"Worden" als zelfstandig werkwoord
 

Ik neem aan dat het hier moet:

Mijn broertje heeft nu op school les in koppel-, hulp- en zelfstandige werkwoorden. Ik had het er met hem over hoe het ook al weer precies zat en toen bedacht ik me opeens iets dat mijn toenmalige lerares ooit verteld had: zij zei namelijk dat er één situatie was waarin het werkwoord "worden" als zelfstandig werkwoord gebruikt werd. Dit zou uit de bijbel komen in, als ik het me goed herinner, de vorm van "u wordt". Mijn vraag is nu of iemand dit kan bevestigen en - als het inderdaad klopt - er wellicht ook iemand is die de bijbelpassage weet. :)

u wordt anders

in die zin is wordt het enige werkwoord dus zelfstandig
maar die passage weet ik niet

In deze zin is "wordt" een koppelwerkwoord, "wordt anders" is het naamwoordelijk gezegde.

In de zin "u wordt anders" is anders een bijvoeglijk naamwoord en wordt een koppelwerkwoord. Die zin heeft geen zelfstandig werkwoord nodig.

Ik heb even in mijn dictaten gezocht en ik heb een voorbeeld gevonden waarin worden wèl een zelfstandig werkwoord is.

"Wat niet is kan nog worden" dus.

Dank je, zo'n voorbeeld zocht ik. (y)

Je lerares heeft verwezen naar het eerste scheppingsverhaal in de bijbel (eerste, want er zijn er namelijk twee). In dat verhaal wordt verteld dat God de wereld in zes dagen schiep en op de zevende dag rustte. In deze mythe maakt God alles door te zeggen dat het 'er is'. In oudere bijbelvertalingen werd de oorspronkelijke Hebreeuwse vorm van het werkwoord 'zijn' om allerlei redenen die wat ver zouden voeren om uit te leggen, vertaald met de 'aanvoegende wijs' van worden. Dat ging dan zo: En God sprak: 'Dat het licht worde. En het werd alzo.'

Het werkwoord worden is het zelfstandig gebruikt omdat het in dit heel bijzondere geval uitdrukt zoiets uitdrukt als 'ontstaan.' Zo zit het. Wat er over dit onderwerp verder vermeld wordt in de eerdere berichten klopt niet.