Column
 

Hi allemaal. Voor Nederlands heb ik de opdracht een column te schrijven, een kort iets zonder al te veel poespas. Nou vind ik dat toch wel erg lastig, ik vind het erg lastig om op een ironische manier mijn standpunt kwijt te kunnen. Misschien zouden jullie wat tips (uit ervaring) voor me hebben?

Dit is wat ik duidelijk wil maken:
Van kinderen wordt ten alle tijde verwacht een keuze te maken die 'niet heel belangrijk is', maar wel bepaald wie je later wordt.

En dit is wat ik er tot nu toe van gebrouwen heb:

Dinsdagochtend, negen uur. Ik bevind me in een klaslokaal maar om nu te zeggen dat ik weet wáár, nee. Het is zo’n verwarring van stemmen, armen en benen om me heen dat ik me niet weet te oriënteren. Plotseling duikt er een wezen op, bijna net zo lang als ik. Haar stem dondert door de klas, stemmen dimmen, armen verslappen en benen stoppen met trappen. Als alle kinderen hun eigen ledematen weer hebben teruggevonden en een stoeltje in de kring hebben weten te bemachtigen, wordt het stil. De juf pakt een stapel papieren en beveelt de kleintjes achter de tafeltjes aan het raam te gaan zitten. Bange ogen kijken me aan, maar zelfs ik kan ze niet helpen. Ik weet wat er komen gaat.

Citotoets-middelbareschoolkeuze-profielkeuze-studiekeuze-specialisatie-in-studiekeuze-
beroepskeuze-verplegingstehuiskeuze-nalatingskeuze-kistkeuze

Ik heb even een enter gegeven in het laatste streepjeswoord, anders is de lay-out meteen kapot.

LUH-3417

Oh, sorry.

Ehm, is dit alles wat je hebt? Want dit is nou niet echt een column te noemen. Je verteld je standpunt niet, waardoor het eigenlijk totaal niet duidelijk is waar je het nou over hebt of wilt vertellen.

Plotseling duikt er een wezen op, bijna net zo lang als ik.
Dat 'wezen', zou ik veranderen. Want ik denk dat je de juffrouw bedoelt en dat is nou niet echt een wezen. Noem het desnoods een gestalte, al vind ik dat ook niet echt in de context passen.

Daarbij vind ik de ironie nogal ontbreken, of je doet in ieder geval veel te hard je best om ironie te laten doorklinken.

Schrijf wat duidelijker voor jezelf op, van wát wil ik nu eigenlijk zeggen en probeer dit eerst op een normale manier te formuleren alvorens je begint aan de column zelf, want ook uit je voorstukje begrijp ik niet helemaal wat je nu wilt zeggen.

Daarbij heeft een column ook nog een bepaalde opbouw, eerst maak je de lezer lekker of introduceer je het onderwerp, zonder natuurlijk te zeggen: Mijn column gaat over de keuzes die kinderen moeten maken etc.
In het midden vertel je meestal je standpunt, of dat wordt dan duidelijk en het helpt als je eindigt met een goed uitsmijter.

Je hoeft niet altijd een standpunt duidelijk te maken in een column, maar in jouw geval dus wel en zeker als je voor de eerste keer een column schrijft zou ik het bovenstaande schema hanteren.

Probeer maar wat ;)

Je had heel erg gelijk. Ik las het overnieuw en kwam erachter dat het meer een inleiding was van een verhaal dan een column, dus heb ik een nieuw onderwerp bedacht en daarover iets geschreven. Bedankt :)

Ik ben het niet echt eens met Simoen. Je mag best met een verhaaltje beginnen, als je daarmee de aandacht denkt te kunnen trekken, en als je daarna op je standpunt kunt overgaan.

Je verhaaltje is op zich nog best goed, maar er moet nog iets achter om er een column van te maken. Pas dan kunnen lezers beoordelen of dat verhaaltje zelf ook relevant was.

Citotoets-middelbareschoolkeuze-profielkeuze-studiekeuze-specialisatie-in-studiekeuze-
beroepskeuze-verplegingstehuiskeuze-nalatingskeuze-kistkeuze

Eigenlijk kun je dit prima vervangen door echte zinnen, misschien heb je dan al een leuke column. En denk eraan dat 400 woorden waarschijnlijk het mooiste aantal is als ze een 'korte column' willen. Minder zorgt ervoor dat je gaat raffelen, meer willen de docenten niet en dwingt je tot genuanceerdere achtergrondargumenten.