Om jou het zwijgen op te leggen (voorlopige titel)
 

Om jou het zwijgen op te leggen:

Dit is geen heldendicht van woorden, eerder
van zwijgen want dat kan ik in alle talen.

Ben je ooit door een mol in je teen gebeten?
zei jij en je lach bleef even zweven, ik zweeg
want nee, ik wist niet beter.

Vaak zei ik niets.

Ik was de zinnenprikkelende zwijgster zelve
die bij and'ren het bloed onder de nagels
-bij jou het beste naar boven- haalde.

Keer op keer deed jij mij de ogen openen
één oogje was jou niet genoeg. Die van jou
waren zoals de zee het land betreedt met woeste
golven (maar dat is een heel ander verhaal).

En soms liet ik me met je meeslepen
in heide- en weilanden, tussen lappendekens
waarmee we ons ten slotte toesloegen.
Dan bunkerden we ons in, maar jij hunkerde
alweer naar groter-dan-wij-landen, en ik
bleef.

Want jij bleef altijd wervelen
en ik was een oog in jouw orkaan.

ik zou het zeer op prijs stellen als iemand mij kan zeggen wat er niet klopt aan dit gedicht. Hij ligt al een tijdje (CSN: uit mijn dodedichterstijdperk, ik heb hem niet verfrommeld). Maar ik weet het niet zo, met die titel enzo. En ik ráád al gewoon wat sommigen gaan zeggen. Maar goed, proberen waard. :)

Ik vind de laatste strofe echt afbreuk doen aan je gedicht, verder kan ik er niet direct iets aan ontdekken wat in mijn ogen fout is.

De herhaling van 'zwijgen' in het begin is een beetje naar. Wat ik ook een beetje jammer vind is dat je in het middenstuk je mooiste zinnen hebt terwijl je begin en eind niet echt vernieuwend zijn.

'Groter-dan-wij-landen' klinkt heel Peter Pan-achtig (en dat is niet negatief bedoeld) en ik vind het dan ook echt schattig en leuk. Het is ook meteen duidelijk om wat voor een reislustig, levendig persoon het hier gaat, slechts door het woordje groter-dan-wij. De 'lach die even zweven bleef' vind ik ook heel mooi.

Al met al vind ik het een goed gedicht en zie ik het probleem eigenlijk niet zo?

Kijk eens aan Zepp, ben je weer levend! :eek: :p

Maar genoeg geluld, nu over het gedicht:

Het brengt een mystiek gevoel naar boven, vooral door de eerste en laatstre strofe. Ik vind het juist leuk dat je beste zinnen in het midden zitten. Maar het mooiste van het gedicht is vind ik, dat als ik het lees, ik er geen bal van snap, maar het toch snap :s. En dat vind ik erg goed (y) :D

Ik vind dit een leuk Zepp gedicht hoor, jouw gedichten komen altijd zo leuk vrolijk en spontaan over :)

Vaak zei ik niets.

vind ik leuk, daar op die plaats.

Betreedt moet volgens mij met een t.

En verder sluit het einde niet echt aan bij de rest van het gedicht, het komt een beetje uit de lucht vallen?

Ik was de zinnenprikkelende zwijgster zelve
die bij and'ren het bloed onder de nagels
-bij jou het beste naar boven- haalde.

vind ik trouwens ook heel leuk :)

Ben ik het niet mee eens.

Ik vind het een mooie inhoudelijke laatste strofe die toon zet.

Je hebt hier een relatie (gok ik dan) en de rol die jij erin had
origineel verwoord. Vooral de laatste zin vind ik een knaller.
Een gepast einde aan een erg mooi gedicht.

''T enige commentaar dat ik kan hebben is dat de combinatie van cursief, tussen streepjes en tussen haakjes voor mij een beetje teveel is. Maakt het er een beetje rommelig op.

gr
kerwin

Mooi gedicht, mooi taalgebruik enzo. Maar ik begrijp niet goed, eerst schrijf je over zwijgen, je bouwt het op met die schuine stukjes en dan opeens niets meer. Het vormt wel een geheel met de rest maar je geeft een bepaalde verwachting dat je verder wilt gaan met dat zwijgen. Daarom vind ik de rest er niet zo goed in passen (omdat je titel er ook naar zwijgen verwijst) maar dan toch weer wel. (Omdat het niet compleet anders is, je beschrijft nog steeds een relatie) -hoop dat je nog kan volgen- :bloos:
Het is alsof je vanaf "keer op keer..." precies een heel ander gedicht hebt (wat wel zeer mooi is) Dat is wat er naar mijn gevoel niet klopt (M'n gevoel kan natuurlijk mis zijn)
Hou vooral van de strofe met de weilanden (y)

En heb je goed geraden over wat mensen zouden zeggen? :)

Eigenlijk vind ik het een heel mooi gedicht. De eerste keer dat ik het las (gisteravond) dacht ik: hm, het einde, de laatste twee regels, passen er niet bij. Misschien is dat wat in jouw ogen niet klopt? Nu vind ik dat het einde er wél bij past. Misschien gebruik je iets te vaak de woorden 'zwijgen' en 'ogen', wel telkens in een andere vorm, wat jammer is. Maar dat is dan wel mijn enige minpuntje.

Die van jou
waren zoals de zee het land betreedt met woeste
golven (maar dat is een heel ander verhaal).
Dit stukje vind ik erg treffend, maar eigenlijk de rest van je gedicht ook. Knap, want zo kort is het niet.

"van zwijgen want dat kan ik in alle talen", die is leuk (y)
"die bij and'ren het bloed onder de nagels
-bij jou het beste naar boven- haalde", dez is super :cool: (y)
Die "en" is de laatste zin klinkt niet echt. "En" is meestal niet zo'n sterk voegwoord.

Het totale vind ik mooi, vooral de commentaar die je steeds geeft en de schuingedrukte regels.

Gemengde reacties. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik kan zeggen. Ik vind het een compliment dat groter-dan-wij-landen Peter Panachtig klinkt! :) En ik kan me voorstellen dat de laatste regels misschien een beetje uit de lucht komen vallen. Ik denk ook dat dát het was waar ik in eerste instantie niet tevreden mee was.
De t bij betreedt is erbij gezet :bloos:
Misschien had ik er iets meer samenhang van moeten maken, ik bedoel dat het voor jullie lezers ook duidelijker is. Het gaat iig over een persoon die stil is en misschien verlegen, die een relatie met een compleet ander persoon heeft. Dat vond ik wel een interessant thema (ik bedoel ik hoop ook later aan de man te komen :D) De regels schuin laat ik schuin, want daar heb ik veel over na gedacht. Ik doe niet zo vaak schuin, maar dat vond ik er bij deze wel bij passen.

Is het misschien dat de 'Vaak zei ik niets' het gedicht teveel in 2 stukken hakt?

Oke ik heb het verkeerd geformuleerd. De laatste zin vind ik niet mooi, de eerste zin van de laatste strofe wel.

Ik vind dit eigenlijk prachtig :bloos: Echt een gedicht van hoog niveau. Heerlijk hoe je met woorden en verschillende uitdrukkingen speelt. Het "zwijgen kunnen in alle talen" had ik denk ik al eens eerder gehoord, maar dat stoort niet, het klinkt nog altijd fris en goed gevonden. Tijdens het lezen moest ik vaak eens glimlachen door al je relativeren (bvb "(maar dat is een heel ander verhaal)"). Hoe je dit gedicht uitlegt even hierboven, dat is precies wat ik erin zag, dus de boodschap komt voldoende over, voor mij toch.

Het einde is er inderdaad wel te veel aan. Die "bleef" zou op zich een veel sterker einde zijn, daar hoef je volgens mij niks meer aan toe te voegen.

Ik vind het mooi :) Mooi ook het oog van de orkaan, en de wij-landen en de twee oogjes.

Ik weet niet wat er niet aan klopt.
Alleen dat van de zinnenprikkelende zwijgster, die strofe vind ik minder mooi, ik weet niet waarom. :o