de appel valt niet ver van het hart
 

http://tn3-1.deviantart.com/fs9/300W...lvery_Lily.jpg

In deze zoet-zuur-rode vrucht sneed ik
-net als vroeger in een aardappel- een hart.

Voor jou, om je mijn liefde te bewijzen, alle
uren waarin je mij gezelschap hield te eren
-uit dagen volgden weken, maanden- en de
romantiek te laten waaien door je donkerzachte haar.

Eeuwig durende nachten laten niets tot de verbeelding,
niet nu, nooit, ik deel ze met plezier.

Verlangend strelen mijn handen je altijd lachende gelaat;
“Laat me dit nooit meer vergeten, je nooit meer
achterlaten, om je kwijt, zoek, niet, te raken, want
met jou zijn alle dagen vol tederheid en vuur.

-----------------------------------------------------------------

Dit gedicht gaat mijn vriend krijgen van mij op valentijnsdag ^^ Ik post hem alvast hier, zodat ik nog wat met kritiek kan doen van tevoren. De foto was mijn inspiratie.

Hihi, die foto is ook wel heel leuk :cool:

Ik vind dit wel een mooi gedicht :o Bij een Valentijnsgedicht verwacht je zoiets niet. Zout-zuur-rode doet mij aan zoutzuur denken, en dat klinkt niet zo positief :o

“Laat me dit nooit meer vergeten, je nooit meer
achterlaten, om je kwijt, zoek, niet, te raken, want

vind ik vooral leuk, de derde strofe en de laatste regel bijvoorbeeld wat minder. (misschien omdat dat wat meer cliché is)

hehe, ik vraag me af of je vriendje het eruit weet te halen, maar misschien heeft hij wel veel taalkundig inzicht ;).

oh ik zou dit echt leuk vinden om te geven en om te krijgen :)

maar ik snap zout-zuur niet, het lijkt mij eerder zoet-zuur. dat is misschien een kwestie van smaak ;)

de derde zin van de laatste strofe vind ik leuk omdat hij wat warrig is, een beetje die verliefdheidswarrigheid (is het een woord?).

Oh, ik had het in vuur en vlam niet eens gezien :bloos:

Ik vind m <3.

Ik ben verliefd dus ik volsta in zo'n korte reactie, toch. Toch?

:eek: wat stom.. zout moet natuurlijk zoet zijn in de eerste regel :bloos: Bedankt voor alle reacties. Over die laatste zin, thoughtful, ben ik het met je eens, dat die wel erg cliche is. Ik had er eerst iets met kleuren staan en misschien dat ik dat er opnieuw in ga zetten.

In deze zoet-zuur-rode vrucht sneed ik
-net als vroeger in een aardappel- een hart.

Voor jou, om je mijn liefde te bewijzen, alle
uren waarin je mij gezelschap hield te eren
-uit dagen volgden weken, maanden- en de
romantiek te laten waaien door je donkerzachte haar.

Eeuwig durende nachten laten niets tot de verbeelding,
niet nu, nooit, ik deel ze met plezier.

Verlangend strelen mijn handen je altijd lachende gelaat;
“Laat me dit nooit meer vergeten, je nooit meer
achterlaten, om je kwijt, zoek, niet, te raken, want
met jou zijn alle dagen midzomernachts blauw .

edit: De laatste zin heb k veranderd.

Oh, het moet echt leuk zijn om dit te krijgen :)
Ik vind het idd beter met de aanpassing van de laaste regel. Mooi