Kerkhof
 

Waarom is het onbereikbare,
slechts het onbereikbare, te zien?
M'n blik op de doden,
de zon door het raam.

- ik hoor je niet, ik hoor je niet -

Je woorden draaien mijn lichaam,
maar.. mijn gedachten blijven daar.
m'n ogen nog even over het grijze steen

Wat zei je? Waar ga je heen?


Wat vinden jullie ervan? Ik ben eigenlijk niet echt tevreden maar ik weet niet precies waarom. Is het te cliché? Is het sowieso te volgen? En de titel? :o

Het is wel te volgen, maar je had het beter uit kunnen werken door meer rijm of stijlfiguren te gebruiken. De titel is duidelijk, maar als je bijvoorbeeld een metafoor voor kerkhof gebruikt had was het al minder cliché geweest. Dat soort dingen dus.

Het doet me niet zoveel. Op "slèchts" zou ik een accentje plaatsen. Ik zou meer rijm erin willen zien. De laatste regel vind ik niet mooi. De tweede vraag al helemaal niet, de rijm daarin komt ook geforceerd over. Ik vind 'm zo mooier: "Wat zei je; waar ga je heen?" Want twee keer een vraagteken achter elkaar staat niet mooi.

Tuin 's kloosters,
hoe is die? Lelijk?

Onderzijds
???

" Je woorden draaien mijn lichaam" vind ik leuk gevonden.
Ik snap niet waarom je "de blik op de doden" vergelijkt met "de zon door het raam". Ik vind dat precies niet bij elkaar passen.
Voor mij mag je er ook nog wat aan sleutelen.