Liefdesgedicht
 

Context: jongen biecht op dat hij al jarenlang op aan een meisje dat hij al jarenlang op haar verliefd is, nadat ze hebben gekust.

als een kiem
jaren hangend aan een tak
alle seizoenen en mensen gezien
ben ik gevallen op datgene
wat me het meeste leek te voeden met liefde

jaren lang
weigerde ik te ontbloeien
maar nu ik op jou gevallen ben
bloei ik samen met jou uit
tot een bloem

een bloem
gekend om zijn schoonheid

een bloem
met als grootste troef
zijn onsterfelijkheid

Sorry maar ik heb net een overdosis bloemen na het lezen van je gedicht. Probeer niet zoveel hetzelfde woord te herhalen. Het verlangen om samen met dat meisje te zijn spreekt echt uit het gedicht (dus die context was niet echt nodig) omdat je taalgebruik vrij expliciet is. Ook vind ik het thema bloeien-kiem nogal cliché. Als je zo'n thema gebruikt speel dan wat meer met taal (rijm, specialere woorden,...)

Eigenlijk precies wat *nerwen elensar zegt. Je hoeft de context er echt niet bij te vermelden, het gaat er in een gedicht juist om dat het bij de lezers een bepaald beeld oproept, niet de uitleg die je daarbij geeft want dan is het niet de moeite meer om het gedicht te lezen. Verder is het beeld dat je schetst nogal cliché. Probeer originele beeldspraak te gebruiken en ook origineler te verwoorden.

Ik vind het vallen op iemand en daarna bloeien niet mooi. Verder sluit ik mij aan bij mijn voorgangers omdat ik het toch niet zo mooi kan zeggen als zij. :)

"wat me het meeste leek te voeden met liefde". deze zin vind ik te lang in vergeliking met de rest. Het idee is heel leuk, maar in de eerste strofe komt dat er niet echt (goed) uit.
Ik weet nog steeds niet of drie keer "bloem" mij wel of niet stoort.
Het geheel is wel goed. Laatste twee regels zijn het beste.

en dit ook ja :D