verhaaltje: Anais
 

Nou tips en commentaar zijn welkom! :D Maar boor me niet helemaal de grond in!!



ANAIS

Ze lagen zwijgend naast elkaar. Elk de ander in stilte beminnend. Haar hoofd rustte op zijn borst, zodat zij telkens met elke in- en uitademing van hem meeging. Er heerste een diepe stilte in de kamer. Hij streelde met zijn vingers haar bovenarm en zij gaf als blijk van waardering een zoen op zijn borst. Hij zag dat haar nachtjapon aan het voeteneind van het bed lag en gaf een flauwe glimlach. Zij had zoveel moeite gedaan om de juiste outfit te vinden en daar lag hij dan, alsof hij nooit van belang was geweest.

Het had een tijdje geduurd voordat ze samen in bed lagen. Ze was bang, zei ze, had dit nog nooit echt meegemaakt. Hij had haar verbaasd aangekeken. “Kijk niet zo naar me Orf!”
“Dit is niet je eerste keer Ana!Haha, dit is notabene je werk!”Orfeo moest hierom lachen, zij niet. “Nee, ik bedoel..ja dit is de eerste keer dat ik dit nuchter doe. Dat ik het doe met iemand die ik mag.” ‘Mag’, het werkwoord ‘houden van’ gebruikte ze nooit. Hij probeerde haar op te beuren. “Nou weet je, dit is voor ons beiden de eerste keer met elkaar, dus laten we elkaar als ‘maagd’ beschouwen.” Ze keken elkaar aan en schoten in de lach. Ze had geweldig genoten van zijn acteerrol als maagd en had zelfs even meegespeeld.

Orfeo was gelukkig met haar. Hij voelde zich veilig, rustig en geliefd bij haar. Hij had daarom een hekel aan afscheid nemen. Hij leidde een dubbelleven; hij was naast ‘maagd’ ook echtgenoot van Eline en was leraar. Hij had een hekel aan zijn leven. Hij wilde het liefst weg bij zijn vrouw en met ‘Ana’ zo ver mogelijk weggaan. Maar zij wou niet mee. Ze had het prettig op de grachten. “Wat is er mis met mijn kamer? Ik heb hiervoor gekozen Orf!” Ze was een prostituee, een publieksvrouw die verslaafd was aan cocaïne. Maar het kon hem niets schelen. Hij hield van haar en had alles voor haar over. Elke keer wanneer zij een lijntje snoof, deed hij mee. Hij wilde haar op elk mogelijke manier van haar houden. Nuchter en in ‘hogere sferen’. Ze had het niet gewild, maar hij was niet te stoppen. “Mijn ondergang is de jouwe niet.” had ze tevergeefs gezegd. Hij antwoordde elke keer: “Waar jij gaat, ga ik. Simpel.”

Hij had ruzie met haar gemaakt. Ze wilde niet met hem mee. Hij wilde dat ze zijn vrouw werd. Maar hij moest opdonderen. Terug naar zijn vrouw en zijn leven. “Wees realistisch godverdomme!Denk je nou echt dat het wat was geworden? Man donder op!Ik ben een verdomde cocaïneverslaafde hoer!” Deze woorden hadden hem pijn gedaan. Hij hield van haar, had zij dat niet gedaan? Hij vertrok en keek niet meer om.

Twee maanden later ging de deurbel. Er stonden twee politieagenten voor de deur. “Goedenavond, meneer Hoornstra. We moeten u helaas mededelen dat Maartje Heijdenrijk alias Anaïs afgelopen nacht is doodgestoken. U was de enige in haar telefoonboek. Mijn collega zal u morgen voor nadere informatie bellen.” Stilte. Hij had de deur dichtgedaan en zijn vrouw geantwoord dat het Jehova’s getuigen waren. Hij was gebroken. Zonder afscheid was zij zonder hem gegaan, zij had hem verlaten. Een traan gleed langs zijn neus. De traan viel op zijn lippen. Hij proefde zout.

“Anaïs”

kinderproza met een tiener-thema, erg aandoenlijk, leuk

Hm... Ik vind het wel een goed stukje, eigenljik. Maar ergens ook niet echt bijzonder. Het is niet verrassend. Er zitten mooie stukjes in, maar ook wat mindere stukjes.
Trouwens, elke keer dat 'Orf' vind ik nogal irritant, maar ja, hij kan er ook niets aan doen dat hij Orfeo heet...
Hier geef je teveel weg, en dat in een zin. Je had het ook weg kunnen laten, als ik me niet vergis komt verderop in het verhaal nog voor dat hij maar terug moet gaan naar zijn vrouw. Als ik jou was, zou ik het daarbij laten. Dat zijn vrouw Eline heet en dat hij leraar heet is nogal loze informatie, je doet er verder niets mee.

De wisseling van persoon is eigenlijk ook vreemd. In het begin lijkt het alsof het vanuit Anaïs wordt verteld, later komt het bij Orfeo vandaan, en daar blijft het ook. Misschien dat je beter het hele verhaal vanuit Orfeo kan vertellen, dat staat denk ik mooier.

Dit stukje vind ik goed, alleen moet de enerlaatste punt een komma zijn, als ik me niet vergis.

Blijf vooral schrijven, oefening baart kunst, en ik vind het nog een best aardig verhaal! :)

Hm, ergens vind ik dit wel goed.

Het begin van je verhaal loopt erg hakkerig, houterig ook, alsof je er echt nog in moet komen. Het lijkt ook alsof je daar te "gedwongen" mooi wilt schrijven. Verderop verdwijnt dat echter (bijna) helemaal, wat ik erg goed van je vind. Wel gebruik je erg vaak dezelfde zinsopbouw: onderwerp - persoonsvorm - rest van de zin. Misschien dat je daar nog iets aan kunt veranderen, daar zou het een fijner te lezen verhaal van worden.

En verder staan er best veel kleine foutjes in, als je graag wilt hebben dat ik die eruit haal, zeg het dan even. Maar nu ben ik er te moe voor.

Ik ben het grotendeels met I C U en Roosje eens. Niet overal even sterk, soms te overdreven, maar zeker aardig om te lezen. (y) De laatste alinea -hoewel die om het verhaal ''af'' te maken natuurlijk noodzakelijk is- vond ik eigenlijk jammer, qua inhoud dan. Zo plots of zo