Vandaag
 

vandaag vertelde
iemand me
dat je pijn
wel weg kon snijden
ik pakte mijn mes
en sneed
maar wat ik ook deed
het hielp me niet

vandaag vertelde
iemand me
dat je pijn
niet kon vergeten
en ik vergat
de pijn
toch deed het zeer

vandaag vertelde
iemand me
dat je pijn
niet kon verzachten
ik besloot
dat dit genoeg was
om het leven
op te geven

Meningen en op/aanmerkingen?
Vertel het me :)

De tweede strofe vind ik erg mooi, maar
waarom breek
je de
zinnen zo
vaak af?

Het voegt eigenlijk niets toe. Het staat misschien 'poëtisch' maar moet naar mijn mening ook een functie hebben, en die kan ik hier niet ontdekken. De eerste strofe zou je bijvoorbeeld zo kunnen doen:

Vandaag vertelde iemand me
dat je pijn wel weg kon snijden.
Ik pakte mijn mes en sneed,
maar wat ik ook deed -
het hielp me niet.

Dankje voor je reactie :)
Je hebt inderdaad misschien gelijk, ik heb eigenlijk geen idee waarom ik dat afbreken doe ;)

Idd de 2e strofe heeft wel wat. Maar wat heeft iedereen toch met dat snijden? In ieder geval, beter dat je erover schrijft dan dat je het doet. De herhalingen storen met niet echt maar je einde vind ik niet krachtig genoeg.

Ja dat gevoel kan ik onderschrijven, het gedicht loopt mooi naar een climax toe, alleen blijft die uit. Nou is een anticlimax op zn tijd ook niet erg, maar hier is het een beetje jammer van de rest van je gedicht.

Eerste twee strofe's vind ik wel mooi gevonden.

gr
kerwin

Bedankt, misschien kan ik er nog wat mee :)
En: persoonlijk heb ik niks met snijden hoor, het was alleen hoe ik me voelde

Wat aangrijpend

Bedankt voor je commentaar :)

Dankje :)

Ik heb zitten denken over de laatste strofe.. Hoe ik hem zou kunnen veranderen. Wat vinden jullie hiervan:

vandaag vertelde
iemand me
dat je pijn
niet kon verzachten
ik besloot
dat dit genoeg was
om morgen
niet meer mee te maken

Ik vind dat je de regels nog op precies dezelfde onfunctionele manier afbreekt :).

Bij zulke heel korte zinnen blijft het ongemakkelijk lezen; je moet het dan eerst een paar keer lezen om te begrijpen hoe de zin in elkaar zit, en dan ook nog het gedicht begrijpen. Het voegt volgens mij ook niet heel veel toe om de zinnen zo af te breken, het hoort namelijk wel bij elkaar lijkt me.

Nee, ik vind het geen verbetering. Je zegt precies hetzelfde, alleen nu met andere woorden, en je verliest het rijm en het ritme, waardoor het eerder slechter wordt dan beter.
Als je het wil aanpassen zodat het geen anticlimax meer is moet je het inhoudelijk veranderen, ipv, eh, cosmetisch.

Ok, bedankt voor de tips :)

:D

Daar ben ik het wel mee eens, maar ook het zinloze afbreken mag wel anders. De versie van CSN vind ik bijvoorbeeld leuk, omdat de rijm sneed-deed daar heel natuurlijk overkomt.

Ik heb nog een gedicht waarvan ik benieuwd ben wat jullie ervan vinden.. Geef je mening maar als je wilt :)

haar gezicht
wordt opgelicht
door zwarte strepen
afstekend bij de lichtstralen
die weerkaatsen in haar ogen

haar gezicht
vertoont geen teken
van enig gevoel of innerlijk
ze ligt daar op haar ziektebed
en ademt wel maar leeft niet echt

haar gezicht
is als een masker
niemand weet waaraan ze denkt
want als ze haar ogen sluit
dan is ook haar ziel bedekt

haar gezicht
is vol littekens
maar niet vanbuiten maar vanbinnen
ze wandelt rustig door haar leven
zonder weet van enig doel
en als ik dan heel eerlijk ben
weet ik dat ik mezelf bedoel

Ok, ik zal voortaan niet meer afbreken zonder reden ;)
Bedankt voor je reactie :)

En nog één gedicht.. Reageert er iemand?

anders dan de constante waarde
van de liefde die jij gaf
niets is zo veranderlijk
als vier seizoenen in één dag

koude roze warme rode
armen om mijn middel slaan
nieuwe zoete oude zoute
woorden die ik niet versta

warme klamme hittegolven
adem in mijn haar en hoofd
frisse koude klamme handen
dingen die je hebt beloofd

koele grijze grauwe waaisels
takken snijden ons in beiden
zoute warme dikke tranen
je probeert me af te leiden

vriezend dooiend dood en dor
samen zijn zonder elkaar
koude vlokken die niet smelten
zoals ik dit zelf ervaar

anders dan de constante waarde
van de liefde die jij gaf
niets is zo veranderlijk
als vier seizoenen in één dag

vind ik wel leuk.

Alleen, je maakt nog steeds wel erg korte zinnen, alhoewel het rimte wel beter loopt dan bij die andere. Probeer eens wat langere zinnen te maken, kijken of dat wat is?
Verder ben ik persoonlijk niet zo van de bijvoegelijke naamwoorden continu, zoals "koude roze warme rode" en "nieuwe zoete oude zoute". Door dat soort dingen komt het geheel niet zo origineel meer op mij over. Maar dat is natuurlijk mijn mening, er zijn veel mensen die dat wel mooi vinden.

Ok, bedankt voor je commetaar :)

Commentaar

Wat erg :p

In de laatste probeer je al iets meer. Klanken, woorden, spelen. Maar het is nog te geforceerd, ook de rijm.

De gedichten zijn nogal puberaal, inhoudelijk om aandacht te vragen en niet om zo mooi te schrijven. Dat soort dingen verwijs ik liever naar Psychologie.

Je hoeft echt niet altijd over je gevoel te schrijven om een mooi gedicht te krijgen.

eerst over het eerste gedicht, het is wel leuk. De tweede versie vind ik niet beter omdat het dan niet meer rijmt en het ritme idd niet klopt.
Afbreken van zinnen, vind ik sowieso nooit mooi(en meestal zinloos), maar anderen wel, dus dat moet je zelf maar weten.

Op zich wel mooi, vooral dat de regels steed langer worden als een pyramide. Maar bij sommige regels wordt het ritme steeds verstoord, of verandert de inhoud zodanig, dat het niks meer met het gedicht te maken heeft. Soms staat er ook plotseling een stom woord in een regel wat hetzelfde effect heft. En het gebruik van sommige voegwoorden stoort.

deze vind ik mooi. Maar die hele opsommingen van die bijvoeglijke naamwoorden storen me. De alliteratie is ook wel mooi, maar het gedicht doet mij niet al te veel.

Voortaan zou ik maar niet nieuwe gedichten plaatsen in een zelfde topic waarop al gereageerd is. Zo komt er niemand meer kijken. Je kan dat in het vervolg beter in een nieuw topic doen.
(Nu niet meer doen, want crossposting is verboden)

Mr Soija:
Bedankt voor alle tips en op-/aanmerkingen :)