. Dat wil zeggen , er zou dan wel licht kunnen zijn , maar aangezien materie dit volledig zou absorberen , zou alle materie zwart moeten zijn. Dan zou in ieder geval discriminatie m.b.t huidskleur niet bestaan denk ik , want dan zijn we allemaal zwart. En cosmetica helpt dan ook niet echt , als deze ook alleen maar zwarte materie zou kunnen aanbrengen op onze huid.

Het zou voor ons mensen in iedergeval verdomd lastig zijn om ons voort te bewegen of te communiceren door middel van lichaamstaal of visuele signalen. Ik zie het al voor me , "hé vrouw , waar zit je toch verdulleme?"

;)

Newsflash: dat roepen ze niet omdat ze dat vinden, maar omdat ze het tegengestelde willen horen. Zou dus ook gebeuren als er geen spiegels waren.

Sowieso erg moeilijk te zeggen, want er is altijd al spiegeling geweest (wateroppervlakken). Verder kan een blinde ook best beoordelen of iemand mooi of lelijk is, als je 't niet kan zien gebruik je wel andere zintuigen om een oordeel te vellen. Dus ik denk niet dat het iets uit zou maken. Hooguit zou men iets minder ijdel zijn, omdat er niet in alle wc's spiegels zouden hangen, en je voortdurend je reflectie zag in ruiten (etalages e.d.), en dus minder op jezelf zou letten.

Hmm "waterspiegel" ? Alles weerspiegelt.

over spiegels gesproken , er was vandaag een aflevering van de oprah-show en daar vertelden mensen/jongeren die aan bdd [Body Dysmorphic Disorder ] lijden hun verhaal. ik vond het zeer aangrijpend om te zien dat mooie mensen zichzelf zo ontzettend lelijk vonden en wel 100 x per dag in een spiegel kijken en blijven zeggen tegen zichzelf : goh, wat benik toch lelijk !
het is zelfs zo erg dat ze de deur niet meer uitdurven ..


Iemand die aan ‘Body Dysmorphic Disorder’ (BDD) lijdt, is ervan overtuigd dat er iets mis is met een deel of meerdere delen van het lichaam. Het is een stoornis in de lichaamsbeleving.
· Deze waanideeën kunnen al ontstaan in de kindertijd, maar bij de meesten begint het in de puberteit. Twee derde krijgt er voor het eerst tussen hun negende en drieentwintigste last van.
· Mensen met BDD zijn vaak geobsedeerd door een bepaald uiterlijk kenmerk. Ze piekeren bijvoorbeeld voortdurend over hun neus, hun lippen, hun huid, lichaams asymmetrie, hun haar of over te dik of te dun zijn. Anderen valt doorgaans niets uitzonderlijks op. Het gaat om ingebeelde lelijkheid.
· De meeste mensen maken zich wel eens zorgen om hun uiterlijk, maar iemand die lijdt aan ingebeelde lelijkheid, is er in gedachten constant mee bezig. De persoon ervaart het lichaamsdeel als walgelijk en afstotend. De persoon kan uren voor de spiegel staan om 'het gebrek' weg te werken, durft zich vaak niet meer in gezelschap van mensen te begeven, vergelijkt zich voortdurend met anderen of is continu op zoek naar geruststelling. Het hele leven kan erdoor gekleurd worden.
· Hoeveel mensen er last van hebben is niet precies bekend aangezien deze stoornis als buitengewoon schaamtevol wordt ervaren. Als gevolg praat men er niet over, zelfs niet als men hulp zoekt. Maar men schat het aantal op ongeveer 1 tot 2 % van de mensen. Vaak leidt deze stoornis tot depressie.
· Voor familileden kan een hele opgave zijn te leven met iemand met BDD. Iemand geruststellen helpt namelijk niet. Bij naasten onstaat vaak een gevoel van machteloosheid. Het is een ziekte, vergelijkbaar met anorexia en dwangstoornissen.
· Als je je in het bovenstaande herkent, zoek dan hulp. Het is heel moeilijk dit probleem alleen op te lossen. Serotonine-heropname-remmers (anti-depressiva) en cognitieve-gedragstherapie kunnen uitkomst bieden. Door de strijd met deze ziekte aan te gaan kun je voorkomen dat je leven erdoor ontwricht raakt.

Duidelijk dat dat niet zou gebeuren. Meisjes die hun eigen gezicht nooit hebben gezien gaan echt niet dat de hele tijd roepen dat ze het zo lelijk vinden. 'Vind je me dik?' enzo blijft natuurlijk wel gewoon bestaan.

Dan kan je tenminste nog beargumenteren dat ze helemaal niet kunnen weten of ze lelijk zijn (hoe weet jij dat nou!) :o

Aangezien dit een fantasie en puur hypothetisch is denk ik dat we elke vorm van reflectie wel uit kunnen bannen, en de rest blijft gewoon normaal - het gaat mij erom dat je nooit je eigen gezicht zal kunnen zien.

Vraag ik meteen af zou BDD nogsteeds bestaan? Waarschijnlijk wel omdat je je eigen lichaam kan zien.. maar misschien is dat helemaal niet belangrijk zonder spiegels?

Spiegels stralen negatieve energie uit. Hoe langer jij in de spiegel naar jezelf kijkt, hoe meer jij gaat letten op de details van bijv je haar. Je ziet hoe stom het eigelijk zit, en gaat het goed doen. Maar hoe langer je er mee bezig bent, hoe minder je het vind.

Mijn mening, spiegels en reflectie zijn goed, maar dan wel voor een paar sec.

Op een wetenschapsforum is dat een *heel* gevaarlijke uitspraak. ;)

Ik denk dat het te maken heeft met wie er in de spiegel kijkt enzo. :p

nou eigenlijk, als er TOTAAL geen reflectie zou zijn, zouden we niets kunnen zien, want eigenlijk reflecteert licht van bijna alles af, ook al kun je niet in wat zand je gezicht zien, er word wel licht van gereflecteerd.

en het liefst 's ochtends helemaal niet :o

Aangezien geen spiegels en geen reflectie een aantal problemen met zich mee brengt - je kan simpel weg jezelf niet zien wle als je naar jezelf kijkt maar niet via spiegels of water of film, of fotos... hoe ik dat in vredesnaam wetenschappelijk moet gaan verklaren weet ik niet :o

Ik vraag me af of mensen een stuk materealistischer zouden worden - of noujuist dat mensen heel erg innerlijk gericht worden - of de focus komt te liggen op de rest van het lichaam

Ik ben niet materialistisch, hoor, ik ben materealistisch. (y)

Kijken zonder reflectie, wel uitkijken voor lantaarnpalen. (y)

Ik denk dat het ontbreken van spiegels met een beetje pech best een soort van gigantisch kappers-gilde de wereld in zou kunnen helpen, met een ofa ndere machtspositie.

Bijna alles wat je ziet is eigenlijk reflectie van licht. Als er geen reflectie plaats zou vinden dan zou je dus eigenlijk niks kunnen zien, behalve de bron waar het licht vandaankomt. Dus dan zouden we alleen de zon zelf kunnen zien, en bijvoorbeeld de maan niet, maar ook gewoon alles wat er om ons heen is niet. Nou misschien nog het licht van een zaklantaarn (als die dan ontworpen zou zijn). Kan zijn dat er nog zoiets bestaat maar dat wij daar de zintuigen niet voor hebben om waar te nemen, waardoor we dus in een vreselijke illusie leven. Maar dat even terzijde, want daar gaat het hier niet om. Ik denk dat we dan als een soort vleermuis zouden leven (als terugkaatsing van geluid niet als reflectie telt).

er is geen pre-spiegel era, denk aan reflectie in het water

maar ik denk maar zo: wat je niet kent kan je niet missen

In het tijdperk dat er geen spiegels waren hadden mensen echter veel minder de gelegenheid om zichzelf te bekijken. Dat maakt al een heel verschil...

Zijn we nu met wetenschap of filosofie bezig?

neen, ik denk dat het een interessantere vraag is: bestaat het ik nog zonder spiegeling of zijn wij dan dieren? (implicerend DAT er een verschil is tussen mens en dier)

Dat verschil heet zelfbewustzijn. En waarom zou je dat zonder spiegel niet hebben :confused:

Ik wou ook al zeggen. Of je nou 'beseft dat je bestaat' (ik ben geen filosoof blijkt maar weer) door jezelf aan te raken of door licht- of geluidsgolven van jezelf op te vangen maakt niet veel uit.

Saai. Niet-glimmend. Onmodieus.

Ik zou er onverzorgd uitzien, of juist niet.
Mensen zouden minder aandacht besteden aan de mode, ze zien hunzelf toch niet. En de anderen, tja, wat maakt het eigenlijk uit?
En slechte ziekenhuizen. Er worden zoveel glimmende voorwerpen gebruikt in ziekenhuizen.
En geen auto's. Of toch wel, maar dan heel veel auto-ongelukken.
Enzo.

Ik heb het niet over spiegels maar over zelfbespiegeling...

zelfbespiegeling is geen woord...

gut...

Dan moet er altijd een tweede bestuurder aanwezig zijn die achteruit kijkt, hoe vet is dat!?
Net als vroeger...

Maargoed, ik zou een wereld zonder spiegels echt veel beter trekken, mensen doen niet te veel aan hun uiterlijk. Niet te veel onzin in het haar enzo.
Mode blijft nog steeds wel denk ik.

Dan moet je dus bijvoorbeeld ook spiegeling uit water weghalen waarbij je dus óf het water weghaalt óf de zon.

Spiegels is niet het enige waarmee men naar zichzelf kan kijken. :confused:

zonder reflectie zou er ook geen kleur zijn :confused:

wat een belachelijke vraag, zonder reflectie zou niemand iets kunnen zien, klaar.

Elektromagnetische straling met golflengten buiten die van het zichtbare licht wordt ook gereflecteerd, dus het optreden van reflectie is geen noodzakelijke voorwaarde voor het bestaan van kleuren.

Tegenwoordig wordt je wel heel veel met je spiegelbeeld geconfronteerd. In de auto, treinen , in winkelstraten, in winkels. Overal hangen spiegels of zie je je reflectie in ruiten. Dus ik denk dat het best wel invloed heeft op mensen.
En daarnaast heb je ook nog films en foto's waar je tegenwoordig niet meer om heen komt. ( er hangen overal in winkels camera's enz ) De mens wordt dus wel steeds meer geconfronteerd met zichzelf.
Dit verklaard dus ook wel de toenemende vraag naar plastische chirurgie. Dus ik denk dat speiegels/ ( fotografie ) e.d wel degelijk een grote invloed hebben op de hedendaagse maatschappij en het zelfvertrouwen van mensen.

Als er geen weerspiegeling was, was Narcissus nooit verliefd op zichzelf geworden.

Wel grappig, omdat zelfs straatstenen reflecteren en absorberen:)

ik kon het niet laten..

Een interessante documentaire over een vader die zijn driejarig zoontje na drie jaar voor het eerst voor de spiegel zet en zijn reactie filmt:
'Svyato' van Viktor Kossakovsky
Een film over universele thema's omtrent identiteit en eenzaamheid.
Zeker de moeite om eens te bekijken!!!

Waar ik direct aan dacht is het stuk van D.E. Harding Zonder hoofd in Mind's Eye, geschreven door de grote hedendaagse filosofen Daniel C. Dennett en Douglas R. Hofstadter.

Hierin beargumenteert de hoofdpersoon het feit dat hij geen hoofd heeft (bloedserieus bedoeld). Filosofisch zeer goed onderbouwd over zelfbesef. Hier wordt ook gelinkt naar een spiegel, zal kijken of ik dat stuk kan vinden. Echt een aanrader.