Het geluid van het leven
 

Daar ben je dan
Verscholen in een donker hoekje
Het veiligste plekje dat er kan bestaan
Je hoort een geluid
Steeds weer dat geluid
Het geluid van het leven

Niets mis je daarbinnen
Het is warm en je bent gezond
Mensen die onvoorwaardelijk van je houden
En dan weer dat geluid
Het bekende geluid
Het geluid van je thuis

Toch raakt iets je
Je voelt een schok
En nog steeds ben je daarbinnen
En dat mooie geluid
Het geluid van het leven
werd verstoord en zweeg



Ik heb vaak op andere forums gepost maar ik hoor alleen maar "mooi" en "goed zo". Nu probeer ik het hier. Ik wil kritiek, veel kritiek. Kom maar op :)

okee, je vraagt erom :D

Ik vind ten eerste dat het ritme niet echt lekker loopt, het leest niet heel lekker daardoor, misschien meer omdat er niet echt een constructief ritme is. je doet wel iets van zins-opbouw door de eerste drie zinnen steeds een stukje langer te maken maar ik weet niet of dat echt het gewenste effect teweeg brengt.

Verder, niet echt origineel taalgebruik. Probeer wat verrassender te zijn, het is zo veel te verhalend, je zou het zo ook als proza kunnen lezen, het is nu slechts een gedicht door de vele zinsafbrekingen.

Ik ben persoonlijk ook niet zo'n fan van je vele herhalingen van 'geluid'. Een woord een of twee keer terug laten komen kan je boodschap kracht bij zetten, maar door het zo vaak te herhalen verveelt het toch gauw.

Wel een origineel onderwerp/boodschap.

Nou, ik hoop dat dat voor nu even genoeg kritiek is, maar wel opbouwende uiteraard :)

Bedankt. Hier heb ik tenminste wat aan.

Je taalgebruik is niet erg origineel. Ook mis ik wel wat rijm of bijvoorbeeld wat stijlfiguren om het gedicht interessanter te maken. Er ontbreekt ook nog wat interpunctie; je gebruikt wel hoofdletters, maar geen punten of komma's. Dit is niet verplicht o.i.d. maar je zou er wel over na kunnen denken of het je gedicht mooier zou maken.
edit: wat Kaars zegt dus

Tip: Als je veel kritiek wil zou ik als ik jou was ook veel reageren op andere gedichten.

Ik kon haast de warmte voelen, terwijl het niet echt zo bijzonder is. Maar het onderwerp spreekt me wel aan. Vooral de laatste strofe.

Terwijl ik dit gedicht las, had ik het gevoel alsof ik in een yogasessie zat of zo, of dat er iemand een voice-over aan het uitspreken was over de film van mijn leven: "daar ben je dan/verscholen in een donker hoekje..." :D Maar dit is totaal naast de kwestie natuurlijk - hoewel het iets kan zeggen over de sfeer.

Wat ik hier niet zo mooi aan vind, is de voortdurende herhaling van het woord "geluid": aangezien het de sleutel/het onderwerp is, hou je dat misschien beter wat meer 'geheim'. Of je kan het gewoon een beetje minder zeggen, als je het 'wederkerend'-effect wil bewaren.

Soms ben je te conventioneel in hoe je de dingen uitdrukt. Het had wat gedurfder gekund. Ook is de vorm van je gedicht te warrig, er zit geen maat in, of ritme of hoe je 't ook uitdrukt: sommige regels lopen wat te lang uit in vergelijking met de rest (zonder dat daar een doel achter lijkt te zitten, bedoel ik).

Ik denk wel dat je potentieel hebt. Zoals ik al zei, de sfeer zit goed, en Kaars zei 't ook wel: de boodschap is origineel (eens niet over de liefde! ;) )

Het is echt wel een yoga-sfeertje. Of zo'n mantra die je in je hoofd moet herhalen tegen stress ofzo. (Op de laatste strofe na)
Spijtig genoeg spreekt het me niet aan, ik mis rijm, spelen met woorden,...Verder sluit ik me aan bij gzw.