Waarom toch zo'n afkeer tegen de dood?
 

Leven is goed... Doodgaan is slecht. Althans dat is wat de heersende opvatting is in de maatschappij. Toch staan onze geschiedenisboeken vol met moorden, lynchpartijen en genocide. Dichter bij huis stoppen we bejaarden in wekpotjes op zuur water zodat ze nog extra lang mee kunnen. Maar wat zegt nu eigenlijk de kwantiteit van leven over de kwaliteit van het leven. Hiermee bedoel ik zowel de kwantiteit en kwaliteit van het leven voor het individu als voor de mensheid.

Ja komt omdat de berichtgeving een beetje eenzijdig is. Echte pro-dood personen gaan dood en daar hoor je nooit meer wat van. Alsof je in Israel gaat vragen wat beter is, jodendom of de islam, als je het jodendom niet cool vindt ga je daar gewoon niet zitten.

Doodgaan is niet slecht, het voelt alleen niet leuk om te denken dat je dood gaat... Zo is de natuur gewoon, je wilt overleven.

Daarom laten ze bejaarden extra lang leven, omdat het kan en de bejaarden (meestal) niet willen sterven.

En wat de kwantiteit (lengte?) van het leven over de kwaliteit ervan zegt.. Niets.
Je kan vroeg of laat dood gaan, met een gelukkig zowel als met een ongelukkig leven.

Als mensen het niet erg zouden vinden om dood te gaan, zouden ze snel uitsterven. Dat is toch logisch? Tenminste, dat vond ik toen ik 10 jaar was en nu nog steeds.

Lemmings bestaan toch ook nog...

En mensen plegen ook wel eens zelfmoord.

Tuurlijk, alles wat onbekend is, is slecht. :rolleyes: ;)

Doodgaan is alleen slecht als het jezelf overkomt, like duh.

Doodgaan is opzich niet slecht , het gebeurt alleen te vroeg.
Er is zoveel wat ik nog mee wil maken ik wil zoveel nog weten, dat ik gewoon niet dood wil gaan. Ik wil weten hoe de wereld in elkaar zit , hoe mensen denken etc.
Ik wil alles mee maken als het aan mij lag zou mijn leven duizenden jaren duren en als ik het eindelijk zat ben, wil ik sterven.

De afkeer is omdat het leven zo kort is. Ten tweede is men zeker bang voor het onbekende
.

Doodgaan zelf is niet zo erg , je bent er alleen de volgende dag zo kapot van. ;)

ik denk dat het nare gevoel wel iets te maken heeft met de overlevingsdrang.

Je wilt stellen dat de overleving van de mensheid afhankelijk is van de wens om te leven. Net zoals een goudvis een wil heeft om te leven?

Als gesteld wordt dat de dood an sich geen morele kwestie is, waarom wordt leven dan als een fundementeel recht gezien, zoals deze bijvoorbeeld is vastgelgd in de universele verklaring van de rechten van de mens? Doodslag, moord en genocide worden door de meeste wel gezien als iets wat past in de categorie "kwaad". Bij euthenasie en abortus raken de meningen al wat meer verdeeld.

Wat ik bijzonder vind is dat bijvoorbeeld de pil van Drion nog steeds geen mogelijkheid is voor mensen om weloverwogen een einde aan het leven te maken. Er genoeg mensen zijn die vooraf over de voorwaarden van het leven hebben nagedacht; bijvoorbeeld gezonde geest. In principe in in Nederland het recht op leven niets anders dan een plicht om te leven. Wordt het niet eens tijd om de boel om te draaien?..

Ja dat lijkt me zeer logisch.
Alles wat niet goed is voor de cohesie en overleving van de groep is 'kwaad'. Doodslag, moord en genocide zijn daar goede voorbeelden van. Iemand die zelf dood wil en ook niks meer kan bijdragen aan de groep is dus niet zo'n drama net als een ongeboren baby die anders toch verwaarloosd wordt.
Dat vind ik ook bijzonder.
Onze voorouders vonden leven allemaal heel belangrijk. Omdraaien kan niet. Weet je nog die grote sekte van een aantal jaar geleden waar ze met z'n allen zelfmoord hadden gepleegd? Het gevolg is dat zij allemaal dood zijn en de rest van de mensheid lekker blijft doen wat ze al deden. Het kan wel iets afvlakken, die pil van drion kan uiteindelijk best makkelijker beschikbaar worden, maar een diersoort moet gewoon een bepaalde waarde aan leven hechten om niet uit te sterven.

Waar GAAT dit over? Sterven heb je, een leven kun je krijgen. Als mensen (echt) vinden dat ze geen leven hebben, plegen ze doorgaans zelfmoord, als mensen vinden dat ze wel een leven hebben, en van dat leven houden, (al dan niet bewust) dan gaan ze er graag mee door.
De mensen die graag doorleven zijn blijkbaar in de meerderheid, en willen mensen helpen door te leven, een soort van geloof ofzo. Wanneer de mensen die het leven niet zo waardevol vinden in de meerderheid zijn, krijg van die verschijnselen als genocide. Iemand pleegt genocide of lynchpartijen om zijn of haar eigen leven comfortabeler te maken, ik snap eigenlijk niet waarom je dat aandraagt.
De kwaliteit van een leven is sowieso persoonlijk en op geen enkele manier te bepalen.

Het is een fabeltje dat Lemmingen een doodwens hebben of iets dergelijks. Door de hoge concencratie van Lemmingen op bepaalde plaatsen donderen er vaak een aantal in het water, of ze zwemmen een stukje als het nodig is. Tot op zekere hoogte hebben mensen recht op zelfbeschikking, maar het lastige van zelfmoord is dat het onomkeerbaar is. Dus is de vraag wanneer iemand zo'n besluit 'weloverwogen' neemt belangrijk. Euthanasie is alleen toegstaan in het geval van 'uitzichtloos en ondraaglijk lijden', bij mensen die de pil van Drion willen nemen is daar vaak geen sprake van of is het erg moeilijk te bepalen.

Overigens kun je ook niet spreken van een plicht op leven, aangezien zelfmoordpogingen niet strafbaar zijn, en zover ik weet word je dan in principe ook niet verplicht opgenomen.

_0_

huh, wasda?

Ik persoonlijk heb een afkeer tegen de dood omdat ik er van overtuigd ben dat er na de dood niks is. Geen bewustzijn je bent er gewoon niet meer.

Hoewel dit in principe niet goed of slecht is, heb ik er wel (dus irrationele) angst voor omdat ik het niet kan bevatten dat er gewoon een eind aan alles komt.

Maybay your the one. ;)

vaagheid. :P

ik heb opzich geen afkeer tegen de dood. Ik zal geen zelfmoord plegen dat vind ik nergens voor nodig. Maar ja als ik pijnloos dood zou gaan zou ik het neit zo erg vinden. Ja voor je omgeving is het kut

Als je geen bewustzijn hebt merk je ook niet dat je er niet bent, dus waarom zo'n afkeer?..je merkt er toch niks van :S. Na verloop van tijd (of misschien wel direct, weetikveel) leef je weer als iets anders. En zelfs als je nooit meer leeft (lijkt me sterk, hoe kom je anders aan dit leven), heb je toch geen besef van tijd, dus je merkt er helemaal niks van.

Ik heb er geen problemen mee dat ik dood ga, ik geniet van het leven dat nog voor me ligt.

Als je mijn post volledig leest staat er ook dat die angst dus irrationeel is. Maar je emoties kun je niet altijd zo maar sturen.

De rest van je verhaal over weer leven als iets anders lijkt me gewoon BS.

Afkeer heb je van te voren, dus dan boeien van die bijdehandheden als "je voelt dan toch niks meer" niet echt he? Ik heb in die zin een afkeer van de dood, dat ik momenteel gewoon uitkijk naar leuke dingen waar ik van kan genieten. Die dingen wil ik graag meemaken en ik weet dat dat niet gaat gebeuren als ik dood ga, zoiets.

Aangezien hele relegie's hierop zijn gebasseerd is het zeker geen stierenpoep wat ik zeg :)

Rot voor je dat jij dat gevoel hebt, heb ik gelukkig niet.

Dat moet zwaar kut voor je zijn zeg. Bij alles waar je naar uitkijkt wordt je hoop voor een deel verpest doordat je denkt dat je ''het'' misschien niet mee zal maken. Rot voor je, sterkte!

Ik ga over een week op wintersport, ik focus me er gewoon op dat ik ga en er zin in heb, dan ga ik niet bedenken dat ik misschien daarvoor wel een hartinfact krijg. En als dat wel gebeurt pech, als ik dood ben heb ik toch geen spijt dat ik nu niet meer heb geskied, want ik ben er niet!...dat is toch niet bijdehand :S. Probeer niet te veel over je mogelijke dood te tobben en geniet toch gewoon wanneer je nog leeft, dood gaan we allemaal.

haha, ik maak mij niet goed duidelijk, want je begrijpt me niet goed. :) Ik houd juist veel van het leven, ik geniet ervan en kan er in opgaan zonder bij dingen stil te staan. Wanneer ik dan een keer WEL over bijvoorbeeld de dood nadenk, kom ik logischerwijs tot de conclusie dat ik liever doorleef.
Rot voor je dat je niet bij je geluk stil staat. ;)

"Accustom yourself to believing that death is nothing to us, for good and evil imply the capacity for sensation, and death the privation of all sentience; therefore a correct understanding that death is nothing to us makes the mortality of life enjoyable, not by adding to life a limitless time, but by taking away the yearning after immortatlity. For life has no terrors for him who has thoroughly understood that there are no terrors for him in ceasing to live. Foolish, therefore, is the man who says that he fears death, not because it will pain when it comes, but because it pains in the prospect. Whatever causes no annoyance when it is present, causes only a groundless pain in the expectation. Death, therefore, the most awful of evils, is nothing to us, seeing that, when we are, death is not come, and, when death is come, we are not. It is nothing, then, either to the living or to the dead, for with the living it is not and the dead exist no longer."

Epicurus in a letter to Menoeceus

I second that

Bij een voetbalwedstrijd ga je ook niet de laatste 5 minuten in een hoekje zitten huilen omdat de wedstrijd bijna afgelopen is. Je haalt er nog uit wat er in zit.

Je weet niet wat er na de dood is, dus heeft het geen zin om je er mee bezig te houden. Dat werkt alleen maar demotiverend. Dat wil niet zeggen dat je roekeloos moet leven, maar in angst leven is weer een andere uiterste.
Ik ben echter wel tegen verplegingstehuizen enzo. Ik denk wel dat ik dan euthanasie zou plegen.

Je hebt geen leven, je bent levend. Dat is wat anders. Maar wat is het punt van reïncarnatie wanneer je je vorige levens niet kan herrineren?

Je hoeft niet perse te gaan schuilen om te balen dat het alweer afgelopen is?
Er zijn gewoon dingen die je als prettig bestempeld en dingen die je als niet prettig bestempeld, en van die laatste groep heb je een afkeer.
Dat engelse verhaaltje is heel leuk, en hij heeft helemaal gelijk hoor, maar we voeren deze hele discussie omdat mensen zo niet werken. De dood is dus een vooruitzicht, dus is de dood wel degelijk iets. Die man zegt dat iemand die de dood niet leuk vind een dwaas is, maar hij denkt over het hele probleem na omdat ook hij het probleem ziet. Hij liegt wat mij betreft zichzelf voor.

Hij ziet het niet als probleem. Dat schrijft hij toch. Hij ziet dat het voor andere mensen een probleem is en probeert hen te overtuigen van het feit dat het geen probleem is. Dus hij liegt zichzelf niet voor, hij wil andere mensen gewoon helpen van het probleem af te komen.
Hij wil laten zien dat de dood en het leven los van elkaar staan. Op het moment dat de dood er is is het leven er namelijk niet en als het leven er is, is de dood er niet. En daarom is het onzinnig bang te zijn voor de dood want als zij er eenmaal is heb je er geen begrip van.
Hij slaat nu natuurlijk alleen de mensen over die een lang ziektebed hebben voor ze dood gaan.

Ik blijf zelf ook liever doorleven :p, en sta zker wel is ff stil hoeveel geluk ik heb :). Eigelijk denk ik nooit over de dood na, als ie komt, komt ie. Sorry voor t misverstand.

Dode mensen gaan stinken.

Levende ook, als ze zich maar lang genoeg niet wassen :o

Is het moreel verantwoord om dode mensen op te eten , als er geen God zou bestaan? ;)

Voor mij bestaat god niet en t is tog niet moreel verantwoord. Gek he.

squat,

Goeie vraag.
Volgens de boeddhistische zienswijze reïncarneer je tot je verlicht bent en het dus niet langer nodig is te reïncarneren. En ja... daar kan ik me wel in vinden.

Wat denk jij daarvan?

Ik denk dat je wel snapte wat ik ermee bedoelde. Op die vraag is wat bij betreft nog geen antwoord. En ik heb ook geen flauw idee. Maar reïncarnatie lijkt mij iig het meest logisch, is ook iets wat k toen k klein was al gewoon aanvoelde. Het punt ervan interresseert me eigelijk niet zo.

Hoe kun je steeds dichter bij verlichting komen als je steeds vanaf 0 moet beginnen omdat je je niks herinnert?

Kennis die zich manifesteert in je onderbewustzijn wordt aan je ziel gekoppeld. Je hebt iets dan ook volledig geleerd indien dit in je onderbewustzijn is opgenomen. Nieuw inzicht houdt een transformatie van je ziel in.
Je zou dus kunnen zeggen dat aanleg uit een vorig leven komt. Uiteindelijk kom je in je leven uit bij waar jij goed in bent en ondervind je weer nieuwe problemen om te overwinnen.
Wanneer men helemaal verlicht is, zwakt deze interesse weer af en gaan ze door de levens heen weer steeds meer richting verlangens en begeertes.

Hmmmm, kom ik je weer tegen op zo'n interessant onderwerp;)

Maar wat versta jij onder verlichting?

En is deze zienswijze toevallig de Indiase filosofie? Kan ik me vaag iets van herinneren namelijk.

Citaat:

Hoe kun je steeds dichter bij verlichting komen als je steeds vanaf 0 moet beginnen omdat je je niks herinnert?

JaJ,

Er wordt gezegd dat je alleen je wijsheid behoudt. Dus, zo kom je steeds verder.

Trouwens die signature van jou, dat is een mooie. Erg boeddhistisch;)

Ik geloof niet in reïncarnatie, het onlogische of het oneindige. Bovendien betekenen de Boedhistische morele ideeën over goed en kwaad weinig voor mij.

Zo ongeveer, maar ik zie niet in hoe je reincarnatie anders kan verklaren. Bovendien is boeddhisme een herdefinitie van het hindoeisme om het doel van verlichting beter voor ogen te stellen. Het verschil is dan ook dat Boeddhisme per defenitie verlichting zoeken en hindoeisten meer de wereld in al zijn verscheidenheid wil verklaren.
Ik weet niet in hoeverre Zen verschilt van de boeddhistische visie...

Ik geloof trouwens wel in reincarnatie en al helemaal in het oneindige. Begin en einde zijn in mijn ogen menselijke begrippen.

Dan zal ik je er nog een geven.

Reïncarnatie of 'wedergeboorte' (waar het boeddhisme liever van spreekt aangezien er geen ziel is in het traditionele boeddhisme) is er niet om je oneindig veel levens te geven. Maar om je ware natuur terug te vinden. Verlichting (nirvana, satori) wordt dit genoemd. Dan ben je compleet verlost van alle lijden en verlangens. Je bent dan 'je ware zelf'. Zonder ego uiteraard. Want het ego is de bron van alle lijden.
Welnu, als je de verlichting bereikt hebt hoef je niet meer opnieuw geboren te worden. Je keert terug naar de Bron en gaat terug naar het niets.

Dat is de traditionele boeddhistische visie.

Zen:
Je kan niet naar verlichting streven door ernaar te streven. Dan zul je het nooit bereiken. Verlichting is iets wat je overkomt. Verlichting is ook niet het belangrijkste in zen. De oefening is het belangrijkste.
Daar schuilt de echte verlichting. In het doen.

Daar heb ik nog nooit van gehoord. Nu ben ik benieuwd. Zou je de bron van die informatie willen vermelden?

Ik heb me redelijk buiten de discussie gehouden, maar ik had nu toch wel een vraagje. Volgens Zen bereik je dus verlichting door "oefeningen" te doen, niet door ernaar te streven. Maar gaat dit streven dan sowieso niet vaak samen met doen? Want op de bank zitten en niks doen, maar wel "strevend" naar verlichting, noem ik niet echt streven.

Volgens mij is zelfmoord formeel wel strafbaar.

Nee.

Zelfmoord zelf is niet strafbaar, maar iemand daartoe aanzetten wel.