Daar waar Scheveningen ophoudt te bestaan
 

Daar waar Scheveningen ophoudt te bestaan

Laat mij niet verdrinken in gisteren,
zijn golven slaan dreigend al in op de kust.
En hoe landwaarts ik ook ging, ik miste je:
de vloed lijkt hier eeuwig maar brengt jou nooit meer terug.

En zo stroomt net als alles ook deze ochtend voorbij.

Morgen kwam plagend, zeilde mee op de wind
strijkt waaiend mijn haren en gaat op in de lucht.
Hij wil nog niet blijven, maar dat klinkt mij bekend
want net als het licht ben ook ik op de vlucht.

Hij is net in een-twee-drie minuten verzonnen, vandaar dat er misschien nog spelfouten inzitten of dat ie niet goed loopt want ik heb nogal haast op het moment maar ik dacht 'kom ik schrijf hem op voor ik het vergeet' (dat zou niet voor het eerst zijn)

Ohh en nu MOET ik weg (ik ben bij voorbaat al te laat... :| )

Ik vind de titel passend, en erg leuk bedacht. Maar je gedicht zelf vind ik wat minder. Je ritme klopt niet helemaal, sommige zinnen vind ik te lang en het is me wat te proza-achtig. Misschien heb je er ondertussen zelf ook nog even naar gekeken. Ook vind ik je rijm in de 2e en 4e zin van de tweede strofe een beetje zonde. Het komt mij net té geforceerd over.

Ik zou dus nog eens goed naar je rimte kijken en er iets meer een gedicht van maken. Je idee vind ik wel leuk, zeker in combinatie met de titel.

Je begon erg goed - misschien was dat ook je "moment van inspiratie" en had je toen snel een einde nodig? Maar dit is wel klasse voor een gedicht dat je in drie minuten verzonnen hebt. Hoewel het hele metaforisch-taalgebruik-met-de-zee natuurlijk iets is waar al velen je zijn voorgegaan. Het zinnetje dat je tussen de eerste en de tweede (volledige) strofe plaatst, vind ik erg sfeervol: het zet de toon van je gedicht niet alleen voort, maar voegt er ook nog iets aan toe. Dit is een uit-het-raam-staren gedicht, zeg maar. De rijm lucht-vlucht vind ik niet zo goed, een beetje clichématig. Die laatste strofe zou ik dus herschrijven. Over het algemeen moet hier nog een beetje energie in gestoken worden. Dit is, zeg maar, het geraamte van een gedicht...

Oh oh oh helemaal vergeten... Ehh wacht laat me even nadenken:


Daar waar Scheveningen ophoudt te bestaan

Laat mij niet verdrinken in gisteren,
zijn golven slaan dreigend al in op de kust.
En hoe landwaarts ik ook ging, ik miste je:
de vloed lijkt hier eeuwig maar brengt jou nooit meer terug.

En zo stroomt net als alles ook deze ochtend voorbij.

De morgen kwam plagend, zeilde mee op de wind
strijkt waaiend mijn haren en fluistert zwevend & zacht.
Hij wil nog niet blijven en dat klinkt mij bekend,
maar met het vergaan van de uren vergaat ook ooit wel de dag.

Zo vind ik het gedicht al beter, maar je hebt niet heel erg veranderd geloof ik. Op een of andere manier stoorde ik me aan je '&', ik vind dat teken niet passend. Je laatste twee zinnen vind ik in ieder geval een stuk beter.

Ik was al bang dat het een te hoog 'Page, sterk & zacht'-effect zou hebben, dus dat is nu gewoon vervangen door 'en'

'De morgen kwam plagend, zeilde mee op de wind
strijkt waaiend mijn haren, fluistert zwevend en zacht.'

De titel was veelbelovend. Het lijkt een beetje op hoe ik een tijdje geleden gedichten schreef. Ik vind het knap als je dit zo snel verzonnen hebt. De vierde regel vind ik te lang en de rijm is niet fijn.

oh dank je? :bloos:

hmm ik denk dat ik toch koppig vasthoud aan die vierde zin. Of nou ja ik weet het niet eigenlijk... zal er in ieder geval nog over nadenken.

En met 'de rijm is niet fijn' doel je hoop ik niet op het gehele gedicht...?

En oh oh oh! Mag ik alsjeblieft een MrSoijaGrade? :D