Wie begrijpt de theorie van Plato over "zinstuigen bedriegen"?
 

Hallo,

Wie kent de denkwijze van Plato over "je verstand" of "idee" is de waarheid, je zinstuigen bedriegen.

Ik begrijp t niet zo goed. Je zou dat kunnen aantonen met prenten van gezichtsbedrog maar leg dan eens de link :s.

Dankjewel!

Als je zo'n gezichtsbedrog-plaatje bekijkt zie je iets wat er niet is, zwarte puntjes bijvoorbeeld:

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...d_illusion.png

Je ogen hebben het dus mis: er staan geen zwarte puntjes. Dat kun je met je verstand wel nagaan (mag ik hopen).

Niet erg ingewikkeld lijkt me. :confused:

Ja of denk aan Zeno, een briljante leerling van Parmenides, en zijn paradoxen die moesten aantonen dat onze zintuiglijke wereld niet eens bestaat :eek:

Plato stelt na deze stelling een hele belangrijke vraag: Als je zintuigen je dus inderdaad bedriegen, wat is dan de waarheid? of wat is de werkelijkheid? Als onze enige bron van waarnemingen niet betrouwbaar zijn, onze zintuigen dus, hoe betrouwbaar is dan ons beeld van de wereld en de realiteit?

Plato ziet dat de mens nooit de waarheid en werkelijkheid kan kennen. Dat wil zeggen, de mens neemt waarheid en werkelijkheid met zintuigen waar, maar met die zintuigen nemen wij niet het ding zelf waar, maar een afspiegeling ervan.

Zo zien we niet een tafel, maar een reflecterend licht dat vanaf het ding onze ogen bereikt. Wij herkennen de vorm als die van een tafel, maar de tafel als zodanig kennen we niet.

Plato ziet dat achter een ding, een zuiver idee schuilgaat. Anders gezegd: er bestaan vele verschillende soorten tafels, maar alle tafels hebben gemeen dat ze allemaal tafel zijn. Die eigenschap, datgene wat de tafels hun tafel-zijn meegeeft, dus waardoor ze tafel worden genoemd, noemt Plato 'de idee'. (we noemen dat 'de' idee, niet 'het' idee).

Dat idee is de essentie van het ding, de waarheid en werkelijkheid. Met andere woorden: achter alle tafels schuilt de idee Tafel.

Zo bestaan er vele Ideëen van dingen en die zullen wij nooit kunnen waarnemen, zegt Plato. Wij kunnen niet met onze zintuigen in deze Ideëenwereld komen. Wij leven in een schijnwereld.

Dit gaat dus niet over gezichtsbedrog, maar over de menselijke onmogelijkheid om de werkelijkheid achter de verschijningen waar te nemen.

Als het "de" idee is, moet je "die" als verwijswoord gebruiken. ;)
Maar waarom wordt het de idee genoemd, dat klinkt toch niet?

Is dat niet twee keer hetzelfde? (alhoewel de beschrijving wat ruimer is als de andere)

Het is een taalfilosofische beslissing om voor deze begripsinhoud een ander geslacht aan idee toe te kennen.

Het is zeker niet twee keer hetzelfde.