Beachtoernooi
 

Mijn moeder vond het afgelopen zomer fantastisch dat ik af en toe eens naar een beachvolleybaltoernooi ging, lekker rustig thuis. Zondagavond als ik doodmoe thuiskwam van toernooi en geen fut meer had om de rust te verstoren, wist ik nog net in een laatste energie-uitbarsting het hele huis onder het zand te lopen. Joeri was weer thuis…

Samen met Sven had ik afgesproken dat we te hoog gingen inschrijven om zo punten te pakken wanneer de tegenstander zich ergerde aan ons niveau. Het vervelende was dat ons niveau best meeviel, we wonnen zelfs regelmatig. Nouja, dan zit er maar 1 ding op… vleeskeuring. Ongegeneerd vrouwenlichamen in bikini’s keuren, wij konden er ook niets aan doen, ze waren er toevallig.

Op een gegeven moment zat ik met een dame te praten die bij de club hoorde van onze tegenstanders en kwam Sven vrolijk aantrippelen: “hey Joeri, ben je weer iemand aan het versieren?” Ik stelde Sven even voor aan haar en hij vond haar vriendin wel spannend. Dolenthousiast kwam hij 10 minuten later vertellen dat hij haar vriendin in bikini had zien duiken, er ging een wereld voor hem open.

Ik op mijn beurt had een paar weken erna een traumatische ervaring. Zoals zovelen weten bij de volleybalclub heb ik een grote voorliefde voor eten. Als vrouw zijnde moet je daar niet tussen proberen te komen. Dus ik zat in de middagpauze heerlijk calamaris te eten en die ene dame komt bij me aan tafel zitten. We groeten elkaar vriendelijk en ik probeer de sociale opmerking te maken: “Goh, wat zit je haar leuk!” Die schoot helaas in het verkeerde keelgat: “Zat het de vorige keer niet leuk dan?

We vervolgen ons gesprek op een gemaakte vriendelijke toon en wanneer zij de tafel verlaat merk ik dat mijn knoflookstokbrood op is. Ik heb haar dat weekend ook niet meer gezien helaas. Ik wilde wel weten waar mijn knoflookstokbrood was gebleven. Alhoewel… ik heb een donkerbruin vermoeden dat ik het al weet.

Ik geloof niet dat ik weet waar dit over gaat. Het gaat nogal van de hak op de tak, de opbouw is niet wat je zegt geweldig. Je gaat van een gesprek met een dame (persoonlijk vind ik dat een rotwoord, maar goed, dat ben ik) en een sven die de vriendin van de dame wel interessant vindt naar het feit dat je van eten houdt en dat je tijdens je maaltijd werd gestoord door een vrouwpersoon, die je knoflookbrood opeet. Nee, ik geloof niet dat ik dat grappig vind, en het verband mis ik ook een beetje.

De tweede alinea vond ik trouwens wel aardig, en ik had stiekem gehoopt dat je daarop door zou gaan.

Is het een af stukje of een begin van een verhaal o.i.d.? Als het namelijk af is, snap ik niet zo goed wat de strekking van het verhaal is, wat je wil benadrukken of aanstippen.