Het missen van liefde.
 

Ik mis heel erg het gevoel dat er iemand van me houdt. Dat is al een hele tijd zo maar de laatste tijd word het alleen maar erger.
Ik heb niet zon goede band met mijn ouders, ik voel ook niet echt liefde van hun kant komen.
Ik heb wel een aantal vrienden van wie ik liefde ontvang, maar er is niemand in mijn leven die echt van me houd, daardoor voel ik me vaak behoorlijk alleen.
Het komt ook voor een gedeelte door mezelf, door dingen van vroeger duurt het heel lang voordat ik iemand vertrouw en van iemand houden duurt al helemaal een eeuwigheid, en tegen de tijd dat ikd an eindelijk zover ben zijn de meeste al weer afgehaakt.

Heeft iemand tips of ervaringen waar ik iets uit kan leren?

Ik heb dat ook wel, maar dat is meer het missen van een vriendin, een "echte liefde". Dat is anders dan "vrienden- en/of ouderliefde". Best klote af en toe, maargoed. Komt Tijd Komt Vrouw :)

Gewoon veel leuke onzin doen en jezelf es extra verwennen als je geld teveel heb ofzo :o Dat gezeik met een relatie komt later wel weer :p

Ja, wachten tot je iemand tegenkomt.

Ik weet niet in hoeverre deze tip van toepassing op jou is, maar: zoek ze (mannen/vrouwen*) ergens anders dan de kroeg/discotheek.
+ wat Mephostophilis zei
Mja :) zover mijn bijdrage.



*streep door wat niet van toepassing is

:eek: Dit had ik een jaar geleden kunnen schrijven.
Ik heb nu een paar echte beste vrienden die van me houden. Het klinkt misschien raar want ik geloofde eerst ook nooit dat ik daar de voldoening uit zou kunnen halen die ik nodig had. Maar toch is het ook wel anders bij bijvoorbeeld een meisje dan een jongen, het voelt weer anders, waarschijnlijk doordat liefde van iemand van het geslacht waarop je valt ook anders is ofzo, ik weet niet. Op dit moment zou dus een speciaal iemand wel leuk zijn maar ik heb geleerd dat er genoeg andere dingen zijn waardoor je het gevoel niet meer hebt iets te missen.

Zo voel ik het nu, maar dat kan ook weer veranderen natuurlijk, en jij bent sowieso al iemand anders. Maar je weet maar nooit. :)

Misschien was in mijn beginpost niet helemaal duidelijk, ik ben niet op zoek naar een vriend.
En het is ook niet zo dat ik geen leuke dingen o.i.d. maar ik mis gewoon het gevoel dat er mensen van me houden, gewoon, in het algemeen, en dara wil ik graag ervaringen en/of tips over :)

Je hebt het misschien al vaker gehoord, maar dit is een probleem dat tussen je oren zit. Je vertelt dat je wel leuke vrienden hebt maar geeft de indruk dat zij niet echt van je 'houden'. Ik denk dat ze dat wel degelijk doen, alleen uiten vrienden dat niet altijd even makkelijk omdat ze dan van meer dan platonische motieven worden beschuldigd. Praat erover met je vrienden, vraag ze om een stevige knuffel en ik weet zeker dat je je meteen een stuk beter voelt!

Waar ik dan wel benieuwd naar ben, wat is dan voor jou het verschil tussen liefde ontvangen van vrienden (wat me erg positief lijkt) en 'echt' houden van? Hoe merk jij dat, hoe heeft het voor jou meerwaarde? Ik denk dat je het gevoel 'er houdt iemand van me' ook niet moet overschatten. Voor je het weet is het zo vanzelfsprekend dat je het niet eens meer merkt

Volgens mij kan je in hele kleine dingen al zien dat een vriend/vriendin om je geeft. Vaak wordt dat niet duidelijk uitgesproken, maar zit dat in kleine, meestal voor jou en de ander vanzelfsprekende dingen.
Als je die kleine dingen kunt zien, besef je misschien beter dat er mensen zijn die om je geven en jou dus ook liefde geven.

Mee eens..:o al kan ik me voorstellen dat ze bevestiging zoekt..But the little things..indeed (y)

Ik vind dit nou echt typisch mannelijk :P zo'n uitspraak :D

Ontopic: Ik heb soms ook wel zo'n gevoel, kun je niet iets anders zoeken doen waardoor je het vergeet? Instrument leren bespelen ofzo? Iig iets waardoor je je niet meer zo alleen voelt, en dat je iets anders aan je hoofd hebt.

Of je schrijft je in bij zo'n dating-site :cool: .

Herkenbaar: dit had ik een aantal jaar geleden ook kunnen schrijven. De band met m'n ouders was toen niet zo goed, en ze stonden toen ook nog eens op scheiden (wat overigens toch niet gebeurd is). Ik had wel vrienden, maar nooit een vriend gehad of zelfs maar iemand gezoend. Het duurt bij mij ook lang voor ik iemand vertrouw.
Mijn tips:
- Neem even genoegen met wat je hebt. Dat klinkt heel raar misschien, maar het heeft mij echt geholpen. Het hielp mij al heel erg om te bedenken wat ik aan m'n vrienden had en hoe belangrijk ze voor me zijn. Ok, dan heb ik wel geen goeie band met m'n ouders of een vriendje, maar m'n vrienden pakt niemand me af.
- Ook belangrijk, als je het een beetje voor het kiezen hebt: ga niet alleen met vrienden of vriendinnen om die heel gelukkig zijn in de liefde. Ik denk dat dit bij mij grotendeels heeft veroorzaakt dat ik me toen zo alleen voelde, want m'n 3 beste vriendinnen hadden toen alledrie op hetzelfde moment ongeveer ontzettend veel geluk in de liefde. En daar stond ik dan in m'n eentje.
- Zoek afleiding op de momenten dat je er het meest aan denkt. Kerst is bijvoorbeeld altijd een slechte tijd, dus dan zorgde ik gewoon dat ik niet in m'n eentje ging winkelen, maar met een vriendin.
Succes in ieder geval :)

dat heb ik ook

Tja.. k heb het o0k wel.. ik zie het ook heel goed bij mijn zus.. ze denkt dat ik en me ouders niet van haar houden en dat zegt ze dan wel eens.. K hou wel degelijk van dr maar ze ziet het niet.. Volges mij kan het egt tussen je oren zitten.. ik zou er beter op letten.. k bn had het eerst ook.. maar nu heb ik echte vriende leren kennen. vrienden die me niet in de steek laten en echt om me geven.. Je kan echt merken dat ze om je geven..K heb nu ook veel meer plezier in het leven.. :)